Na temat tankujących 76ers

Mimo, że zerwałem Achillesa i nie mogłem skakać z lewej nogi, a potem uszkodziłem bark w ręce rzucającej, nie mogłem zawieźć kibiców w Philadelphii. To miasto żyje filmem Rocky. Tam każdy daje z siebie wszystko, bez względu na przeciwności.

1

Nie wiem czy pamiętacie, ale w 2012 roku Sixers o mały włos awansowali do finałów konferencji. Do wyłonienia zwycięzcy w drugiej rundzie przeciwko Celtics potrzebnych było aż siedem meczów.

Jestem zaskoczony, że kierownictwo 76ers tak szybko rozmontowało tamtą ekipę. Myślę, że chodzi o Josha Harrisa, właściciela. To właśnie jego styl prowadzenia biznesu. Przejmują podupadającą firmę, rozbierają ją do fundamentów, przeorganizowują. Tak dorobił się fortuny. Myślę, że i tym razem wypali. W tej chwili zbierają zasoby. Wciąż mam dom w Philadelphii, kibicuję im. Thaddeus Young był ostatnim graczem mojej ekipy, ale wciąż trzymam za nich kciuki.

1

Dzisiejszy basket vs old-school

Na temat dzisiejszego stylu gry:

Estetycznie mecze wyglądają dużo lepiej, zwłaszcza dla kibiców i ludzi przed telewizorami, chodzi o ruch piłki i kreatywność. Zamiast wrzucać piłkę w środek i przepychanek. Podoba mi się w jaki sposób koszykówka się zmieniła. Wciąż czerpię radość z gry. Nie dostaję już tak wiele okazji do rzutu co kiedyś. Pracuję nas rzutem za trzy z rogów itd. ale wciąż jest zabawnie.

1

Kiedyś gracz podkoszowy rzucający za trzy byłby nazwany mięczakiem. Rasheed Wallace to robił i nie był mięczakiem. Dirk Nowitzki został dzięki temu supergwiazdą. Ale jeśli jesteś podkoszowym i nie rozrabiasz w polu trzech sekund, nie walczysz o zbiórkę, wtedy naprawdę jesteś mięczakiem. Oto główna różnica.

1