Tylko pięć meczów NBA dziś w nocy, ale atmosfera gęsta i najeżona newsami jak wazon kwiatami. Nie wchodząc w politykę ani tematy seksistowskie, mam nadzieję, że pamiętaliście wczoraj o Waszych paniach. Słówko na dziś: mizogin. Sprawdźcie w słowniku, może kiedyś błyśniecie, hehe.

brooklyn nets 125 charlotte hornets 111

Nie wiem co się stało z Dwightem Howardem i dlaczego od 7 czy 8 meczów nie jest w stanie zebrać choć 10 piłek. Dziś miał chyba ze 25 kilogramów przewagi nad rywalem. Rozumiem “obowiązki” w obronie, wysokie przejmowanie zasłon i tak dalej, ale Dwight nic takiego nie prezentuje. Brak zbiórek jest wywołany względną swobodą i wysoką skutecznością rzutów rywali (51%) mniejszą liczbą minut (26) oraz… co tu wiele gadać: spadkiem zaangażowania. Powiedzmy sobie szczerze, Hornets o nic już w tym sezonie nie walczą.

Allen Crabbe zasypał ich śniegiem zza łuku (6/11). Goście byli zwyczajnie szybsi i bardziej tego chcieli. Znakomite zawody slashera Carisa Leverta (22 punkty 8 asyst). Niesamowicie energetyczni także Hollis Jefferson (18/12/4) oraz demo wersja Klaya Thompsona, czyli Joe Harris (11 punktów plus kawał solidnej obrony na piłce). No i właśnie, taki dla przykładu Nicolas Batum całkowicie odcięty od dalekich rzutów. Wiecie, że z pozycji “rzucającego obrońcy” Nets w ostatnich kilkunastu spotkaniach tracą średnio 1 trójkę?!  Mówię to od dawna, Brooklyn jest znacznie, znacznie lepszym zespołem niż wskazywałby na to ich bilans.

philadelphia 76ers 99 miami heat 108

Od początku wiedziałem, że Heat przeciążą “procesory z miasta braterskiej miłości” energią i fizycznością. Widzieliście jaki start z piłką mają Tyler Johnson, Goran Dragic czy Josh Richardson? Stary wyjadacz Pat Riley specjalnie ich tak podobierał. Motorycznie klasa światowa. Wystarczy zasłona w drugiej linii i jazda pod obręcz. W obronie także krótka smycz, strzelcy dystansowi nie mają z Miami łatwego życia, dziś wyłącznie się w tym utwierdziliśmy:Robert Covington 0/10 z gry.

Co więcej? Wyjątkowo zmotywowany Hassan Whiteside (26/8/2 bloki) i jego przewaga nad Joelem Embiidem (17/7/3 asysty przy 5/18 z gry). Do tego przebudzony D-Wade z ławki: widzieliście alley-oop? No. Nawet jego podopieczny Justise Winslow trafiał wczoraj z dystansu! Warto inwestować czas w tego chłopaka, żyła, sporo widzi, myśli, tylko z tym rzutem właśnie kiepsko.

boston celtics 117 minnesota timberwolves 109

Informacją dnia w Minnesocie jest podpisanie umowy z Derrickiem Rose! Witamy z powrotem. Mistrzowskiego pierścienia z tego nie będzie, ale przynajmniej obyło się bez żenady i 10-dniowych kontraktów. Koniec końców z Thibsem znają się doskonale. By coś z Róży wykrzesać mają czas do końca sezonu. Trwa etap wdrożeniowy. Co ciekawe, na fali ostatnich wynurzeń, również D-Rose przyznaje się do problemów z depresją!

Tymczasem do miasta zajechali Celtics. Po wygraną ma się rozumieć. Andrew Wiggins zamknięty w klatce z pitbullami: zero miejsca, zero osobistych. Karl Anthony Towns zwyczajowo mało aktywny na początku meczu. Tylko że tym razem złapał dwa faule, a gdy przyszedł czas na jego aktywność, wydał z siebie tylko ciche pierdnięcie: 15 punktów to grubo poniżej średniej i nie przystoi zawodnikowi aspirującemu do miana franchise playera. Pałeczkę hetmana wśród gospodarzy nieoczekiwanie przejął były MVP Euroligi, pan nazwiskiem Nemanja Bjelica (30 punktów 12 zbiórek 6/9 zza łuku) ale i to nie nastarczyło.

Boston w pełnym składzie, z wypoczętym Kyrie i usprawnionym atakiem. Bezlitośnie wykorzystywali momenty dekoncentracji przeciwnika podkreślone przez absencję Jimmy’ego Butlera i tak w zasadzie, nie mieli prawa tego nie wygrać. Gdy zobaczyłem jak przed połową Marcus Smart ponawia akcję wsadem, Jayson Tatum sięga dobitkę gdzieś zza pleców, a Kyrie z charakterystycznym luzem trafia zza łuku, nie było wątpliwości.

Posmutniałem widząc co wyprawia mój ulubiony zielony. Jaylen Brown styl ma bezkompromisowy, nie boi się skoków i kontaktu z rywalem. To jego mocna strona, ale dziś o mały włos byłby się połamał. Na szczęście te młode organizmy szybko dochodzą do siebie. Odsiedzi mecz albo dwa i będzie jak nowy.

Jeszcze jedno: na światło dzienne wypływają informacje jakoby Thibodeau próbował wytransferować Andrew Wigginsa minionego lata. O tym, że facet nie spełnia pokładanych w nim nadziei nie trzeba wiele przekonywać. Taki atleta, taki zasięg, taka koordynacja i taki nierówny. Leniwy skur…  zabierzcie mu playstation.

phoenix suns 87 oklahoma city thunder 115

Nie ma o czym mówić. Suns poddali się jeszcze przed startem meczu. TJ Warren zesztywniał i na parkiet nie wyszedł wcale, Josh Jackson nadwyrężył kolano, a Alex Len dowiedział się chyba, że Suns nie chcą go zatrzymać w zespole i na wieloletni kontrakt nie ma co w Arizonie liczyć. Odpowiedział jakby pogodzony był z losem: 2 punkty, 3 zbiórki. No cóż, nie jest łatwo pojedynkować się z Aquamanem. Steven Adams (16 punktów 12 zbiórek 3 bloki) znokautował kolegę z zespołu. Niefortunne zderzenie na krótką chwilę wyłączyło prąd w ciele T-Fergusona. Padł jak rażony piorunem. Reszty dopełnił Russell Westbrook (27/8/9 w niecałe pół godzinki).

san antonio spurs 107 golden state warriors 110

Pisałem do chłopaków, że przymiarek do playoffs się w tym meczu nie spodziewam, a Dubs powinni wygrać łatwo i przekonująco. Scenariusz wypaczyły absencje najważniejszych rezerwistów Davida Westa & Andre Iguodali oraz kontuzja Stephena Curry. Efekt: obrońcy tytułu męczyli się i przez długi czas byli pod kreską. Stefan zdążył oddać do kosza 1 rzut zanim znów podkręcił kostkę. Teoretycznie nic poważnego, ale biorąc pod uwagę, że na starcie kariery potrzebował operacji stawu skokowego, otrzyma minimum tydzień na dojście do siebie. Minuty na rozegraniu łatał niejaki Quinn Cook. Zdecydowały ostatnie 3 minuty wygrane przez mistrzów 9-2.

Show dali Draymond Green (11 punktów 12 zbiórek 10 asyst 3 przechwyty) i LaMarcus Aldridge (30 punktów 17 zbiórek 4 asysty) ale najważniejszym graczem na placu był bez wątpienia Kevin Durant, który w czwartek kwarcie przejął wolant w swoje ręce: 37 punktów 11 punktów 4 asysty 4 bloki, z czego 14 kolejnych oczek zespołu zdobytych w IVQ.

My tu gadu gadu a San Antonio wcale nie jest do śmiechu. Z bilansem 37-28 tylko dwie porażki dzielą ich od wypadnięcia poza ósemkę playoffs! Co gorsza, mają najtrudniejszy kalendarz ze wszystkich zespołów w stawce. Za ich plecami czają się: dominujący ostatnio Jazz, nabici powrotem Millsapa górale Nuggets, rozstrzelani Clippers, nieprzewidywalna Oklahoma oraz zdesperowana i jadąca po trupach choćby własnych Minnesota. Sześć zespołów i tylko cztery miejsca. Będzie gorąco. Dobrego dnia!