Strength in numbers: co nosisz na plecach?
#Arizona, mon amour
Klątwa numeru nie przestała prześladować Shaqa także po przeprowadzce do Arizony. #33 w tym klubie pierwotnie zostało zastrzeżone dla upamiętnienia Alvana Adamsa. Co ciekawe, Adams zgodził się ponownie włączyć numer do obiegu w klubie Phoenix, by założyć mógł go… Grant Hill, który podobnie jak Mourning, przez całą karierę nie rozstawał się z dwiema trójkami. Ach! Gdyby tylko Shaq mógł mieć tyle szczęścia. Na otarcie łez pozostał mu fakt, że Amar’e Stoudemire zrezygnował z #32 dla #1, więc O’Neal mógł go założyć.
Ech… Grant Hill. Za każdym razem gdy Admin wspomina Penny’ego Hardawaya mam ochotę zapytać “a pamiętasz Ty Granta?”
[vsw id=”VEeYFH-qlvk” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]
#Cleveland Cavaliers
I w końcu nadszedł ten dzień. O’Neal dołączając do LeBrona i jego świty w Ohio mógł w końcu założyć upragniony jersey z dwiema trójkami na plecach. Hołd został złożony. Sytuacja nie powtórzyła się ponownie po przenosinach do Bostonu (#33 zastrzeżony dla Birda), ale w tamtym momencie to już nie było tak istotne. Przeznaczenie się wypełniło.
A co Ty nosisz na plecach?
[BLC]
Zawsze nosiłem #15 nie wiem czemu, ale zawsze lubiłem tą cyfrę. Tylko raz zdarzyło mi się, że trener dał mi #14 i nie byłem zadowolony. A tak ogólnie, to miałem w drużynie osoby, co totalnie olewały jaki numer mają na plecach i osoby jak ja, co sobie ubzdurały w głowie, że muszą grać z konkretnym numerem, inaczej im rzuty nie wpadną albo przytrafi im się jakaś kontuzja, hehe.
Ja w NBA nie miałbym tylu problemów z numerem co O’Neal. Dla mnie tylko nr 61.
A to zły Shaq, szedł tam gdzie mogł wygrać tytuł i wygrywał. Do Lebrona też poszedł po tytuł.
Hejtujmy Shaqa albo nie hejtujmy lebrona:D
Grałem 3 sezony w piłkę nożną na obronie to zawsze na każdym meczu miałem nr 5, jakieś szkolne zawody – też w koszykówkę to znowu jedyna opcja to numer 5.
A co do tematu:
Numer, nadawany nam od dziecka, wbija sie nam w głowę i nie daje spać. Dostajemy Pesel, którego jako dzieci nie znamy, wiec sie nie liczy. Ale juz w szkole dostajemy numer w dzienniku, nasz pierwszy numer który nas określa. Wiele osób ten numer właśnie w czasach szkolnych chciało mieć na koszulce. Taka narzucona liczba która staje się nam bliska(chbya że ktoś ma nr 1 i nauczyciela który nie lubi sie wysilać).
Często w szkolnych zespołach czy niższych ligach numer jest nazwiskiem dosłownie, bo na koszulkach nazwisk nie ma. Wiec człowiek jest rozpoznawany po numerze kiedy biegnie.
Upamietnienie kogos numerem jest fajne o ile sie jest pewnym ze bedzie sie go upamietniało też poziomem gry. Kiedy lamus ubiera 23 to jest wysmiewany i dostaje od razu ksywe jordan wymawiana ironicznie.
A uzaleznianie formy i pecha od numeru jest troszke smieszne. wiadomo człowiek potrzebuje czasami amuletu na karb którego by zrzucał szczęście lub jego brak. Po to człowiek ma boga, czy w co tam sobie wierzy. Ale jeśli ktoś zaczyna zbytnio łączyć swoją grę z numerem to za chwile zacznie łączyć ja z tym czy zawiązał najpierw lewego czy prawego buta.
Akurat ja gram z 33 🙂
od dziecka 8… Kobe 8, Frank Lampard 8. Niestety od kilku lat po wejściu do seniorskiej drużyny zmuszony byłem zmienić upodobanie, z podobnego względu co Shaq 😉
Wybrałem 3, czyli “niedokończoną ósemkę” 😛 ale przy każdej możliwej okazji ubieram znów 8 😀
Zawsze noszę 13. Na szczęście.
Tylko Wade #3
Swoją drogą chyba tylko w NBA jest aż taka napinka na numery. Ma to swój urok.
Całe życie nosiłem 12, kiedy nie mogłem mieć numeru 12, to wybierałem 21. Też mam taką klątwę @SebaMagic 🙂
#5 !
U mnie znowu historia wygląda tak. Urodziłem się trzynastego października więc stwierdziłem, że ten numer będę nosić na koszulce. Kiedyś w amatorskiej lidze kolega wziął ten numer przede mną więc był dylemat. Jako rozgrywający w obecnej erze basketu mam dwóch idoli. #1 Rose, #3 Paul. Więc początkowo grałem z trójką, później przerzuciłem się na jedynkę. Jeżeli jest możliwość to gram z 13, a jeżeli nie to lawiruje między 1, a 3.
32 albo 21 inne nie istnieją 😀
Czy tylko ja mam beczkę z tych wywodów odnośnie numerów w komentarzach?
77
Gram z #0 co prawie zawsze daje mi pewność że nikt go nie zajmie, a w razie czego zawsze mogę wziąć dwa zera.
Te wasze wywody to cos w stylu:
Jak idziemy z ziomami grać w basket 3 na 3 na orlik, to ja zawsze gram z numerem 21 bo urodziłem sie tego dnia, i to moja szczesliwa liczba, i mega fatum.
Ja rozumiem jakbyście grali zawodowo ale tak to brzmi to jak: Ej dorobie sobie jakaś fajna historie, opowiem jak to skomplikowana historia kryje sie za tym ze gram z tym numerem:D
A 99% zapewne wybiera coś z daty urodzenia, numer w dzienniku w szkole albo numer ulubionego gracza.
9
MJ i Barcelona. Wg przepisów MKOL dostępne numery do 15.
12 – jeśli zajęta 9
MJ raz zagrał z tym numerem.
Przez szacunek nigdy nie ośmieliłem się grać z 23.
@Up
Dokładnie tak samo jak Ty mam, numer 9 od zawsze, również nie ośmieliłem się założyć nr 23 😉
Pozdrawiam 😉
Ja się wyróżnię. Zawsze grałem z #19 mój numer … przynosił szczęście :). Niestety w liceum trzeba było przyodziać inny numerek. Zdecydowałem się na #7 bo z tym numerem zagrałem pierwszy mecz w karierze.
#96 nosiłem na turnieju – Ron Artest i te sprawy, #17 – Dawny numer w dzienniku, mam do niego jakiś sentyment i zresztą stylem staram się przypominać Chrisa Mullina i trochę Johna Havlicka.
Film z De Niro i Snipesem był fantastyczny. Z resztą jezeli gra Robert De Niro, to musi byc swietny film.
nr 11, Isiah Thomas 🙂
Shaq 34.
obecnie #10 a kiedyś #37.
Fajna historia z 37. W podstawówce pamiętam na jednej lekcji rozmawiałem z kolegą i coś o Shaqu właśnie mówił. Ja dopiero co zaczynałem przygodę z NBA i prawdę mówiąc jednym z pierwszych zawodników, których w ogóle znałem był właśnie O’Neal. I tak gadam z kolegą i pytam jaki ma numer ten Shaq. On mi mówi, że 36 (to były pewnie czasy gry Shaqa gdzie miał #32, no ale ok, ziomek widocznie też za dużo o NBA nie wiedział). To ja kilka tygodni później jak wybieraliśmy numery w szkolnym klubie mówię, że chcę 36, ale nie było. Myślę, pójdę o 1 wyżej i takdostałem 37.
True story.
całe życie chciałem grac z #3 dla AI …niestety pech chcial ze zawsze dostawalem nr 4… na szczęscie kilka lat pozniej Allen Iverson zagrał z 4 w Turcji co prawda…ale troche wtedy spopularyzował ten numer w NBA również