Ależ imponująco zaskakująca kolejna noc w NBA. Sześć meczów, ale emocji nie zabrakło. No może tylko ten festiwal rzutów wolnych w Charlotte nie zachwycał, ale za to dogrywka była!

indiana pacers 120 charlotte hornets 122 (OT)

Czasem tak się zdarza, że sędziowie ciągną gospodarzy za uszy. To typowo ludzki odruch, gdy sympatia trybun jest jasno określona, gdzieś w podświadomości arbitra pojawia się chęć by publikę zadowolić. Każdy chce być lubiany, prawda? Druga rzecz to słabości kadrowe Indiany pod koszami, wciąż nieobecni są panowie Myles Turner i Domantas Sabonis. Braki trzeba łatać kolektywnie: energią, zastawieniem deski, agresją, a stąd już prosta droga do wielu przewinień. No ale bez przesady… Hornets zaliczyli 28/42 rzutów wolnych, dla odmiany Pacers całe 6/7. Ostatnim razem taka dysproporcja zdarzyła się przed trzema laty, gdy James Harden grał z Detroit, hehe.

Liderami obu stron gracze obwodu Devonte Graham (35 punktów 6 asyst) Terry Rozier (22 punkty 5 zbiórek) Malcolm Brogdon (31 punktów 5 zbiórek 8 asyst) Jeremy Lamb (18 punktów 5 zbiórek) oraz skrzydłowy TJ Warren (33 punkty 15/18 z gry). W końcówce regulaminowego czasu gry jak zwykle zimną krew zachował Brogdon, który moim zdaniem stworzony jest do gry w playoffs. Hornets mieli piętnaście sekund na wygranie meczu, ale przypilony Graham stracił piłkę i oglądaliśmy dogrywkę. A tam… zobaczcie sami:

boston celtics 119 cleveland cavaliers 113

Czy możemy już napisać, że Gordon Hayward przemógł kontuzję i jest “z powrotem”? A czy możemy napisać, że jest lepszy niż kiedykolwiek, bo szczerze mówiąc, lepszego meczu w wykonaniu 29-letniego skrzydłowego w życiu nie widziałem! 39 punktów 7 zbiórek 8 asyst robią wrażenie, ale 17/20 z gry?! Większość zdobyczy pochodziła z bliskiego półdystansu, bo tam leżą właśnie słabości zastawiających deskę podkoszowych nielotów Cavaliers. To, kolektywna praca by nie dać się pobić na tablicach oraz szybkość / celne oko Kemby Walkera (25 punktów 6/8 zza łuku) i kolejny rywal został rozpracowany. Tak to należy nazwać, coach Brad Stevens jak dotąd po mistrzowsku eksponuje słabości rywala. Weźcie pod uwagę, że Celtowie grają bez nominalnego centra, z filigranowym rozgrywającym, a jednak pole trzech sekund bronią umiejętnie. Marcus Smart kryjący Kevina Love? A czemu nie? Haha.

san antonio spurs 100 atlanta hawks 108

Wszystko było zgodnie z planem dopóki Trae Young w czwartej kwarcie nie oszalał. Widzieliście jak skręcił parę dnie temu kostkę? Wyglądało słabo, u nas w Polsce przez miesiąc chodziłbyś z wykrzywioną mordą. Jemu wystarczył jeden mecz przerwy! Mało tego wczoraj wieczorem dowiedzieliśmy się, że z powodu pozytywnego testu na obecność środków dopingujących w organizmie, 25 meczów kary otrzymał drugi gwiazdor zespołu John Collins. No i co? Pewne zwycięstwo San Antonio, bo przecież “muszą ogrywać słabiaków, żeby się w tym roku także to ósemki załapać”, co nie? No właśnie NIE. Spurs nie byli na tego dzieciaka gotowi. Zobaczcie i poczujcie klimat:

Trae jeździł z piłką między graczami SAS jak wyrośnięta wiewiórka między gałęziami, dostarczył 28 punktów w drugiej połowie spotkania, w trzeciej kwarcie wkleił chłopakom perfekcyjne 5/5 z gry, a w decydującej części spotkania wlepił im cztery trójki. O kończących podaniach (13 asyst!) jak na tej czy powyższej animacji nie wspominam. Sztos! A wszystko na limicie 30 minut!!!

38-22 w czwartej kwarcie, ale najbardziej zaskakująca jest przegrana przez San Antonio tablica (!) w punktach z pola trzech sekund 50-34 dla miejscowej drużyny. Hawks grają basket atletyczny, partyzancki, z bilansem (3-3) okupują obecnie siódme miejsce w konferencji. Na wyróżnienie zasługują także Jabari Parker, który trzymał zespół w grze w I połowie, DeAndre Bembry za intensywny, niesamowity momentami defense, Cam Reddish za przełamanie rzutowe 3/3 zza łuku no i DeAndre Hunter (16/8) którego raz już przyrównałem do Kawhi Leonarda i będę się tego trzymał.

orlando magic 94 oklahoma city thunder 102

Wynik taki old-schoolowy, podoba mi się. OKC to zespół zorientowany na obronę rzutów trzypunktowych, ale jak widać potrafią też utrzymać środek. Nieoczekiwany powrót środkowego Stevena Adamsa, coraz bardziej błyskotliwy Shai Gilgeous Alexander, skutecznie odcięte wszelkie dostawy trójek i oto proszę: trzeci tydzień sezonu leci, a Orlando wciąż nie przekroczyło granicy 100 punktów!!!

SGA zanotował 24 punkty na skuteczności 9/14 z gry, ale jeszcze bardziej imponujące jest 0/7 z gry do którego przymusił swego przeciwnika Evana Fourniera. Dzieciak będzie wielki, humorów gospodarzom nie popsuły nawet brak skuteczności Dennisa Schrodera i Danilo Gallinari, którzy łącznie dostarczyli 8/28 z gry. Thunder dyktowali warunki przez znakomitą większość meczu, kluczowym fragmentem była 7-10 minuta czwartej kwarty, w której goście nie potrafili zdobyć kosza i dostali w oko serią 7-0. Zawody, jak przystało na weterana, umiejętnie “zamknął” Chris Paul, autor 20 punktów i 8 asyst.

los angeles lakers 118 chicago bulls 112

LeBron powiedział mi przed sezonem, że w stosownym czasie zamierza odzyskać swój tron NBA. Facet jest opętany: trzecie z rzędu triple-double, a sezon dopiero się rozkręca. Żal mi reszty ligi [Kendrick Perkins]

Istotnie, patrząc wstecz zespoły LeBrona Jamesa w których dochodziło do poważniejszych zmian kadrowych, potrzebowały kilku tygodni na dotarcie i startowały raczej wolno. Tymczasem tegoroczni Lakers z bilansem (6-1) już teraz osiągają najlepszy rekord i momentami wyglądają prawdziwie dominująco. Przykładem dzisiejsza czwarta kwarta, ja rozumiem że przeciwnik z nie najwyższej półki jednak 38:19 na wyjeździe w ostatniej części gry to zawsze wyczyn.

Podczas gdy Kawhi każdorazowo potrzebuje wózka inwalidzkiego w meczach rozgrywanych dzień po dniu, a szkoleniowcy z wyprzedzeniem planują jego odpoczynek, rozgrywający swój siedemnasty sezon w lidze LeBron jedzie z koksem do taktu 30 punktów 10 zbiórek 11 asyst i co najważniejsze: gra (bardzo) dobrze w obronie. Ostatnim razem cztery kolejne “triple doubles” robił Magic Johnson w 1987 roku, gdzie wtedy byłeś?

Dość powiedzieć, że w pierwszej połowie Chicago mieli 19 punktów przewagi. Bardzo ładnie biegali do kontry i wyraźnie przeważali energetycznie. Do czasu. W czwartej części wpadł deszczyk trójek, autorstwa Quinna Cooka oraz dochodzącego do siebie Kyle’a Kuzmy. Ten ostatni zdobył pierwszych 7 punktów dając kolegom sygnał do szarży. A gdy przestrzeń pod koszem lekko się otworzyła, wjechali w obręcz jak dzicy. Dwight Howard znów strzelił blokiem Coby White’a czym rozpalił ogień w sercach LAL. Osamotniony w atakach Zach Lavine bezradnie patrzył jak zaliczka punktowa zamienia się w deficyt. Co zrobisz, jak nic nie zrobisz. Tu nawet nie chodzi o gwiazdy, za decydującą serię odpowiedzialni są zmiennicy Lakers.

Najsmutniejsze dla miejscowych jest to, że w United Center co rusz rozlegało się “Let’s go Lakers” a dobijającą morale zespołu akcję przeprowadził G.O.A.T. Alex Caruso kradnąc piłkę i jadąc z nią po 2+1. Dwight Howard? Ogień chłopaku! Defense!

miami heat 89 denver nuggets 109

Nazachwycaliśmy się South Beach, ale wiadomo że ludzie znad morza w górach radzą sobie średnio i na odwrót. Mieszkam w Gdyni, ale startowałem kiedyś w zawodach biegowych w Zakopanem, pozamiatane. Nawet nie chodziło o profil trasy, oddechu złapać nie mogłem! Nie wiem jak się czuli gracze Miami, ale tym razem nie wyglądało to dobrze. Adebayo trafił na fizycznie godnych siebie rywali, Butler pudłował (znakomita obrona Willa Bartona) Nunn również zderzył się ze ścianą. Wśród zmienników sytuację ratować próbowali Olynyk i Dragic, ale nawet 6/8 trójek nie zmieniło obrazu gry.

Gra gospodarzy płynęła, zaliczyli chyba ze 40 asyst, a zdobycze punktowe rozłożyli równomiernie na siedmiu czy ośmiu ludzi. Defensywnie również zaimponowali. Takiego Denver właśnie bać się powinni hegemoni zachodniej konferencji. Takie Denver jest zdolne pchnąć każdego w serii playoffs. Wyzwaniem w ich wypadku jest właśnie stabilność formy. Dziś prócz Willa Bartona (15 punktów 10 zbiórek 4 asysty) dobre zawody zagrał Jamal Murray (21 punktów 9/15 z gry) i to właśnie forma tego ostatniego jest w mojej opinii kluczem do sukcesów Nuggets.

Dobrego dnia wszystkim!