WTMW.

Raptors 99 Sixers 114

Nick Nurse dobrze zna możliwości swoich byłych podopiecznych i ewidentnie ustawił obronę pod zatrzymanie Pascala Siakama (10 punktów 5 fauli). Scottie Barnes mając nieco więcej swobody, ciągnął owszem ładnie (24 punkty 8 zbiórek 8 asyst) progres, który dokonał się u tego zawodnika jest niesłychany, ale ekipy Sixers przeskoczyć nie dali rady.

Dopóki trójka siedziała Raptors na starcie pierwszej i trzeciej kwarty, gra była wyrównana, kiedy jednak przychodziło gościom atakować Embiida w środku, kończyło się jak ze wszystkimi – przestojem. Jeśli chodzi o Kameruńczyka (28 punktów 13 zbiórek 7 asyst) to ja go osobiście bardziej cenię właśnie jako środkowego obrońcę, aniżeli “czarną dziurę” wymuszającą wciąż faule w ataku. Wiadomo, że ma niebagatelną przewagę, ale pod względem technicznym progresu nie widzę. Podaje kiepsko, gówno za przeproszeniem widzi albo widzieć nie chce.

Z całą pewnością Nurse potrafi pełniej korzystać z możliwości skrzydłowych, Tobias Harris już nie znika, widzą jaki jest dobry atakując obręcz albo tyłem do kosza. Różnicę w tym mecz zrobił także “nasz człowiek” Kelly Oubre Junior (23 punkty 5/6 zza łuku). Gamoń straszny, koszykarskie IQ papużki falistej, głupie faule, brak panowania na emocjami, ale strzelecko to jest gigant. Jak się odpalił w drugiej połowie, to nasz over punktowy połknął w trzech sekwencjach / akcjach. Widać, że KOJ uczciwie przepracował lato, wyobraźcie sobie: zdrowy, 27-letni zawodnik o tak wielkich możliwościach ofensywnych przez całe lato nie mógł znaleźć zatrudnienia! Zlądował na rocznym kontrakcie za minimum ligowe i proszę bardzo jaka energia! Jak zaczął trafiać to się Raptors otulili kocem i zapłakali. Brakuje im spacingu, ale to stara śpiewka.

Pistons 116 Pelicans 125

Szacunek dla Nowego Orleanu, w absolutnie zdziesiątkowanym składzie, w praktyce bez skrzydłowych (Williamson, Ingram, Marshall, Murphy OUT) z dwoma nowicjuszami w pierwszym składzie, odparli całkiem ciekawie grających Pistons. Chłopaki bardzo chcą, spamują akcje pick and roll idące przez Cade’a Cunninghama i środkowego Jalena Durena, ale trzeba przyznać, że nauczyli się piłką krążyć jak trzeba. Alarmująco brakuje wykończenia. Jak mówię, tu nie brakuje zaangażowania, tylko pewnej ręki i może odrobiny opanowania nerwów.

Pels mogący przejść z obrony do ataku ukuli imponujący run w pierwszej połowie. Najpierw zaznaczył się spadochroniarz Matt Ryan, którego specjalizacją są rzuty trzypunktowe i tym właśnie błysnął: 20 punktów 6/8 zza łuku, w tym 3/3 w pierwszej kwarcie. Zaskoczeni goście siłą rzeczy ganiali szerzej w obronie, więc im kolejni ludzie, w szczególności CJ McCollum (33 punkty 10/11 FT) narobili szkód prąc pod dziurę. Przewaga prędko urosła do 25 oczek, bo się Jonasa Valanciunasa nie dało fizycznie zdominować. Tak czy inaczej, pogoń trwała do końca, imponujące zważywszy, że Detroit rozgrywało piąty mecz w siedem dni (!!) i pomiędzy każdym spotkaniem musieli latać z miasta do miasta.

Magic 115 Jazz 113

Orlando zwycięsko zakończyło czteromeczowe tournee po zachodnim wybrzeżu. Utah wysokie chłopaki, ale utalentowanych strzelecko skrzydeł kryć nie umieją. Walker Kessler blokuje co prawda ilekroć ma piłkę w zasięgu ramion, ale pierwszą linię Jazz mija się łatwo i młody center nie zawsze nadąża. Franz Wagner (21 punktów 5 asyst) i Paolo Banchero (30 punktów 5 asyst) konsekwentnie przedostawali się pod obręcz, a stamtąd skuteczność zwykle zalicza się wysoką. Miejscowi na dodatek trafili na nieźle dysponowanego zza łuku Wendella Cartera Juniora (14 punktów 10 zbiórek) który miał dziś magnes w dłoniach i wszystkie “bezpańskie” zbiórki wydawały się padać jego łupem. Zobaczcie ‘shot chart’ Banchero, jaja jak berety:

Przy okazji, nie odnieśliście przypadkiem wrażenia, że trener Will Hardy jest podobny to środkowego Kesslera? Wyglądają jak bracia:

Suns 121 Spurs 132

Gwóźdź wieczoru, rewanżowy pojedynek Słońc z ekipą naszych ulubieńców: Jeremy’ego Sochana i Victora Wembanyamy. No i co tu będę długo pisał, Wemby pokazał wszystkim, że okres jego panowania na tronie NBA jest nieuchronny, a to, co do tej pory traktowaliśmy za “wybryk natury” przy Wembym jest małym mikim. Tylko popatrz na to zdjęcie, ile Kevin Durant (28 punktów 10/15 z gry) ma w końcu wzrostu? Mniejsza o dokładny pomiar, okolice 210 centymetrów. Są takie zdjęcia, które nie śniły się fotografom:

Są tacy koszykarze, którzy wchodzą na arenę i zmieniają grę. Co akcja to kolejny przykład. Keldon Johnson zgubiony pod presją dwóch rywali, nie ma do kogo podać, wrzuca lobem piłkę w środek, Wembanyama i tak ją chwyci. Devin Booker (tak, tym razem zagrał: 31 punktów 13 asyst) próbuje z pomocy zastawić Francuza, nogi mu odebrać, wychodzi przed Victora… ten kończy akcję jak młody Shaq. Dodaj kolejne trójki czy wyjścia w górę na trzecim metrze, co zrobisz? Nic nie zrobisz.

Wiecie dlaczego tak niewdzięcznie się gra przeciwko Spurs? Bo oni lecą de facto na dwóch centrów, jak nie Zach Collins to Wemby wychodzą wysoko do piłki, oto jest struktura ataku pozycyjnego i trzeba przyznać, że ogląda się to bardzo ciekawie. Strzelców nie brakuje: Vassell, Johnson, McDermott, Osman, Collins z pozycji pięć także rzuca, dziś 19 punktów, w tym 3/3 zza łuku.

Główną atrakcję i game changerem, jak mówię, jest jednak Wembanyama: 38 punktów 10 zbiórek 2 bloki 15/26 z gry w tym dwie celne trójki. Kareem Abdul-Jabbar nie rzucał zza łuku, Bill Russell też nie. Tu się kroi, kiełkuje i dojrzewa coś absolutnie wyjątkowego. He’s HIM! Suns rzecz jasna gonili wściekle, 27 punktów straty zamienili na REMIS parę minut przed końcem, ale na ostatniej prostej znów pałeczkę przejął on. Wyobrażacie sobie, trybuny szaleją, gospodarze odrobili niemożliwe straty i są w gazie, Booker zaczyna coś sapać do Jeremy’ego Sochana, moce całego imperium są przeciwko Spurs. Co robi Wemby? Ze stanu 116:116…

• wymusza faul, trafia jeden z dwóch wolnych
• wymusza faul, trafia oba wolne
• wsadza piłkę z góry w sytuacji, której nawet Giannis by nie skleił
• trafia zza łuku
• trafia z półdystansu

Na tym etapie Spurs prowadzą już dwunastoma 128:116, macie jakieś pytania? Większego wrażenia nie zrobił nikt w NBA, dawno. Jak wypadł Jeremy Sochan (14 punktów 5 zbiórek 9 asyst 7/13 z gry)? Na piątkę wykonuje swoje zadania, jest równy, nie bierze się za rzeczy, których nie umie, nie szarżuje, trzyma równe tempo/ intensywność gry i nie można mu wejść za skórę. Perfekcyjny gracz systemowy. Haha, przyszło mi do głowy to określenie po tym jak James Harden sam o sobie powiedział:

Nie jestem graczem systemowym, ja stanowię system [Broda]

Życzę powodzenia Tyronnowi Lue, naprawdę. To wszystko na ten moment, swoją uwagę przenoszę na Discorda, na którego Was także zapraszam, jest nas już prawie trzy tysiące! Wczoraj jakiś chłop okrutnie marudził na Kelly’ego Oubre po czym wygrał sześć tysięcy i poszedł spać. Przekonajcie się, oto Wasze specjalne zaproszenie dla królewiczów: https://discord.gg/KSTUtkTBAn

Dobrego dnia wszystkim, pozdrawiam w szczególności śmietankę czytelnictwa spod znaku GWBA, gości którzy w ostatnich dniach wsparli serwis. Kłaniam się Panowie:

• A Kazn
• Tomek B83
• T. Serafin
• Adrian Bu