Jimmy Dolan zapowiadał się na całkiem niezłego koszykarza. Było to dobrych kilkanaście lat temu, gdy jeszcze miał kozioł ostry jak brzytwa i przegląd pola godny najlepszych generałów parkietu.  Wszyscy byli zdania, że przejdzie kiedyś na zawodowstwo. Niestety, jego kolana miały inne plany. Tak to już w życiu bywa. Dolan nigdy nie powąchał gry na profesjonalnym szczeblu, ani zarobków koszykarzy NBA. Nie żyje jak gwiazda. Nie stał się legendą. Zamiast tego jest zwykłym asystentem trenera w licealnej drużynie koszykówki.

Gorąco wierzy, że odkrycie gracza obdarzonego wielkim talentem, i wcielenie go we własne szeregi, da mu upragniony awans na stanowisko głównego szkoleniowca. Ogląda kilometry taśm, chodzi na setki meczów i nic, wszystko to jak krew w piach. Pewnego razu, w zasadzie zupełnie przypadkiem, dostrzega na jednej z kaset Saleha, chłopaka mającego “full package”, jak by to powiedziała błyskotliwa Joanna Krupa.

Jest jednak pewien szkopuł, utalentowany zawodnik mieszka na całkowitym zadupiu. I nie mam tu wcale na myśli Detroit czy Baltimore. Chłopak żyje w szałasie, w murzyńskiej wiosce zagubionej gdzieś pośrodku afrykańskiej sawanny. Jimmy Dolan musi więc zdecydować, czy dla Saleha gotów jest rzucić wszystko w cholerę i wyjechać na Czarny Ląd?

/Król-Kosza-prawdziwe-losy-filmowego-bohatera/

Brzmi jak scenariusz filmu o baskecie? Bo nim jest! Starsi z Was z pewnością znają Króla Kosza, bo już nie raz można było zobaczyć go w naszej TV. Nie pisałbym Wam jednak o tej historii, gdyby nie to, że takie rzeczy naprawdę się zdarzają! Oto kilku zawodników NBA odkrytych zupełnie przypadkiem. Takich, którzy w życiu nie przypuszczali, że ich przyszłość związana będzie z basketem.

#Walter Tavares

Republika Zielonego Przylądka to położony u zachodnich wybrzeży Afryki archipelag w skład którego wchodzi 26 wysp i wysepek. Państewko jest byłą portugalską kolonią o populacji zbliżonej do Szczecina (liczebnie, nie etnicznie, choć dawno nie byłem w zachodniopomorskiem, więc głowy nie dam). To właśnie tam mieszkał sobie spokojnie Walter Tavares, mierzący 221 cm olbrzym o ksywce “Edy”. Mając 17 lat pracował jako ekspedient w spożywczaku własnej matki. Wszystko zmieniło się w 2009, gdy pewien niemiecki turysta, zafascynowany jego posturą, szepnął to i owo swym kolegom w hiszpańskiej Gran Canaria. Ekipa z klubu przyjechała obejrzeć Tavaresa (prawie jak w Królu Kosza!), który do ich przyjazdu nie miał w rękach piłki do koszykówki! Okazał się jednak dość pojętny i w 2015 zadebiutował w NBA. Ostatnio oglądaliśmy go w barwach Cavs. Mimo iż w Dużej Lidze rozegrał łącznie zaledwie 13 spotkań, zarobił ponad 2 miliony dolarów. Nieźle, jak na dryblasa ze spożywczaka.

#Mark Eaton

Jego 5.6 bloku na mecz (a grał we wszystkich spotkaniach tamtego sezonu!) do dziś jest niepobitym rekordem. Ten 224-centymetrowy kolos odkryty został… w warsztacie samochodowym. Po skończeniu liceum (w którym nie grał w koszykówkę) trzy lata grzebał przy furach, zanim odkrył go Tom Lubin, asystent trenera w Cypress Junior College. To on namówił Eatona do spróbowania sił w uniwersyteckim baskecie. Już w drugim roku gry Eaton był liderem drużyny i poprowadził ją do tytułu stanowego. W NBA wystąpił w All-Star Game, co więcej, pięciokrotnie powoływany był do All-Defensive (trzykrotnie First i dwukrotnie Second). Aż trudno uwierzyć, że jego pierwszą sportową miłością nie była koszykówka a… waterpolo.

#Steve Francis

Nieodżałowany talent. Jeśli po przeczytaniu o Tavaresie i Eatonie pomyśleliście sobie, że takie rzeczy przydarzają się tylko wysokim “łamagom”, to nic bardziej mylnego! “Stevie Franchise” jak go pieszczotliwie nazywano, mierzył ledwie 190 cm. Jego talent ujawnił się bardzo późno, bo w wieku 19 lat. Wcześniej grał co prawda w licealny basket, ale co to było za granie! W sezonie 1991-1992 nie łapał się do drużyny (stopnie), rok później był trzecim point guardem ekipy i grzał ławę. Następne trzy sezony opuścił, kolejno przez śmierć matki, kontuzję kostki i rezygnację ze szkoły. Grać na poważnie zaczął dopiero w teksańskim San Jacinto, bo stwierdził, że matka chciałaby, żeby skończył szkołę. “Zdyscyplinowany Iverson”, tak wtedy o nim mówiono. Drogę do NBA otworzyła mu gra na Maryland.

CZYTAJ DALEJ >>