WTMW.

Stało się to, co wydawało się z pozoru niemożliwe. Rzucaliśmy słabo: 6/27 zza łuku urąga trochę rywalizacji na europejskim poziomie, a mimo to z kompletem zwycięstw (5-0) wygrywamy turniej pre-kwalifikacyjny w Gliwicach. Po raz drugi na przestrzeni tygodnia zbiliśmy faworyzowaną Bośnię i Hercegowinę (76:72) i macie rację, to wcale nie muszą być “chude lata” dla polskiej koszykówki w wydaniu reprezentacyjnym.

Mecz obfitował w kolejne wymiany “uprzejmości”. Bośniacy dominowali warunkami fizycznymi, ale charakterne polskie chłopaki nie dawały się spychać. Wybrali nam osiemnaście piłek w ataku, ale myśmy im wybrali piętnaście, a w ogólnym rozrachunku mieliśmy o dwie zbiórki więcej. Końcówka bardzo napięta i wyrównana, dlatego tak bardzo cieszy hart ducha Polaków. Koszykarsko znów pokazaliśmy więcej. Bośniacy grali siłowo, na faul, w czym brylował zwalisty i momentami bardzo bezczelny Jusuf Nurkic. Koniec końców w samej tylko czwartej kwarcie nasi rywale spudłowali aż jedenaście rzutów w promieniu metra od obręczy! Wszystko na kontakcie, forsowane i na siłę. Szukali gwizdków, ale nasi jak mówię, stali dzielnie.

Ogólny charakter meczu ciekawie podsumował nasz środkowy Olek Balcerowski, który w podkoszowej walce spadł niebezpiecznie na plecy, a następnie dostał ataku paniki, siedział na ławce rezerwowych ze łzami w oczach, ponieważ nie był w stanie złapać oddechu:

Mówcie co chcecie na temat Balcerowskiego, być może nie jest to najbystrzejszy zawodnik i politykiem nigdy nie zostanie, ale koszykarsko rozwija się pięknie. Wczoraj znów tracił fizycznie do bezpośredniego rywala na pozycji przez co znów uciekał na obwód, aby zrobić miejsce do wjazdu naszym. Fakty: trafił trzy super ekstra ważne trójki, zebrał siedem piłek, trzy razy asystował i kiedy mógł, stał twardo z rękoma w górze.

Mecz znów zamknęli Ponitka z Sokołowskim, którzy są niczym Bruce Brown i Kentavious Caldwell-Pope z tegorocznej ekipy mistrzów NBA. Mateusz co prawda spartolił dwa wolne, ale nadrabiał jak zwykle w pozostałych elementach (8 zbiórek 5 asyst 2 przechwyty). Pewnością siebie (od zawsze mówię, że to gracz praktycznie nie podejmujący złych decyzji) błysnął także Przemek Żołnierewicz (10 punktów 4 zbiórki) dzięki czemu spędził na placu najważniejsze minuty. Żołnierz musi się nieco odblokować mentalnie, to widać. Grać potrafi, instynkty ma świetne, wyszkolenie też.

Jestem niezmiernie uradowany i gratuluję naszym, a Nurkić (11 punktów 12 zbiórek) niech idzie choinki hodować na święta Bożego Narodzenia. Odkąd pamiętam, ten facet w końcówkach meczów nie dowozi. Mało tego, jest bezczelny, a momentami brutalny. Wczoraj zwarł się czołem z Ponitką, tłukł też naszych pod obręczami, aby ostatecznie zepsuć najważniejszą akcję Bośni. Jego wynik w czwartej kwarcie to 0/4 z gry, wszystko spod kosza. Zamiast szukać punktów, szukał faulu i to go zgubiło, gwiazdora z NBA. Dżanan Musa: 4/15 z gry. Mówiłem: forma wakacyjna. A może to “efekt Sokoła” o którym powinniśmy pisać jeszcze więcej?

Równie emocjonująco było w (towarzyskim) meczu Niemców z Team USA. Wierzcie lub nie wierzcie, ale Dennis Schroder z chłopakami (Franz Wagner z bratem, Daniel Theis i inni) w pewnym momencie wyszli na szesnastopunktowe prowadzenie. Nienagannie grali, pick and rolle, ucieczki za plecy, zmiany tempa, trójki – Niemcy wyglądali w trzeciej kwarcie jak przyszli mistrzowie świata. Pojedynek na deskach wygrali 55-42 wykorzystując przejęcia krycia rywali, wchodzili im na atakowaną tablicę.

A potem objawiła się reinkarnacja Michaela Jordana (no dobra, nie wypada tak mówić o wciąż żyjącym człowieku) w każdym razie, reinkarnacja talentu MJ-a. Mam na myśli oczywiście 22-letniego Anthony’ego Edwardsa (34 punkty 6 zbiórek) który z charakterystyczną dla siebie prostotą i naturalnością, wziął na plecy zespół i wspólnie z Tyresem Haliburtonem (16 punktów 3 asysty) i Austinem Reavesem (16 punktów 18 minut) odrobili straty. USA zdobyli OSIEMNAŚCIE punktów z rzędu i w wyrównanej końcówce zdążyli jeszcze odskoczyć na osiem oczek. Wynik końcowy 99:91.

Niesamowite. Steve Kerr cieszy się jak dziecko. Lepszego testu woli, lepszego sprawdzianu gry pod presją dostać nie mógł. Jego zespół przeszedł przez przygotowania śpiewająco, a Edwards jest kotem. Żadne analizy do niego nie przystają, wchodzi w mentalną strefę nieosiągalną dla zwykłych śmiertelników i po prostu wrzuca piłkę do kosza, jakby był dzieciakiem w parku rzucającym na pusty kosz. Zero presji, twarz nieskrępowana trudem czy mozołem. “To nie ja, to chwila”. Popatrzcie, bo próżno to opisywać…

“Zdaje się, że znaleźliśmy właśnie nową twarz NBA” [Kendrick Perkins]

Other basketball news

Co jeszcze się działo na koszykarskich arenach i wokół? Wyspy Bahama (Bahama Mama) wyeliminowały z walki IO w Paryżu reprezentację Argentyny. Wszystko za sprawą świeżych nabytków, DeAndre Aytona pod koszem oraz Erica Gordona. W szczególności ten drugi nie miał litości dla utytułowanych rywali. Trzy trójki w końcówce pozbawiły kibiców złudzeń. Co za typ!

O swej reprezentacyjnej przygodzie tako rzecze DeAndre Ayton:

Grupa najlepszych kolegów z drużyny, jakich kiedykolwiek miałem na i poza boiskiem.

Chłop najwyraźniej nigdy nie brał udziału w GWBA Camp, którego czwarta edycja już 15-17 września w Szczecinie. Pozdrawiaw chłopaków, piękna mieszanka znanych twarzy i świeżej krwi. Będzie moc! Dobra, kończę na dzisiaj, bo mam trochę obowiązków na Discordzie, trzeba w końcu uruchomić te kanały na World Cup i zrobić review. Razem z chłopakami rozpracujemy ten turniej, jestem pewien. Dziękuję jak zawsze Patronom, w szczególności panu Michałowi Ma ⚡️⚡️ Bartek