WTMW.

Poszli na grubo twórcy kalendarza NBA, jedenaście meczów to trudno opisać ze szczegółami. Proponuję więc byśmy przyjrzeli się wybranym zagadnieniom, które będziemy rozwijać jak latający dywan wraz z rozwojem sezonu.

W grupie typera GWBA wynik 4-1. Kto chce się zapisać, zapraszam do końca tygodnia:

[email protected]

Pacers 122 Hornets 123

31 punktów 9 zbiórek 7 asyst LaMelo Balla przy zaledwie dwóch stratach oraz imponującym 7/9 zza łuku. Nie traktowaliśmy poważnie całej rodzinki, a tu proszę. Myślę, że występ w NBA All-Star Game młody ma wpisane w resume i to w nieodległej przyszłości 2-3 sezonów. Widzieliście jak był ubrany ten 20-letni gówniarz?

Z kontuzjami borykają się panowie LeVert i Warren, co uszczupla zasoby i ofensywny potencjał Pacers, ale ci pod wodzą Ricka Carlisle będą walczyć zawsze. Rzutem na taśmę przedłużyli umowę z Malcolmem Brogdonem (28 punktów 4 zbiórki 11 asyst) o kolejne dwa sezony za kwotę 45 milionów dolarów. Moim zdaniem jeśli MB zachowa zdrowie, dostali spory rabat.

Furorę w debiucie za oceanem zrobił rookie Chris Duarte (27 punktów 5 zbiórek 6/9 zza łuku) nawet jeśli w wieku 23 lat jego potencjał rozwojowy jest ograniczony, bez piłki porusza się jak przed laty Reggie Miller czy Rip Hamilton. Mierzy jordanowskie 198 cm wzrostu, fajny chłopak! Pacers zmarnowali prowadzenie, bo karabiny totalnie się zacięły w trzeciej kwarcie (13:33) de facto w ataku zagrało trzech zawodników, trzecim był oczywiście Domantas Sabonis (33 punkty 15 zbiórek). W moim odczuciu największą różnicę zrobiły straty, których goście popełnili o dziesięć więcej.

Hornets są agresywni na piłce i kto by pomyślał, że szalony LaMelo z pomocą weteranów Haywarda (27/5/3) i Plumlee (8/10/5) będą tak efektywnie prowadzić zespół.

Bulls 94 Pistons 88

Nie taki wolumen punktowy wyobrażali sobie kibice Byków widząc tegoroczne wzmocnienia kadrowe, ale wezmą zwycięstwo z pocałowaniem rąsi. Jedynym człowiekiem o tradycyjnej i spodziewanej dyspozycji okazał się lider Zach Lavine: efektywne 34 punkty 7 zbiórek 4 asysty oraz 11/11 FT.

Celtics 134 Knicks 138 (2/OT)

No, powiem Wam że Knicks będą w tym roku groźni! Wydawało się, że mają Boston na widelcu. Zajęło to dłużej niż zwykle (do wyłonienia zwycięzcy potrzebne były dwie dogrywki), ale Tom Thibodeau dopiął swego! Jeśli macie taką możliwość i zastanawiacie na który mecz zerknąć, oto Wasz kandydat. Szaleństwo z obu stron. Fenomenalna dyspozycja Jaylena Browna (46/9/6/3 przy 8/14 zza łuku) oraz nowego człowieka Evana Fourniera (32/6/3/4 przy 6/13 zza łuku).

Oglądaliśmy rzut o wszystko Marcusa Smarta, kosmiczne tróje w dogrywce, przestrzelony wsad Browna.  Celtics mieli ogrom farta w końcówce czwartej kwarty, którego być może nie potrzebowaliby gdyby nie 7/30 z gry Jaysona Tatuma, w tym 2/15 zza łuku! Popatrzcie:

Wizards 98 Raptors 83

Raptors prawie dwa lata nie grali w Kanadzie (dokładnie 600 dni). Była feta, wyprzedane krzesełka, czerwone neony, Drake i podniecone twarze kibiców. Niestety dla zespołu bez kapitana Lowry’ego (transfer do Miami) i Siakama (operacja barku) na dodatek z anemicznym od wejścia, nieskutecznie rzucającym VanVleetem początek rozgrywek to okres transformacji. Czarodzieje są zdrowsi, mają Bradleya Beala (23/3/4/4) i całkiem kompetentną choć niezgraną jeszcze oczywiście grupę zadaniową.

Z ciekawostek, Montrezl Harrell (22 punkty 9 zbiórek) otrzymał faul techniczny za trash talk z Drakem.

Cavs 121 Grizzlies 132

Cavaliers jadą po bandzie, dziś w wyjściowym składzie wystawili trzech graczy powyżej 213 centymetrów wzrostu: Markkanena, Mobleya i Allena. Przez to delikatnie nie nadążali w obronie. Gwiazdą spotkania zdecydowanie mianuję Ja Moranta: 37 punktów 6 zbiórek 6 asyst plus wsad kolejki. Steven Adams postawił mu kilka twardych, męskich zasłon więc się młody odpalił. Obserwować rozwój tegoż harpagana jest gratką. Uwadze polecam także blok w kontrze Lauri Markkanena, którego sięgnął gdzieś 340 cm nad ziemią.

Panowie Bane i Melton skutecznie zastąpili kontuzjowanego Dillona Brooksa, zdobywając pospołu 42 punkty na 30 rzutach. Jaren Jackson Junior na którego przebój czekam, wciąż trochę “bojaźliwy” jest w ataku (13 punktów, 3 trójki, niemal wszystkie próby zza łuku) ale defensywnie zaznacza się jak należy: 6 zbiórek 4 bloki +16 wskaźnika plus/minus.

Rockets 106 Wolves 124

Karl Anthony Towns (30/10) wyraźnie silniejszy fizycznie i zdecydowany. Umówmy się, Wolves zgromadzili talent, który uprawnia do walki o playoffs. Rockets to w tej chwili poligon doświadczalny. Młody kozaczek Jalen Green przekonał się, że przed nim jeszcze wiele pracy. Poza okazjonalnym sprintem pod obręcz, 9 punktów przy 14 rzutach to poniżej jego aspiracji i oczekiwań kibiców. W sumie Wolves zaliczyli 18 przechwytów i 13 bloków, co najlepiej świadczy o braku poukładania i partyzanckiej koszykówce Rockets, którzy stracili z kontrataku 31 punktów! Najefektowniej poleciał chyba (na pewno!) Anthony Edwards: 29 punktów 6 zbiórek 3 asysty.

Sixers 117 Pelicans 97

Miejscowi kibice w drugiej kwarcie skandowali zaczepnie “where is Simmons” ale pozostali bez odpowiedzi. Joel Embiid powiedział jasno: “na tym etapie nie dbam o tego człowieka, naszym zadaniem nie jest niańczenie kogokolwiek”. Słyszeliście pewno, BS zjawił się w klubie, odbębnił procedury medyczne, na treningu jednak odmawiał wykonywania poleceń więc został wyrzucony z hali oraz zawieszony na jeden mecz. Pogardy godne zachowanie młodego człowieka.

Nic to, byli koledzy z ekipy wciągnęli w meczu otwarcia Pelicans pozbawionych grubsona Ziona. Zaczesany elegancko do tyłu Valanciunas, który zdaje się podpisał w Nowym Orleanie przedłużenie kontraktu, niestety Kameruńczykowi rady nie dał. Najwięcej rzutów oddał i punktów nabił Brandon Ingram (25/7/6).

Magic 97 Spurs 123

Z relatywną łatwością wciągnęli magiczny projekt podopieczni Gregga Popovicha. Orlando do czasu powrotu Jonathana Isaaca czy Makreli Fultza nie mają żadnych przewag, ani w grze bieganej, ani już na pewno w pozycyjnej.

Thunder 86 Jazz 107

Przejechali się po OKC gracze z Salt Lake City jak przystało na ekipę z aspiracjami mistrzowskimi. Thunder nie mają prezencji podkoszowej, ich gra opiera się raczej na ekspozycji indywidualnego talentu. Jazz to przy nich monolit, pod względem warunków, dyscypliny taktycznej, doświadczenia i wyszkolenia są kilka lat wprzód. Chciałem wczoraj zagrać overy Goberta (16 punktów 21 zbiórek) ale się wystraszyłem, wiecie jak to bywa przy blowoutach.

Nuggets 110 Suns 98

Joker przez wakacje formę trzymał, obecny MVP świata koszykówki narobił 27 punktów i 13 zbiórek przy zaledwie dwóch asystach, bowiem Suns bardzo chcieli umiejscowić go w roli strzelca, nie playmakera. No cóż, dostali czego chcieli.

Booker wygląda słabo, forma fizyczna stoi pod znakiem zapytania przez Kardashiankę, turniej olimpijski i COVID, który niedawno przeszedł. W każdym razie pudłował firmowe rzuty i floatery. Zabrakło energii, intensywności (za wyjątkiem Camerona Payne’a). Nie atakowali tak mocno w ataku 1 na 1 Michaela Portera Juniora, który robi co może by nie być nogą w obronie. Ustawia się nieco lepiej. To znaczy, Denver po ewentualnym powrocie Jamala Murraya będą baaardzo groźni.

Atmosferę w Phoenix wyraźnie psuje fakt, że poskąpili DeAndre Aytonowi przedłużenia umowy. Chcą się handlować i to w jakiś absurdalny sposób. Pięcioletnie przedłużenie umowy w maksymalnej kwocie dla tak młodego gracza ma zazwyczaj największy sens / wartość w ostatnich dwóch sezonach obowiązywania kontraktu. Tymczasem Suns chcą dać mu maksa, ale na trzy lata… ?! Znów się dostanie właścicielowi klubu, nie pierwszy raz skąpi na zespół, który nigdy nie miał lepszych perspektyw, sorry Sir Charles, sorry KJ.

Kings 124 Blazers 121

Portland pod wodzą nowego trenera Chaunceya Billupsa nadal nie broni. Sędziowie dawali im szanse, De’Aaron Fox (27/5/8) wielokrotnie padał na parkiet bez gwizdka, ale koniec końców i tak nic to nie dało ekipie z Oregonu. Rozwaleni penetracjami, rozrzucani z dystansu. Harrison Barnes utrafił był 8/11 zza łuku, a za nim szedł zaraz Buddy Hield (4/7). W czwartej kwarcie wiadomo, spina. Nie mylić z Dame Time, któremu się dzisiaj zegarek rozregulował (0/9 za trzy). Najlepszym strzelcem gospodarzy był tym razem CJ McCollum, autor 34/6/5/3. Co ciekawe, najlepiej zagrali ludzie, których nazwiska cały czas przewijają się na listach transferowych.

Aha, rookie Davion Mitchell wciąż nie przegrał meczu od połowy marca, ale faktem jest że bardzo został dziś ograniczony ofensywnie.

Dobrego dnia wszystkim! Zapraszam późnym popołudniem na tekst Roberta.

Aha, jeszcze jedno, na przestrzeni paru (nocnych) godzin zamknęliśmy listę na drugi GWBA Camp. Z grupą piętnastu osób widzimy się 3-5 grudnia we Wrocławiu! Jesteście najlepsi, zainteresowanie przekracza moje oczekiwania. B