WTMW.

Jak wiecie od paru miesięcy publikuję niektóre swoje typy NBA na twitterze.

Gambling twitter to specyficzne miejsce, pełno tam “ekspertów” różnych wyznań, maści i narodowości.

Na to wchodzę ja, cały na biało, z biało czerwoną flagą przy nazwisku (marketingowo lepiej byłoby gdybym się nazywał np. NBA props witcher) i zaliczam bilans 53-19.

Nikola Vucevic ✅

53-19 💥 on #GamblingTwitter

Thank you. B#NBAProps #PlayerProps #bettingtwitter #FreePicks #NBAPicks

— Bartek Gajewski 🇵🇱 (@gwiazdyB) April 21, 2022

Tak się… buduje legendę, hahaha.

Ale się porobiło w tych playoffs! Podrzucam Wam materiał do dyskusji:

– czy Pelicans są w stanie zdjąć Phoenix bez Devina Bookera, który opuści co najmniej dwa kolejne mecze?

– czy Milwaukee bez Khrisa Middletona (czekamy na wyniki badań kolana) przejdzie Chicago?

Nets 107 Celtics 114 [0-2]

Marcu Smart pod presją nie wymięka. Ostatnim razem podanie na dwie sekundy do końca meczu zakończone zwycięską “obrotówką Tatuma”, a dziś to.

– Ręka prawdy, ręka sprawiedliwości, patrz Jaylen.

– Mocna – odpowiada brodaty kolega.

Steve Nash ma problem.

Andre Drummond nie nadaje się do gry w tym matchupie. Młody Nicolas Claxton nie ma więc za bardzo zmiennika, a Kevin Durant w roli środkowego – no to już prosić nie wypada. Może w sezonie regularnym, ale nie przeciwko tak napastliwej obronie. Switching wymieszany z pułapkami albo dropem – naprzemiennie, byle zmęczyć, byle w rytm KD (4/17 z gry) nie mógł wejść. W kwestii Kyrie – mówiłem że nie powtórzy wyniku. W pierwszym meczu siadły mu rzuty niemożliwe, dziś wrócił na ziemię: 10 punktów 4/13 z gry, 1 asysta. Na pocieszenie, aktywuje się Bruce Brown w roli łącznika. 4/6 zza łuku załadował Seth Curry, doświadczony Dragic wnosi jakość z ławki, ale dopóki nie wyswobodzą KD i nie znajdą recepty na pozycję centra, serię weźmie Boston. Już jest tego bliski.

Powtarzam, Nash próbował powalczyć z Drummondem na początku czwartej kwarty – Celtowie w oku mgnienia doszli. Odrobili parę posiadań deficytu i odjechali. Przykro było patrzeć jak wielki Brooklyn zacina się na 8-9 minut, a rywal przeprowadza szarżę 23:4!

Dwaj oszukani środkowi Celtics: Al Horford (wypoczęty Al to jest kaliber All-NBA Team  stwierdził ostatnio Bill Simmons, ale go nie słuchamy, bo to kibic Bostonu przez co nie może być obiektywny) i Grant Williams zrobili w tym meczu 6/9 zza łuku. Bo mogli, bo potrafią rzucać. Naprzemiennie przytomny Daniel Theis zaliczył 15 punktów przy 7/9 z gry operując na trzecim metrze.

T.E.A.M.

Co tu wiele mówić, struktura Bostonu kładzie gwiazdozbiór Nets w kluczowych fragmentach. Celtics, Warriors wyglądają wspaniale jak na razie w tych playoffs i życzmy im sukcesów, bo to może oznaczać że liga pójdzie w stronę budowania faktycznych zespołów a nie skupowania topowych talentów i tworzenia “wielkich trójek” za 80% salary cap.

Przy czym zauważmy jeszcze jedno. Początkowe sukcesy Nets w tym spotkaniu (w kulminacyjnym momencie prowadzili siedemnastoma) przypisałbym miękkim gwizdkom sędziów. KD dla przykładu zaliczył 18/20 FT! Boston musiał cofnąć się o krok w obronie, zelżeć z natarczywością, to premiowało Brooklyn. Gospodarze dostosowali się jednak do gwizdków, wykazali dojrzałością, nie narzekali tylko zasuwali do obrony na czas. Świetna robota trenerska. Jayson Tatum otrzymał parę minut wolnego więcej, przez co wyglądał znacznie lepiej w końcówce niż to drzewiej bywało. Obaj J’s świetnie podawali gdy rywal zamyka im wjazd. Nie ma przetrzymywania piłki, Boston kontroluje serię i chyba już tego nie odda.

Sixers 104 Raptors 101 (OT) [3-0]

I think the Raptors are done – napisałem wczoraj wieczorem do kolegi. Warunki do nawiązania walki zostały spełnione, sędziowie tym razem pozwoli gospodarzom na nieco więcej kontaktu w obronie. Przy czym ważne, Toronto nie polowało już tak bardzo na piłkę, ale sztywno trzymali się Embiida, który początkowo wyglądał na zmieszanego twardym podwojeniem. W przypadku Kameruńczyka jest tak, że jeśli pozwolisz mu złapać piłkę w ruchu albo gdy zdąży rozpocząć swój manewr / obróci w stronę kosza – jesteś na jego łasce. On musi czuć presję na sobie jeszcze przed złapaniem piłki, inaczej kaplica.

Doszła do tego aktywność nie tylko dwójki liderów gospodarzy, ale niedocenianego ofensywnie OG Anunoby, a także strzelca Gary’ego Trenta Juniora, bez którego trafień nie sposób myśleć o przejściu Philadelphii. Do przerwy było świetnie (plus 10!) Raptors operowali na przeszło 50% skuteczności rzutów ograniczając przy tym Embiida do pięciu rzutów z gry i dwóch rzutów wolnych.

Potem jednak znów zaczęło brakować zdrowia chłopakom: VanVleet jest po kontuzji, GTJ po chorobie, a Siakam nie dość że wciągnął Raptors do playoffs w drugiej części sezonu / gra intensywnie po obu stronach to praktycznie nie schodzi z parkietu.

From Joel with love

W trzeciej kwarcie Embiid wyszedł wyżej do piłki, atakował bardziej energicznie, trafił zza łuku, po koźle, dalej bardzo sprzyjała mu gra dwójkowa z Hardenem, od którego po zasłonie czy akcji dribble-handoff otrzymał parę podań w ruchu. Osiemnaście punktów w kwarcie. Przypomnijcie mi proszę kiedy Hakeem Olajuwon robił podobne rzeczy?

Gra w moment się wyrównała, Raptors nie zamierzali oddawać prowadzenia, ale szarżujący Sixers byli w ostatniej części gry znacznie mocniejsi na tablicach (11-4) przez co zdołali doprowadzić do dogrywki. W brodę pluje sobie zwłaszcza Precious Achiuwa, który 28 sekund do końca, przy stanie remisowym, spudłował dwa wolne.

Dogrywka to już wojna nerwów. Czy rzut na zwycięstwo Joela Embiida przejdzie do historii podobnie jak stało się z przed trzema laty z trafieniem Kawhi Leonarda? Powiem Wam szczerze, Sixers pozwalają myśleć o NBA Finals. Nie ma się do czego przyczepić, a najbardziej zaskakuje mnie postać Tobiasa Harrisa (11 punktów 12 zbiórek 1 blok 1 przechwyt). Takiej werwy (także na bronionej połowie) nie widziałem u niego od czasów… LA Clippers. Doc Rivers chyba faktycznie ma na niego dobry wpływ.

Jak na razie zarówno Doc jak i Tobias mają prawo oczekiwać od nas wszystkich przeprosin. Graczem spotkania ma się rozumieć pan Joel, autor linijki 33/13/2.

Bulls 114 Bucks 111  [1-1]

Byki walczą nie jak byki, ale jak lwy.

Dwie ofensywne zbiórki w kluczowej akcji? Nikola Vucevic wymuszający szarżę oraz skutecznie zagradzający korytarz podkoszowy Giannisa?! DeMar DeRozan z zimną krwią trafiający kolejne rzuty z półdystansu? Alex Caruso ograniczający Middletona? Ten łysy to jest zwycięzca. Lakers są idiotami, postawmy tu wykrzyknik, chciałbym aby to wybrzmiało. Wielkie serducho do walki, obaj. DD przyrzekał, że więcej tylu rzutów co w Game 1. nie zmarnuje i wyglądał dziś jak prime MJ. Jeden na jednego crossem kiwał Giannisa rzucając rywalowi sprzed twarzy: 41 punktów 16/31 z gry 9/9 FT!

Największa niespodzianka: Vucevic (24/13) na którego zresztą stawialiśmy. Billy Donovan dał mu parę minut przerwy w pierwszej kwarcie, bywało że w drugiej połowie nie starczało mu zdrowia, ale teraz – zaangażowany jako shooter, twardy, chłop daje radę. Gdy tylko siadał na ławkę, Giannis (33/18/9) mordował Derricka Jonesa, Javonte Greena czy Patricka Williamsa w roli oszukanych środkowych.

Jechał w nich jak kula w kręgle.

Bucks mają problem, Khris Middleton pośliznął się w końcówce i nogi mu się rozjechały. Lewe kolano wygięło pod nienaturalnym kątem, czekamy na wyniki MRI. Zawodzi Jrue Holiday – traci piłki, pudłuje layupy, czekamy ma przebudzenie. Teraz bez Khrisa będzie mógł się wykazać. Co ja mówię mógł, musiał! Pytanie do Mike’a B: dlaczego Jrue nie kryje DeRozana? To jest tak oczywiste, że nie wierzę że na to nie wpadli jeszcze sztabowcy Milwaukee.

Na tle gości obrońcy tytułu byli dziś jak rozkojarzeni i leniwi. W ataku pozycyjnym nigdy nie byli zbyt mocni. Chicago stoi przed szansą. Równie wielką co Pelikany przeciwko Phoenix. Nie spodziewam się, ale w duchu liczę, heheh.

Dobrego dnia wszystkim! Sorry za porę, ale mam huk innej pracy i trzy dni z rzędu niedospane. Podziękowania dla Patrona – szartek96 – szacunek kolego!  B