Co trzeba mieć by być dobrym koszykarzem?
W każdym razie lęki są i trzeba nauczyć się z nimi radzić. Najlepiej poprzez praktykę. Kiedy grasz w zorganizowaną koszykówkę, za którą uważam chociażby występy w amatorskiej lidze z kolegami – wiesz, że oprócz talentu i kondycji, trzeba mieć w głowie to coś. Tymczasem wielu ludzi dziwi się i denerwuje, bo od kiedy przestali grać wyłącznie na podwórku – koszykówka nagle przestała sprawiać im przyjemność, a zaczęły się nerwy.
[vsw id=”82FH5WIWyHk” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]
Denerwować się można z różnych powodów. Albo krzyczy na ciebie kolega z drużyny albo sędzia zapomniał z domu okularów albo trener nie chce wpuszczać na boisko. Jednak najgorzej jest wtedy, kiedy czujesz, że coś dzieje się nie tak z tobą samym – i mimo, że wiesz, że potrafisz – jakoś ci nie idzie. Oczywiście presja kibiców nie pomaga. I znów masz trzy wyjścia:
1/ poddać się i uciec, niech se drużyna radzi sama,
2/ zamknąć w sobie i resztę życia przesiedzieć na ławce,
3/ wziąć za siebie, postawić, nakrzyczeć na kogo trzeba.
Z tym ostatnim nie polecamy jednak przeginać, bo szybko mogą zrodzić się konflikty. Mój pierwszy trener powtarzał: w samolocie może być co najwyżej dwóch pilotów, reszta to obsługa lotu, mechanicy, a nawet stewardessy. Każdy w zespole ma swoją rolę. Role krystalizują się z czasem. Zazwyczaj już po kilku wspólnych meczach wiadomo, kto się nadaje, a kogo czeka jeszcze długa droga, by osiągnąć pełnię swoich możliwości.
Bo chodzi o to moi Drodzy, by na meczu grać nie tylko tak, jak na treningu, ale lepiej! Jeśli dochodzicie do tego poziomu – gratulacje. Jesteście na właściwym miejscu, we właściwej drużynie. Jeśli daleko Wam do performance’u choćby treningowego – zastanówcie się dobrze, bo coś tu chyba należy zmienić.
CZYTAJ DALEJ >>
Właśnie dlatego, że są takie Bryanty, w NBA nawet jakiś młodzik nie gra za przeproszeniem jak xxx. Taki drugi trener na boisku jest potrzebny, ale jak już koledzy wspomnieli, tylko na poziomie zawodowym.
Nie każdy rzut wychodzi, nie każda akcja kończy się sukcesem, ale jedno jest pewne jak 3 x z rzędu nie wychodzi rzut spod kosza to zawodnik powinien zejść.
Sam kiedyś mówiłem swoim synom – widzisz ten górny (lewy, czy prawy) róg na tablicy tam rzuć – zawsze trafisz.
rr
Ja odczuwam stres do pierwszej mojej udanej akcji. Przed nią obrona nie zachwyca, ręka jest niepewna. Po pierwszej udanej akcji ofensywnej lub widowiskowym bloku presja znika. Obrona staje się dobra, ręka pewna, więcej widzę na boisku i przestaję być tzw. jeźdźcem bez głowy. 🙂
U mnie to jest kwestia odpowiedniego wyluzowania się przed meczem..
Jak pierwszy rzut wpada, to już wszystko idzie dobrze, zazwyczaj:)
Ja się stresuję, przypominam wszystko to co mówił mi trener na treningach, jak się ustawiać, jak bronić, jaką rolę mam spełniać w ustawionych akcjach, to jest dla mnie priorytet, pierwsze minuty są najbardziej stresowe, wszystko puszcza z pierwszym czasem, przerwą, końcem kwarty, czuję się coraz pewniej, grać akcje 1 na 1 kiedy widzę, że mogę, rzucam, kiedy mam trochę wolnego miejsca, gram akcję kiedy widzę, że wszyscy są ustawieni, staram się pracować zautomatyzowanie, małe cele stawiam sobie, dogonić go, mocniej przykryć, ostro powalczyć na desce
Ja czuję się świetnei niezależnie czy zaczynam mecz czy mam rzucać w ostatniej akcji. Nie raz te rzuty wylewały się z kosza ale pare uratowało wynik. Jeśli jestem dobrze przygotowany fizycznie (bez kontuzji, przeziebień itd) nie obawiam się niczego i nikogo. W innym przypadku boje się tylko o to ile wytrzymam na boisku. Moim zdaniem podstawowy błąd to traktowanie przeciwnika jak wroga. ” dojadę tą łajzę co mnie kryje” takie podejście na pewno nie pomaga drużynie. Za “dojechanie” obrońcy czy atakującego niestety punktów artystycznych nie ma. Trzeba robić swoje. Nakręcać drużynę i walczyć o każdy centymetr boiska z każdym bez względu na poziom nikomu nie można odpuścić bo olewactwo łątwo wchodzi w krew. POWODZENIA!
jak gram na chillu to w bani mam siano:) “bitch, i’m fabulous” i bawię się, próbuję rzeczy, za które każdy trener by mnie odesłał na ławkę. ale jeżeli tylko jakaś gra o stawkę (obojętnie czy to pick up game czy jakiś turniej/liga) to niemal biegam ścieżki jak robot:) zero finezji, tylko łup-łup, łokieć, trash talk, zbiórka, łup-łup…itd. a we łbie “respect is earned, never given”;)
Ja się stresuję w trakcie meczy tylko kiedy przeciwnik jest wyższy ode mnie. Może być starszy nawet lepszy ale to nie wpłynie na to jak w danym momencie gram, ale jeżeli przeciwnik jest wyższy nawet jakby był słabszy ode mnie to mam jakąś taką blokadę w sobie, że boje się przeciwko takiej osobie grać
Gdy mi pilka nie lezy koncentruje sie na obronie bo to lubie najbardziej.Jezeli mi wychodzi to moj vis a vis zaczyna sie irytowac a mnie to buduje, zaczyna grac gorzej wtedy mi jest latwiej 🙂
Już od dzieciaka można było zauważyć, że jednych stres mobilizuje a innych przytłacza i gdy talent, umiejętności nie są poparte silną psychiką nie tylko jeśli chodzi o stricte sportowe aspekty ale także o “prowadzenie się” to czym prędzej tym później stres przejmie dowodzenie i zwyczajnie straci się chęć do robienia tego dalej.
Mam w bani-“I’m gonna kill You madafaka”
Ja zawsze denerwuję sie przed meczem czy dam rade poprowadzić swoją dróżynę do zwycięstwa ale gdy usłysze pierwszy gwizdek sędziego i piłkę wyrzuconą do góry stres odchodzi zaczynam grać twardo w obronie i skutecznie w ataku.
Kiedy do cholery ogarniecie tą informacje o plikach cookies? Wystarczy żeby raz wyskoczyła.
Ja mam tak, że nie chcę grać 1 kwartę. Wolę wyjść w k2. Największy stres mnie łapie ze słabymi drużynami. Jak gram z mocniejszą od nas, gdy wszystcy wysiadają, bo oni są lepsi itp. Ja nie mam wogóle stresu. 😉
Ja nie stresuję się podczas meczu, robię to co potrafię. Jeśli nie mam dnia zawsze ktoś może wejść z ławki za mnie 🙂
Ja zawsze przed meczem mówie sobie że ten którego kryje dzisiaj se nie pogra ale gorzej już w ofesnywie. Obrona jest najlepsza <3
Chwila, przeciez ten artykul byl juz ! Tylko zmieniliscie lekko tekst i date… Oryginal jest z 6 paź 2011. (mozna sprawdzic wpiszcie sobie w google “Co trzeba mieć by być dobrym koszykarzem ?”) I nie pierwszy raz cos takiego zrobiliscie….
A ja mam pytanie do wszystkich którzy kochają obronę 😉 Czy moglibyście mi udzielić jakichś porad albo dać linka do tematu w którym jest napisane jak się podszkolić właśnie w tym aspekcie gry ? Z ofensywą nie mam problemu, w lidze (co prawda amatorskiej) jestem w top5 najlepiej punktujących, przegląd pola też mam niezły, ale jeśli chodzi o obronę to mam z tym wielki problem. Pozdro 😉
http://www.gwiazdybasketu.pl/lepszy-obronca/
Ja jak gram, to zawsze na poważnie i na 110% nie ważne czy liga czy osiedlowe boisko, typy mogą się ze mnie śmiać że za bardzo się przejmuje, ale ja wyobrażam sobie siebie za 2-3 lata z miną Bryanta w stylu “what now kid?” dominującego ich na każdym centymetrze boiska, wiem że nawet jeśli gość raz mnie przeszedł to już następnym razem będzie mu dwa razy trudniej to powtórzyć, bo moje skupienie się zwiększa, potem leci wysoki blok i już nikt się nie śmieje 🙂 Wiem jak to zabrzmi, ale mimo że nie jestem zbyt dobry w ataku, to jak kogoś kryje to czasem aż mi gościa szkoda bo wiem że sobie nie pogra w ten dzień hehe xD
mam to samo pytanie co @Bazyl , macie jakies porady jak byc dobrym obronca ?
proszę bardzo: http://www.gwiazdybasketu.pl/lepszy-obronca/
mnie dobrze opisuję początek tematu, w gierce 5 na 5 na treningu idzie mi dobrze, gdy zaczyna się presja(mecz) odpadam, gubie się mam nerwowy kozioł itp. ale staram się to zwalczyć 😛
Ja mam lekką załamkę po zmianie klubu, w 1 klubie gralem spokojnie 3,5 kwarty, i notowałem bardzo dobre staty, grałem dobrze przynjamniej tak mi się wydaje. W ty momencie gram w dość dobrym klubie i nic mi nie wychodzi jestem 6 menem, ale nie potrafię tego wykorzystać. Gram średnio na treningach i fatalnie na meczach. Mam nadzieję że ktoś coś podpowie bo naprawdę w tym momencie mam lekką deprechę, koszykówka wkońcu to moje życie :c
Moje doświadczenia z koszykówką “zorganizowaną” to gra w dużynie w szkole średniej i na studiach w AZS. Niby gra o pietruszkę, jednak i tak miałem duże problemy żeby się wyluzować. Na treningach grałem jak z nut, zagrywki wychodziły instynktownie, latałem nad obręczami. W meczu, przy garstce kibiców, z sędziami i grą na czas potykałem się o własne nogi i nie trafiałem spod kosza (no może nie zawsze), normalnie -50% skilla. Niedawno, po kilku latach przerwy (praca, rodzina, dzieci) zacząłem grać z kolegami w lidze amatorskiej. Pierwsze mecze były dramatycznie słabe. Ale po kilku porażkach coś we mnie “pękło”, zacząlem bawić się grą, przestałem się napinać ile punktów zdobędę, kogo zablokuję, po prostu myślę tylko o następnej akcji, o najbliższym ruchu, o dobrej zabawie z kolegami. I to naprawdę działa. Szkoda, że tak późno zrozumiałem o co chodzi.
Osobiscie u mnie granie na pelnej spinie zazwyczaj konczylo sie czyms nieprzyjemnym – czesto dostawalem techniczne, a czasami nawet zdarzalo mi sie wyleciec z boiska. Nie mozna grac na pelnej spinie – przed meczem trzeba sie wyluzowac, a do meczu podchodzic z usmiechem na twarzy mówiac do samego siebie – zniszcze ich dzisiaj. Nie mozna myslec ile punktów chce sie zdobyc, zbiórek bloków itd.. U mnie poczatki takiej bardziej zorganizowanej gry to byla licealiada – w mojej druzynie bylem najlepszy (nie chce wychodzic na jakiegos zadufanego w sobie gbura – po prostu trenerzy i zawodnicy mieli do mnie najwiecej zaufania :)), na treningach wymiatalem, przyszla licealiada – totalny stres, nie trafialem layupów sam na sam z koszem (!), gdzie na treningach trafialem wszystkie dwutakty z zamknietymi oczyma. Zawiodlem wszystkich kompletnie, ale nie poddawalem sie, zapisalem sie do ligi amatorskiej, aby bardziej przyzwyczaic sie do zorganizowanej koszykówki, nie powiem poczatki byly trudne, ale duzo mnie to nauczylo 😉
@14przemo widocznie stresujesz sie nowym otoczeniem, co inni powiedza i tak dalej.. nie stresuj sie, graj na luzie, w koncu koszykówka to przyjemnosc 🙂 🙂
Fajny artykuł ale nie piszcie już tych komentarzy tylko wpadnijcie pograć do Bydgoszczy 🙂
@admin Dzieki wielkie, po wakacjach mam nadzieję będzie duży progres 😉 Niby o większości wiedziałem, ale jakoś nie wcielałem tego w życie. Dzisiaj na gierce pełne skupienie na obronie to aż mnie uda piekły 😉
Ja najczesciej mam w glowie przeklenstwa. Motywuja mnie do gry. Mowie sobie takze co mam robic, zeby wiedziec 😀