Pomijam oczywiście fakt, że wszystkie gesty związane ze środkowym palcem są bardzo surowo zakazane i raczej się ich nie używa w ogóle. Tak samo sytuacja ma się z gestem ukazującym, kolokwialnie mówiąc – wypruwanie flaków, czy podrzynanie gardła. Na ten ostatni nadział się kiedyś Kevin Durant czy Danilo Gallinari. Znów 25 klocków w plecy.

Wymienię jeszcze tutaj kilka bardziej popularnych zachowań: The Three Pistols (ręce do niewidzialnej kabury po udanym rzucie), Bulls Eye ( ułożenie dłoni w sposób, który my bardziej znamy jako wyrażenie, że coś np. dobrze smakuje), Chest Fist (uderzanie się z całej siły niczym goryl w okolicę klatki piersiowej) czy po prostu klasyczna napinka bicepsów.

Przechodząc dalej – rzućmy okiem na inne legendarne gesty, ale tym razem jednorazowe. Od razu na myśl przychodzi mi Shaquille O’Neal i jego reakcja po niesamowitym alley-oopie w finałach konferencji przeciwko Portland w 2000 roku. Wielu twierdzi, że jest to najbardziej znany alley-oop w historii, a ja osobiście nie widziałem nigdy Shaqa w tak emocjonalnym geście. Ogromne łapy w górze, palce wskazujące wyciągnięte, otwarta paszcza i radosny bieg w stronę ławki rezerwowych. Klasyk.

The Choke

Reggie Miller jest uznawany z jednego z bardziej aroganckich graczy, jakich kiedykolwiek widziała ta liga. Jest miśkiem poza boiskiem, ale na parkiecie załaził za skórę i to ostro. Miller’s Choke w latach 90tych stał się jednym z najbardziej popularnych gestów w świecie koszykówki.

Nie trzeba chyba wielce opisywać okoliczności – pokrótce: adresatem był Spike Lee, a rzecz miała miejsce w meczu #5 w MSG, gdzie Knicks podejmowali Pacers w finałach konferencji. Lee jak wiecie jest wielkim fanem Knicks od stuleci. Dogadywał, gdyż Indiana wygrywała tamto spotkanie. Miller wymierzył niewerbalną karę. Nie jestem pewny co do statusu tego gestu dzisiaj. Podrzynać gardła nie wolno, to może wolno chociaż dusić.

The Shrug

Na sam koniec – wisienka na torcie. Chyba najbardziej znany gest w dziejach koszykówki. Przed Państwem jedyny w swoim rodzaju, ponadczasowy, legendarny – The Shrug, czyli Michael Jordan w finałach 1992 przeciwko Blazers – Game #1. Sześć trójek w ciągu jednej połowy. Myślicie, że naprawdę nie miał pojęcia skąd taka forma rzutowa?

Oczywiście gestów można szukać tyle, ilu jest zawodników, a przedstawione to tylko wierzchołek góry lodowej. A jak Wy lubicie gestykulować podczas meczów?