Witajcie. I bez tego skłaniałem się w kierunku Toronto. Po tym co zobaczyłem dziś w nocy trudno nie faworyzować Raptors w drodze do Finałów NBA 2019.

boston celtics 95 toronto raptors 118

Pojedynek dwóch najlepiej rokujących w tym sezonie ekip po wschodniej stronie NBA rozczarował jednostronnością. Goście nie udźwignęli ciężaru zawodów w drugiej kwarcie. 18-0! Przez bite pięć minut Celtowie nie potrafili zdobyć pojedynczego punktu, czemu? Trochę pecha, trochę rotacja ograniczona… kto biegał po placu gdy dokonała się rozstrzygająca seria?

• Boston: Rozier, Smart, Jaylen, Hayward, Morris
• Toronto: Lowry, McCaw, Powell, OG, Gasol

Dwóch kreatorów gry versus scoring guard, którego współczynnik kariery asyst do strat wynosi 2 do 1.

Toronto doprawdy zaczyna wyglądać groźnie. Nie mówię już nawet o humanoidzie Kawhi (21/6/4) czy zaangażowaniu weteranów jak Danny Green czy Marc Gasol, którzy czują pismo nosem, że w tym roku mają szansę powalczyć o główne trofeum. Mówię o rozkwicie talentów Pascala Siakama (25 punktów 8 zbiórek) który do genialnej fizyczności, aktywności, energii, gry na piwocie, dodał wejścia po koźle, a teraz jeszcze okazuje się, że trafia zza łuku. Dziś ustrzelił 4/5 z rogów parkietu rozkładając bezradny Boston na łopatki. Dla porównania w pierwszym sezonie w NBA zaliczył w sumie 1/7 za trzy w 55 meczach.

Ibaka z pozycji centra to samo: 2/2 za trzy, mocno wokół obręczy, sprawnie na nogach. Kyle Lowry ucieszony, bo to gracz pro zespołowy z wysokim koszykarskim IQ: 11 asyst, w drugim składzie profesor Marc Gasol 8 asyst ze środka. Gdy wpadną w rytm stać ich na wszystko, dziś zrobili 17/36 z dystansu a to znacznie ponad normę. Oczywiście rozmiary porażki nie oddają faktycznej siły Bostonu, coach Brad Stevens nie forsował chłopaków, każdy spędził na parkiecie dwie kwarty z malutkim okładem. Kozak Kyrie zawody kończył z dorobkiem 7 punktów i 3/10 z gry. Oddajmy gościowi, że łatwo nie miał.

Ciekawostka: to już nawet Kapitan Koniczyna pseudonim Paul Pierce, mówi na antenie TV, że w chwili obecnej skład Toronto > kadra Bostonu. Zbyt wiele wewnętrznego tarcia, zbyt wielu graczy bez kontraktu na przyszły sezon, zbyt wielkie oczekiwania. To wszystko wychodzi bokiem gdy droga staje trudna. Pośmiewiskiem w sieci staje się przepowiednia Billa Simmonsa, który pod wpływem zeszłorocznych playoffs, ze zdrowymi Kyrie i Haywardem wieszczył Celtom w okolicach 67 zwycięstw. Tymczasem, aktualny wyjazdowy bilans zespołu to: 14-16.

oklahoma city thunder 112 denver nuggets 121

Trzeci mecz obu drużyn i trzecie zwycięstwo Denver. Nikola Joker jest gwiazdą pierwszej wody: 36 punktów 9 zbiórek 10 asyst 4/7 zza łuku. To w tej chwili najlepszy point-center w lidze, cwany i potrafiący zajść za skórę rywalom. Równie groźny na siódmym co drugim metrze. Gra tyłem i przodem, podaniem i rzutem, z piłką i bez. Kiedy kolegom usiądzie parę trójek, ofensywnie Denver bije po łbie wszystkich. Bilans 42-18 nie wziął się z powietrza, pamiętajmy że cały sezon borykali się z kontuzjami. Dopiero od niedawna dochodzą do zdrowia.

Zabrakło nieco skuteczności Dennisowi Schroederowi, Paul George również się nie popisał trafiając 7/24 z  gry (nie chcę być złym prorokiem, ale obniżenie lotów w drugiej części sezonu to trochę norma u PG-13) ale to ofensywa Denver była dziś największą przeszkodą OKC. Mam wyłącznie dobre słowa na temat Russella Westbrooka, nie forsował, szukał rozwiązań, zaciekle bronił: 22 punkty 14 zbiórek 9 asyst. Thunder wrócili do gry właśnie za sprawą większej intensywności w obronie. Wymusili parę strat, odrobili 10-12 punktów i na parę minut przed końcem wyszli nawet na nieznaczne prowadzenie. I znów dostali trójkę w papę i znów trzeba było gonić.

Moim zdaniem momentami za bardzo idą na żywioł, za możliwościami fizycznymi nie idzie głowa. Żeby nie było, mówię o całej drużynie. Faulują, skaczą na wariata do bloków, zastawić zapominają i tak dalej. Z pozytywów: Andre Roberson wznawia aktywność koszykarską. Ostatnim razem na parkiecie oglądaliśmy go przed 13 miesiącami. Aha, jeszcze jeden aspekt jeśli chodzi o Jokica, który to raz facet wygrywa końcówkę? Jego siła psychiczna z nawiązką pokrywa niedoskonałości fizyczne. Dziś zakończył spotkanie 5 trafieniami z linii rzutów wolnych. Paul Millsap też zaliczył kluczowy blok i zbiórki.

orlando magic 103 new york knicks 108

Dwa dni temu środkowy Mitchell Robinson stwierdził w wywiadzie, że średnia 6 bloków na mecz nie jest dla niego problemem. Dziś wychodząc z ławki zaliczył 17 punktów 14 zbiórek 3 przechwyty i 6 bloków właśnie! Enes Kanter pożegnany, DeAndre Jordan pauzujący, być może zostanie zwolniony z obowiązku pracy, nadchodzi czas młodego. Dziś wyglądał, jak nie przymierzając Dikembe Mutombo w serii playoffs z Seattle Supersonics. Choć oczywiście lepiej pasuje porównanie do Marcusa Camby albo szybszej wersji Goberta, choć znacznie bardziej surowej jeszcze i niepoukładanej.

Drugie zwycięstwo z rzędu, Knicks są na chwilowej fali, długo kopali sobie dół, wyginali blachy i pręty, teraz kładą fundamenty. Dobrze widzieć żywiołowość i entuzjazm, niedostatki warsztatu można w takim układzie wybaczyć.

Pierwsza piątka Orlando jak zwykle na poziomie, skuteczny jak zawsze Vucevic (26/11/6) agresywny z piłką Gordon (26 punktów 9/12 FT) do tego cztery tróje Isaaca, ale ławka rezerwowych zawiodła strasznie. Terrence Ross może poruszać się jak kot, ale dziś nie miał dnia: 1/10 z gry. Dość powiedzieć, że zmiennicy NYK uzyskali 85 punktów. Zmiennicy ORL zaledwie 7 punktów!

Co powiecie? Dobrego dnia wszystkim!