WTMW.

Dziś kilka minut po czternastej Polska vs zjednoczone siły Bośni i Hercegowiny. Oglądam właśnie powtórki meczu BiH z Izraelem, które napawają mnie nadzieją. Nurkić dominujący fizycznie, ale widać, że forma wakacyjna, momentami rażący brak koncentracji, no i kiedy otwiera się łuk, to znaczy gdy rywalom zaczyna siedzieć (na co liczę) przejmuje zasłony i chodzi na obwód, przez co łatwo o penetracje. Dzanan Musa względem zeszłego roku na Eurobaskecie formę ma fatalną, decyzje z piłką kuriozalne, zresztą znajdzie się na niego obrońca (Sokół) i tylko ten Luka Garza na ofensywnej tablicy mnie niepokoi. Na pewno tracimy fizycznością do rywali (tam gra ktoś poniżej 200 cm?) ale stawiać na żadną ze stron nie zamierzam, przestoje będą na pewno i liczę na ciężko wywalczone zwycięstwo Polaków.

Nie mamy innej możliwości jak zagęszczać środek w obronie i liczyć na pomyłki. Bardzo ważne będą też powroty do obrony, BiH uwielbia grać z tranzycji. W ataku niekonwencjonalnie, musimy penetrować odgrywać, decyzje muszą być prędkie, a manewry ciasne i dokładne. Olek Balcerowski pewnie zostanie stłamszony, jakość znów musi pójść od panów Ponitka i Sokołowski. Nieznacznym faworytem muszą być nasi rywale i znajduje to odzwierciedlenie w kursach bukmacherskich. Jeśli naszym zabraknie skuteczności dystansowej, może być problem. Jestem bardzo ciekaw czy Andrzej Pluta znów da iskrę z ławki. To jest taki nasz JJ Barea ze słabszą może penetracją, ale lepszym podaniem. Trzymajcie kciuki! W oczekiwaniu na mecz proponuję, żebyśmy sobie przypomnieli zeszłoroczny pojedynek ze Słowenią:

Bardzo ciekawy (towarzyski) mecz rozegrały dziś w nocy także reprezentacje Francji i Australii. Tyle psioczyłem na braki podkoszowe tych drugich, a tu proszę. Zmiennikiem kontuzjowanego Jocka Landale’a jest ciemnoskóry Duop Reath i w ograniczonej roli daje radę. Wczoraj zagrał rewelacyjny mecz, podawał kozłem, wychodził do piłki, zbierał w ataku, skoczył wsadem prosto w Goberta i przymierzył nawet za trzy. Talent i poziom kreatywności wokół niego jest piękny. Taktycznie Australia również imponuje. Nietypowe wyjścia do piłki, kąty natarcia, kombinowane akcje, a wszystko podlane wirtuozerią Giddeya (jakie podania!) i dynamiką Patty’ego Millsa, który na kanwie reprezentacyjnej jest zupełnie innym, o wiele groźniejszym zawodnikiem zdolnym zdobywać nawet po 30 punktów!

Ostatecznie wygrali Australijczycy, ale nie mogę się oprzeć wrażeniu, że po dominującym początku starterzy Francji byli oszczędzani. W każdym razie zmiennicy trójkolorowych mocno tracą na jakości względem pierwszej piątki, brak Franka Ntilikiny jest widoczny. Do składu dołączył niedawno Vincent Poirier i trochę sobie nie radzi jako czwórka. Brakuje formy to raz, dwa że to zły pomysł, nie ma mobilności by ganiać na obwód. Trzecia kwarta słabo, brak skuteczności rzutowej Francuzów, no i proszę. W pierwszej połowie przy prowadzeniu bodaj 13-15 punktami poczuli się zbyt pewnie. Muszą też lepiej zbilansować minuty. Jest nauka. Popatrzcie na passy Giddeya, jest moc:

Other bball news

-> Co za oceanem? Anthony Edwards, gwiazdor reprezentacji USA na nadchodzące mistrzostwa świata wymienia swoją najlepszą piątkę wszech czasów: MJ, Kobe, Shaq… to trzech… Allen Iverson no i oczywiście KD. Zgadzacie się? Piątka bardzo charakterystyczna dla człowieka urodzonego w nowym millenium. W 2001 roku to ja przeżywałem swoje miłości na studiach, a ten robił w pieluchy.

-> 29-letni Michael Jordan tłumaczy dlaczego nigdy przesadnie nie skupiał się na rzutach trzypunktowych. Wywiad miał miejsce w trakcie NBA Finals 1992 roku z Portland. Pamiętacie pierwszy mecz serii? Oczywiście, że nie bo nie było Was jeszcze na świecie. Otóż MJ do przerwy zaliczył 35 punktów trafiając 6/10 zza łuku (Bulls wygrali 122:89 więc po przerwie nie działo się wiele). To stamtąd pochodzi słynne wzruszenie ramionami, jak mówił wówczas Ryszard Łabędź: “on zdaje się nam mówić, to nie ja, to chwila”.

Jednak do rzeczy, czemu młody Michael nie stawiał akcentu na rzuty trzypunktowe, przecież rzucać potrafił, a silny był jak tur:

Od siebie mogę jedynie powiedzieć tyle: w 1992 roku zespoły oddawały średnio w meczu … 7.6 trójek. Obecnie oddają średnio 34-35 trójek w każdym spotkaniu. Rekordzistami są Houston Rockets z 2020 roku pod wodzą Jamesa Hardena i Mike’a D’Antoni (45.3 próby). Dobrej niedzieli życzę wszystkim! B

Ogłoszenia duszpasterskie: ekipę jadącą do Szczecina (GWBA Camp IV) uprzejmie proszę o wpłatę zaliczek. Zapraszam także na Discord, dostęp do grupy typersko / dyskusyjnej na mistrzostwa kosztuje 30 złotych (link do wpłaty poniżej):

https://ssl.dotpay.pl/t2/?id=433739&description=Wsparcie+Gwiazd+Basketu&amount=30