WTMW. Dobry wieczór Panowie, znów się spotykamy, co? Miałem już co prawda nie pisać, ale obok tego występu Jeremy’ego Sochana nie mogłem przejść obojętnie! 🇵🇱

Blazers 103 Cavaliers 95

Pierwszy mecz kolejki i od razu zaskoczenie. Portland, które nie miało czego szukać w Ohio, w meczu niemocy pokonuje miejscowych zespół Cavaliers. Fatalny przestój w czwartej odsłonie, pięć minut bez punktów, desygnowany snajper Max Strus pudłujący z otwartych pozycji, atakowane pole trzech sekund coraz ciaśniej związane sznurkiem. W sumie gospodarze osiagnęli 21% skuteczności zza łuku, a gdy się w końcu przebudzili, Blazers prowadziło dwucyfrową różnicą a do końca pozostawały niespełna cztery minuty. A przecież w pierwszej połowie prowadzili już szesnastoma, a daj pan spokój… W rezultacie trener J.B. Bickerstaff odmówił udziału w konferencji pomeczowej, Jarrett Allen po prostu opuścił halę, a trybuny bezlitośnie wybuczały własny zespół.

Fakty: nie wyobrażam sobie, aby Cavs w obecnej formie byli w stanie awansować poza pierwszą rundę playoffs. Progres jakościowy nie następuje, a trener wydaje się stracił pazur. W poprzednich latach potrafił nieźle drzeć japę przy linii bocznej, obecnie stoi tylko i z pozornym spokojem wpatruje w przestrzeń… rotacja obejmuje ośmiu ludzi, bilans wynosi 10-9, coś niedobrego się dzieje w tej szatni. Najlepszym graczem spotkania latawiec Shaedon Sharpe z dorobkiem 29 punktów 10 zbiórek i 5 asyst.

Hornets 129 Nets 128

Strzelanina jak z Johna Wicka albo serii Expendables. Kosz za kosz za kosz, za kosz. Cieszę się, bo nasz człowiek Mark Williams już w pierwszej połowie wyrobił swój przydział zbiórek. Brooklyn po przerwie frontalnie zaatakował ofensywną deskę i niemałą presję wywarł na pozbawionych playmakera gościach (LaMelo Ball OUT). Podoba mi się zadzior, z jakim w tym sezonie gra Nicolas Claxton, autor 20 punktów i 14 zbiórek. Hornets do zwycięstwa poprowadził dynamiczny i bardzo pewny siebie Terry Rozier (37 punktów 13 asyst 7/9 zza łuku!) ale cała drużyna ładowała trójki jak oszalała. W umie trafili 21 z 36 oddanych prób, czyli 58% osiągając przy tym 30 asyst. Takie to już NBA, do przodu i odważnie w górę. Po czasie Nets zapewne żałują, że poszli na wymianę ciosów, zbiórkę wygrali wyraźnie, ale wszystko to kosztem powrotu do obrony.

Pacers 132 Heat 142

Jak wyżej. Tyrese Haliburton w tym sezonie nie kłania się nikomu (44 punkty 10 asyst) jednak Miami nawet bez kontuzjowanego (stłuczone biodro) Bama Adebayo, który zszedł z parkietu w pierwszej połowie, byli w stanie ostatecznie kontrolować wydarzenia na parkiecie. Co powiecie na 45 punktów zdobytych przez Heat w czwartej kwarcie?

• Jaime Jacquez 14 punktów 3 zbiórki
• Duncan Robinson 10 punktów 2/2 zza łuku
• Jimmy Butler 8 punktów 4/4 FT
• Josh Richardson 8 punktów 4/4 z gry 2 asysty 2 zbiórki

Plus do tego pojedyncze trafienia Kevina Love’a i Caleba Martina. Jak to jest, że co chwilę ktoś eksploduje w zespole Erika Spoelstry i weź to proszę zestaw z wydarzeniami w Cleveland. Mów co chcesz, w Miami pracują fachowcy. Do playoffs będziemy mówić o nowych gwiazdach, ten półmeksykański rookie to jest prawdziwy killer. Zmianami kierunków sadza ludzi tyłkiem na parkiet i nawet mu przy tym brew nie dygnie ani warga nie poruszy. Zimny sk%rwysyn.

Pistons 112 Knicks 118

Zaskakująca jest rotacja graczy Detroit. Podam może przykład, piąty wybór zeszłorocznego draftu, czyli 21-letni Jaden Ivey nie rozegrał ani minuty w pierwszej kwarcie. Gdy wchodził na parkiet przewaga Nowojorczyków wynosiła czternaście punktów. Podobnie kolega Ausar Thompson, dotąd w pierwszej piątce, tej nocy trzynaście minut na boisku. Trener Monty Williams poszukuje nowych rozwiązań, póki co ciągłości nie ma żadnej, no może poza serią porażek (to już szesnasta z rzędu) oraz nieskutecznością lidera Cade’a Cunnighama (31 punktów 8 asyst 7 strat) który dziś po raz drugi (sic!) w sezonie przekroczył barierę 50% z gry.

Knicks ewidentnie zlekceważyli rywali, po dominującym początku w wykonaniu podających sobie wzajemnie Jalena Brunsona (42/6/8) i Juliusa Randle (29/10/8) Pistons wyrównali zawody w drugiej kwarcie i do końca meczu byli w grze. Pozdrowienia dla chłopaków Killiana Hayesa (23 punkty 10/13 z gry) któremu życzę stabilizacji formy oraz rookie Marcusa Sassera (17 punktów 5/7 zza łuku) który w ruchach przypomina Tyrese’a Maxeya z Sixers. Jak zwykle, młody zespół położyły straty, których zanotowali aż dwadzieścia.

Bucks 113 Bulls 120 [OT]

Najlepszy mecz kolejki, bez dwóch zdań. Pozdrawiam Szymona z GWBA campu w Poznaniu, który relacjonował nam sprawy na bieżąco, na grupie obozowej, ależ Ci się mecz trafił! Obie strony miały swoje momenty. Wiadomo, że z Milwaukee grać uwielbia Niko Vucević (29 punktów 10 zbiórek 6 asyst) bo zostawiają mu po zasłonie furę wolnego miejsca na półdystansie. Jednocześnie nieciekawy występ zaliczył Damian Lillard, tradycyjnie podwajany z piłką. Giannis Antetokounmpo trochę niemrawy tego dnia, ale już ich prawie mieli zanim nieco desperacka trójka Alexa Caruso nie wyrównała wyniku.

A więc dogrywka, a w niej cztery straty liderów Bucks i słabiutkie 3/11 z gry całej ekipy. Powtarzam się, ale co zrobić: Milwaukee jest zepsute, tutaj sukcesów na miarę mistrzowskiego pierścienia nie będzie. Nie przy tej obsadzie i sztabie szkoleniowym. Przez chwilę zaczęli “używać” Brooka Lopeza we właściwy dla niego sposób w ofensywie, aktualnie następuje powrót do starych przyzwyczajeń. Dlaczego w doliczonym czasie gry Dame i Giannis nie zagrali ani jednego pick and rolla? Też się zastanawiam, może zapomnieli.

Jazz 90 Timberwolves 101

Wolves tymczasowo stracili Anthony’ego Edwardsa (stłuczone biodro) ale utrzymują się na szczycie tabeli i zaliczają najlepszy rating defensywny w NBA (zaraz za nimi są Orlando Magic). No widzicie, tyle było psioczenia na Rudy’ego Goberta (15 punktów 13 zbiórek 3 bloki) a tymczasem ten ambitny wielkolud noc w noc trzyma ludzi z dala od obręczy. Jak to się mówi w koszykówce:

Szybkość kreuje, zręczność punktuje, a rozmiar zapobiega.

Inna sprawa, że Jazz bez Markkanena i Clarksona są jak zaniedbane, obsmarkane dziecko. Omer Yurtseven bardzo sympatyczny młody człowiek, ale to naprawdę nie jest materiał na wyjściowego centra. Gdyby tak było, wciąż pracowałby w Miami.

Lakers 110 Thunder 133

Lakers zakończyli właśnie tournee objazdowe. Nie potrafili niestety nijak spowolnić Shaia Gilgeousa Alexandra (33 punkty 7 asyst) LBJ w większości widział wokół siebie paru obrońców i koniec końców zabrakło energii. Anthony Davis dobrze wszedł w mecz, wiele punktował (31 punktów 14 zbiórek) ale to jest taki gapcio, że w najprostszych akcjach go blokują. LeBron ciągnął aż do momentu gdy AD dostał czapę od tyłu sam na sam z koszem. Po tym zagraniu położył dłonie na kolanach i uznał, że nie ma sensu dalej. Thunder zbyt ruchliwi, siedmiu ludzi z dwucyfrową zdobyczą. 26:12 w kontrze, 54:38 w polu trzech sekund!

Hawks 137 Spurs 135

Rekord kariery Jeremy’ego Sochana (33 punkty 12/14 z gry 8 zbiórek 6 asyst) niewiele zabrakło by to dalej śrubować, dogrywkę zaliczyć. Na cztery sekundy do końca przechwycili piłkę, ale Jeremy nadział się na szarżę i było po zawodach. Nie sposób mieć do niego pretensje, wręcz przeciwnie. Miejmy nadzieję, że dzisiejszy występ otworzy mu (i kibicom Spurs) głowy na nowe wspaniałe rzeczy i wybije ludziom pomysły z przesunięciem Polaka na ławkę rezerwowych. Spurs są podrażnieni, przegrali trzynaście spotkań z rzędu. Dziś znów się mierzą, ze zdrowiejącym Nowym Orleanem, ale wiecie jak to jest. Kiedy stoisz pod ścianą albo się z ciebie śmieją, znajdujesz nagle nowe pokłady energetyczne. W każdym razie, tej pamiętnej nocy Jeremy pokazał wszystko: niegasnący motor, ścięcia bez piłki, przytomność, energię, pewne wyjścia do rzutu w sytuacjach catch and shoot.

ATL to nie są tuzy defensywy, Sochan nie stanowił ich priorytetu, ale mało brakowało, a zostaliby zbici. Najskuteczniejszym graczem na placu Trae Young: 45 punktów 14 asyst 15/29 z gry. Sporo w tym udziału miękkości gwizdków, było cwaniactwo, wymuszanie fauli po zatrzymaniu, ale jak to mówią: gra się tak jak przeciwnik (i sędzia) pozwala. Osobiście nie cierpię meczów powyżej 250 punktów, ale takie już mamy realia zaoceanicznego basketu o tej porze roku.

Clippers 114 Warriors 120

Za oknem dawno już robiło się jasno gdy Brandin Podziemski z kolegami ogrywali zespół gwiazd zjednoczonych Ameryki Północnej. No widzicie, Chris Paul kontuzjowany, Gary Payton II się wysypał z poważnym urazem łydki i oto rudy z polskimi korzeniami zasuwa na swoją szansę: 13 punktów 8 zbiórek 2 asysty zero strat 50% z gry i faul ofensywny Jamesa Hardena wymuszony. Różnica w dyspozycji obu ekip zaczęła się zaznaczać już w pierwszej kwarcie, ale poza skutecznością rzutów Clippers wydawali się (byli!) lepsi w każdym elemencie toteż emocje związane z niepewnością wygranej panowały od samego końca. Zobaczcie choć skrót: 48 punktów Splash Brothers vs Harden, George i Manager. Różnicę zrobili rezerwowi GSW, w tym Kuminga, Saric czy przywołany już Podziemski.

Dziękuję za uwagę, miłego weekendu. B