Indiana 130 Knicks 109 [4-3]

Madison Square Garden, gra siódma, bilety po tysiąc baksów albo lepiej, zależnie od miejsca. Podczas prezentacji pierwszej piątki trybuny błyskały od fleszów jak cekinowa sukienka. Adrenalina w powietrzu, żwacze widoczne, szczęki zagryzione, jeśli luz to pozorny, w środku wszystko napięte jak czoło po botoksie. Naoczni świadkowie opowiadają, że już trzydzieści minut przed meczem MSG chodziła w posadach skandując “Let’s Go Knicks”. Atmosfera gęsta, w pierwszych rzędach całe tabuny celebrytów. Ludzie kibicowali i wierzyli do końca, nawet gdy było dwadzieścia w plecy. Nawet gdy OG Anunoby zszedł z boiska po paru minutach ewidentnie nie będąc w stanie biegać, nawet gdy Jalen Brunson doznał złapania kości śródręcza…

Byłem bardzo zdziwiony, że otoczenie, reprezentacja, agent zawodnika zezwoliły na występ Anunoby’emu. Gość ma problem z łokciem oraz naderwane ścięgno udowe, a na dodatek pozostaje bez kontraktu na przyszły sezon, to znaczy zaraz stanie się niezastrzeżonym free agentem wartym miliony monet (formalnie ma opcję wypowiedzenia umowy wartej 19 milionów dolarów, rynek wycenia go na znacznie więcej). OG trafił dwa pierwsze rzuty, ale były to jedyne jakie oddał, ze stacjonarnych pozycji. Niewiele się ruszał, przeciwko arcy ruchliwej Indianie jego występ pozbawiony był sensu. Rywale zazwyczaj cierpną na jego widok, tym razem polowali na niego.

Pacers wiedzieli, że dominują szybkością, zdrowiem, szerokością ławki. Brunsona na całym boisku naciskali naprzemian Nesmith, Nembhard i McConnell. Niezmordowany JB pracował jak zwykle, ale ile był w stanie wskórać przeciwko agregatowi ofensywnemu Indianapolis? Musicie wiedzieć, że Indiana zaprezentowała historyczną skuteczność strzelecką i ani przez chwilę nie pozwolili Knicks podnieść głowy. Błyskawicznie przechodzili z obrony do ataku, w pierwszej kwarcie po swojemu zaszarżował Haliburton wciskając cztery trójki, a przewaga z miejsca sięgnęła dwudziestu oczek. TJ McConnell szarpał jak zwykle (12 punktów 7 asyst) Nesmith był bezbłędny z gry (8/8) a Hali zawody skończył z dorobkiem 26 punktów 6 asyst oraz 6/12 zza łuku. Na konferencji pojawił się w bluzie z obrazkiem Reggiego Millera wykonującego gest duszenia. Nieelegancko trochę, ale zawodowy sport to nie miejsce dla mięczaków. Jak mówię, goście pobili rekord playoffs: 67.1% skuteczności drużynowej. Zdobyli najwięcej punktów w historii Game 7!!!

Tyrese Haliburton in a Reggie Miller sweatshirt after winning Game 7 at the Garden 😈 pic.twitter.com/TKuOc3t1zu

— Indiana Pacers (@Pacers) May 19, 2024

Tymczasem po drugiej stronie trwała batalia, Knicks jechali pod górkę: Divincenzo (9 trójek) i Hart (kontuzja mięśni brzucha również wyraźna) biegali za dwóch, bardzo dobrą zmianę dał Alec Burks (26 punktów) ale frontcourt był niemal nieprzydatny i ledwie byli w stanie utrzymać tempo gości choć ci byli dwadzieścia punktów z przodu. Finalny zryw przywiódł Knicks na sześć oczek deficytu, ale to było wszystko. Dalej nie dało rady. Nowojorczycy w tym meczu posypali się ostatecznie. Randle, Robinson, Anunoby, Bogdanovic, a na koniec Brunson. W zasadzie można powiedzieć: cała pierwsza piątka zespołu kontuzjowana. Brunson próbował wybić piłkę w kontrze rywalowi i nadział się ręką na kolano. Coś pękło, musiał opuścić plac. Parę minut później podano informację, że nie wróci. Mimo wszystko, cóż to był za sezon Jalena: 28.7 punktów 6.7 asyst 40% zza łuku, szesnaście meczów powyżej 40 punktów! Czapki z głów dla całej ekipy.

Josh Hart zebrał chyba najgłośniejszą owację na stojąco gdy smutny schodził z placu po szóstym faulu. Gość mierzy 193 centymetry wzrostu, ale w trzynastu meczach playoffs zanotował kolejno: 13, 15, 6, 17, 9 14, 13, 15, 18, 3, 11, 8 i 8 zbiórek. Brał większość bezpańskich piłek, ciągnął jak szatan. W trzech wygranych meczach z Sixers zaliczył 4, 4 i 3 trójki choć przecież nie słynie z umiejętności strzeleckich. Pięć razy rozdał co najmniej pięć asyst. Siedem razy przekroczył osiemnaście punktów. Im wyższa stawka meczu, tym pewniej wyglądał aż padł. Kontuzja mięśni brzucha ewidentnie ograniczyła go ruchowo i zdaje się, odebrała wiatr w płucach.

To mój czwarty klub NBA [Lakers, Pelicans, Blazers, Knicks przyp.red] oraz szósty szkoleniowiec. Chciałem znaleźć swój dom, swoje miejsce. Jestem wdzięczny kibicom, że tak pięknie mnie przyjęli. Nie jestem ideałem. Jest ze mną sporo wzlotów i upadków, ale mimo to mnie przyjęli z otwartymi ramionami… [Hart]

Po raz kolejny: wygrała drużyna lepsza na tablicach. Knicks wygrali w tych playoffs wszystkie (7-0) mecze gdy wygrywali zbiórkę. Gdy przegrywali zaliczyli (0-6).

Wiele zespołów dawno by odpuściło, zawinęło się. Ci goście nigdy się nie poddali, walczyli do samego końca [Tom Thibodeau]

Co dalej z NYK? Przed nami ciekawy offseason, jak mówię: Anunoby staje się (nieformalnym) free-agentem, a Julius Randle jest uprawniony do przedłużenia kontraktu, którego maksymalny wymiar to bodaj 181 milionów dolarów za cztery lata. Jeśli nie otrzyma przedłużenia, Knicks mogą Julka transferować. Jak sądzicie, jak wyglądaliby w pełni zdrowia w tych playoffs? I jakie szanse ma Indiana z faworyzowanym Bostonem? Pierwszy mecz serii zaplanowano na środę, zapowiedź serii nadchodzi. B