Cavs 96 Bulls 99 [1-2]

Oto seria na jaką czekaliśmy. Mina D-Rose’a mówi wszystko. Gość nie tańczy, nie śpiewa, często bywa kontuzjowany, za to rzuca game-winnery w playoffs o tablicę. Poker face, zero emocji na twarzy. Beznadziejna egzekucja, wspaniały rzut. 30 punktów, 7 zbiórek, 7 asyst, rzutowo noc zaczęła się słabo, ale dokończył w wielkim stylu, w sumie 10/26 z gry.

Słabiutki tym razem Kyrie Irving (3/13 z gry, zero asyst) odcinany od podania przez silniejszego Rose’a, pasywny, tylko dwa oddane rzuty w pierwszej połowie. Na jego usprawiedliwienie trzeba przywołać podkręconą kostkę, ale naprawdę niewiele wniósł w tym meczu. Co najważniejsze, jak tylko Rose poczuł rytm, żaden obrońca, nawet LeBron nie był w stanie mu przeszkodzić w dotarciu w przestrzeń powietrzną kosza. Tym razem wymusił i trafił 9/10 rzutów wolnych. Nie ma to jak gwizdki we własnej hali, hehe.

Tyle było narzekania na indolencję ofensywną Joakima Noah. Gość znów pudłował wszystko co wpadło mu w ręce, ale tymczasem: widzieliście blok na próbującym wsadu Thompsonie? Tego rodzaju zagrania potrafią zmienić całą serię! Coś jak Robert Horry blokujący Horace’a Granta w Finałach 1995. Była też spinka z LeBronem po tym jak ten kończąc z góry obok spóźnionego Noah położył ramię na środkowym Chicago. Sędzia musiał wyłapać jakiś bluzg Jamesa, bo przyznał mu przewinienie techniczne ku uciesze uradowanego Joakima. Za chwilę James przechwycił jednak przewidywalne podanie Noah, a następnie wykorzystał jego zagapienie w obronie. Fantastyczny gracz. Duża klasa, dużo odporność psychiczna.

A propos odporności, 17 punktów w drugiej połowie spotkania zdobył laureat Most Improved Player Award -> Jimmy Butler. Stawał z LeBronem przez cały mecz i ani przez chwilę nie było widać po nim zmęczenia. W ataku wykorzystywał przewagę fizyczną nad JR Smithem, przedostawał jak najbliżej obręczy, a jego layup w ostatniej minucie po zatrzymaniu? Majstersztyk!

CZYTAJ DALEJ >>