Dzień dobry.

utah jazz 127 washington wizards 116

Pierwsza połowa, tradycyjnie już w przypadku Wizards: zaskakująca. Jak zwykle agresywni z piłką, odważnie rzucający, polegający na talencie m.in. Bradleya Beala gospodarze dyktowali warunki spotkania. Nie sposób ogarnąć tylu strzelb, w II kwarcie na przykład bardzo aktywny był i obronę rozciągał Davis Bertans. Co tu wiele pisać, niesłychanie wszechstronni, utalentowani i przede wszystkim ukierunkowani ofensywnie są podopieczni Scotta Brooksa. IT, Ish, BB, McRae, Bertans to wyjątkowo niewdzięczni do krycia zawodnicy.

Na szczęście po zmianie stron Czarodzieje zostali wyjaśnieni. Bez zainfekowanego Donovana Mitchella, ale wciąż bardzo kompetentnie wypadła ekipa z Salt Lake City. Sygnał do ataku w trzeciej odsłonie dali trzej ludzie: Joe Ingles (20 punktów 9 asyst) Rudy Gobert (21/14) i Jordan Clarkson (23 punkty) zaś w pierwszej połowie wynik ciągnął Bojan Bogdanovic (31 punktów). Ideą było odciąć rywalom linię 7.24 metra i pokierować korytarzem prowadzącym na wyciągnięte, trzymetrowe ramiona Goberta. Zadanie zostało wykonane: 7/22 zza łuku zaliczyli Wizards, czyli mocno poniżej średniej. To już dziewiąta z rzędu wygrana Jazz, którym nie ukrywam, mocno kibicuję. Przebili się, są na miejscu trzecim konferencji, ex aequo z Houston, których zaraz łykną, zobaczycie. Przez lata słynęli przede wszystkim z defensywy, dziś także w ich przypadku, wynik określa jakość gry ofensywnej. Jeśli przeciwnik zmuszony jest piłkę wyciągać z siatki, ci zdążają do obrony i grają swoje. Clarkson -> mega transfer jak na razie. Pamiętajmy też, że wciąż nieobecny jest Mike Conley.

miami heat 121 new york knicks 124

Potrojony Jimmy Butler traci piłkę w najważniejszym momencie. Wcześniej pudłuje osobistego na wyrównanie. Heat nie są w stanie ustać wariackiego ataku gospodarzy. Przegrywają wygrane spotkanie pośród wiwatującego tłumu Madison Square Garden. Który to już raz tracą rezon w ostatniej fazie spotkania? Ja rozumiem, że trafiającego z dystansu Juliusa Randle tylko on sam potrafi zatrzymać, że Reggiego Bullocka spuszczać ze smyczy nie można, że Taj Gibson zawsze groźny jest wzdłuż końcowej, ale umówmy się: to Heat przegrali, a nie Knicks wygrali ten mecz. Adebayo odcięty, Butler pudłujący… po raz kolejny pogubili się podopieczni Erika Spoestry. Knicks zdobyli w czwartej kwarcie 40 punktów. W całym meczu 72 punkty padły ich łupem z pola trzech sekund!

san antonio spurs 105 toronto raptors 104

Niezmordowani panowie z San Antonio nie dadzą się łatwo ze stawki playoffs wykolegować. Ósme miejsce odjeżdża? Przeciwnik prowadzi osiemnastoma punktami? Pora zabierać się do pracy! Co powiecie na siedemnaście punktów z rzędu? DeMar DeRozan (25 punktów 8 zbiórek 4 asysty) zna każdą klepkę parkietu w Scotiabank Arena, więc i tym razem przewodził partnerom. Widzieliście poster dunk? Ładny chłopak ten DeRozan tylko niepotrzebnie bąble na twarzy drapał w dzieciństwie gdy na ospę zachorował.

Do składu mistrzów wrócił Pascal Siakam. Iście po mistrzowsku zaczął, ale kondycji mu nie starczyło w drugiej połowie. Znacie odwrócone prawo Pascala? Jak masz kontuzję pachwiny to nie zapie$%alasz. Między innymi na kanwie jego kolejno przestrzelonych rzutów Spurs podgonili rezultat. Ładnie piłkę między siebie słali, zdobycze padały z przeróżnych miejsc i kątów. A w ścisłej końcówce? Autorem najważniejszego rzutu Marco Bellineli, po podaniu podwojonego DeRozana ma się rozumieć. Rzecz jasna Kyle Lowry (16 punktów 15 asyst) widowiska dodatkowo uatrakcyjnić nie omieszkał trafiając z dystansu, kolejno zwycięstwa przypieczętować nie potrafił LaMarcus Aldridge (0/2 FT)… ostatecznie Spaldinga chwycił Siakam lecz jedyne co potrafił wykombinować w 3.5 sekundy to rzut z dziesięciu metrów przez ręce.

golden state warriors 102 memphis grizzlies 122

Oto są autorzy zamieszania. Ekipa niedźwiedzi wygrywa po raz piąty z rzędu, sensacyjnie okupują ósme miejsce w tabeli WEST, a 27-letni Jonas Valanciunas śmieje się z naszego typu zdobywając 31 punktów i 19 zbiórek. Przy aktualnym stanie obwodu, przy tylu opcjach ofensywnych mieć w składzie tak utalentowanego big mana to niesprawiedliwe. Nie doceniamy Grizzlies, oni dopiero zaczynają grać na poważnie! Jaren Jackson Jr (21 punktów 5 zbiórek) ma najdłuższe ramiona na boisku i dostarcza nimi między innymi 3/6 zza łuku. Ja Moranta (11/7/10) z piłką nie upilnujesz, miejsca na parkiecie dużo, bo każdy jeden próbuje za trzy. Jestem fanem. 35:17 w trzeciej kwarcie rozwiało wszelkie wątpliwości. Mega robota!

atlanta hawks 86 brooklyn nets 108

Po wielu tygodniach nieobecności na parkiet wrócił Kyrie Irving i wciąż wygląda dziwnie w biało czarnej koszulce. W zielonej w sumie też wyglądał dziwnie. Fioletowo żółta też by mu nie pasowała, nie wiem. Najbardziej podobał mi się w old-schoolowym dresie jako Uncle Drew. Sztuczki wciąż prezentuje niesamowite, jeździ z obrońcami jak chce, ale wiele jeszcze wody w kiblu zleci zanim się przekonam do niego jako lidera mistrzowskiej drużyny. Zobaczymy. Chyba się dogadują z KD więc przekonamy się jakie rządy na Brooklynie zaprowadzą w przyszłym sezonie. Póki co to wciąż eksperymentalna koszykówka.

Fanów z pewnością cieszy pokonaniu Atlanty, która bez Trae Younga (napięte ścięgno udowe) wyglądała jakby ktoś im jednostkę napędową wyjął. 37:16 po pierwszej kwarcie i tyle było emocji w tym spotkaniu. Kyrie kiwał bezbłędnie, w ograniczonym czasie 20 minut dostarczył 21 punktów na skuteczności wynoszącej 10/11 z gry! Gratulujemy. Najbardziej efektowna akcja przypadła na ostatnią sekundę spotkania, get that weak stuff outta here!

los angeles clippers 104 denver nuggets 114

PG-13 nadal nieobecny.  W pierwszej piątce komplikacje, zawodzący od dłuższego czasu snajper Landry Shamet odesłany na ławkę rezerwowych. Kolejni “zadaniowcy” Doca Riversa ograniczeni ofensywnie. Co za tym idzie rozwodnieni, niezbilansowani i kompletnie nieprzekonywujący są w tym momencie Los Angeles Clippers. Dziś dostali zjechanych grą dzień po dniu Nuggets lecz szansy swej nie wykorzystali. 9/9 z gry na starcie drugiej kwarty zaliczyli gospodarze obejmując kontrolę nad widowiskiem.

Kawhi (30/5/4/3) Lou Williams (26/4) i “nasz człowiek” Montrezl Harrell (25/8) nawbijali punktów, reszta niczym statyści. Z całym szacunkiem do Patricka Beverleya. Niestety żaden z czwórki wymienionych to nie jest rasowy playmaker, który dbałby o zaangażowanie całego składu. Reszta drużyny (ośmiu chłopa, łącznie 139 minut na parkiecie) dostarczyła 23 oczka…

Finał to mocno dyskusyjny faul Beverleya na Jokerze i postępująca po nim awantura (wkrótce wyrzuconego z boiska) coacha Riversa. Chciał chyba dodać zawodnikom ikry na przyszłość, bo losów tego spotkania odwrócić nijak nie był już w stanie. W obozie gospodarzy siedmiu ludzi z dwucyfrową zdobyczą, pierwszoplanową postacią kolejny raz Nikola Jokic: 20 punktów 15 zbiórek 6 asyst.

charlotte hornets 92 phoenix suns 100

Powiedziałbym: dwie drużyny o podobnym potencjale w tym momencie, co jest ujmą dla Phoenix, którzy utalentowani są o wiele bardziej, ale zwycięskiej koszykówki nie znają i poznać wciąż nie mogą. Hornets skupili wysiłki na ograniczeniu Devina Bookera, który jeszcze większe miał od wysiłku wypieki niż zazwyczaj. Zawody skończył z dorobkiem 12 punktów 9 asyst i 7 strat, czyli zdecydowanie poniżej standardu.

Jego zwyczajową produktywność wziął na siebie szalejący Kelly Oubre, autor 25 punktów 15 zbiórek 3 przechwytów i 2 bloków. W drugiej połowie ciągnął zespół jak nie przymierzając, All-Star. I tak, wydaje mi się, że DeAndre Ayton (18/9) jako filar drugiego składu to na ten moment dobry pomysł coacha Monty Williamsa. W ekipie Charlotte znów przypomniał o sobie Devonte Graham, choć trudy sezonu trochę dają mu się we znaki, ze skutecznością coraz częściej bywa na bakier. Dziś było tego 4/13 zza łuku. Jeszcze gorzej wypadł Terry Rozier, autor 1/10 z gry. Zespół nieoczekiwanie ciągnął rzucający obrońca o jakże błyskotliwym spojrzeniu Dwayne Bacon (24 punkty 10/15 z gry).

I to wszytko na tę chwilę. Zgodnie z umową chwilowo znów wstrzymujemy przyjęcia do grupy typera, kolejna szansa za niecałe dwa tygodnie, jeśli zwolnią się miejsca. Dobrego dnia wszystkim, kocham Was jak Kyle Lowry swojego synka: