WTMW.

Nie śledzę jak wiecie koszykówki 3×3 ale brązowy medal Polaków na mistrzostwach Europy w Paryżu, na dodatek wywalczony rzutem Przemysława Zamojskiego w ostatniej sekundzie odnotować trzeba. Jak to mawiał Bogusław Linda: “no chyba szacun, nie?”

Pan Przemysław to w ogóle w świetnej formie jest ostatnio. Z dorobkiem 46 punktów (jedenaście w meczu o brąz) został królem strzelców turnieju oraz wybrany do najlepszej piątki… o przepraszam, do najlepszej TRÓJKI… mistrzostw, a przecież jego domeną (przynajmniej w moim odczuciu) z uwagi na sprawność i długie ramiona, od zawsze była obrona! Fajnie, że odnalazł się i taką pasją zapałał do 3×3. W składzie reprezentacji oprócz Pana Przemysława wystąpili debiutujący w kadrze Łukasz Diduszko oraz dobrze znani Szymon Rduch i Paweł Pawłowski.

Przy okazji, podobnież polski Piotr Grabowski zostałem triumfatorem konkursu wsadów. Ciekaw jestem czy i Piotr doczeka się swego następcy. Dunkerów od zawsze mieliśmy zdolnych i ambitnych.

Celtic Plan

To, co zaraz napiszę ma klauzulę tajne przez poufne, uprzejmie proszę nie przekazujcie nikomu. Otóż 45-letni Brad Stevens, świeżo namaszczony szefem kadr w Bostonie ma plan!

Może na początek zerknijmy na aktualny skład zespołu. Nazwiska fajne, rozpoznawalne, ale na tytuł mistrzowski niewystarczające.

PG: Dennis Schroder / Payton Pritchard

SG: Marcus Smart* / Romeo Langford

SF: Jaylen Brown* / Josh Richardson / Aaron Nesmith

PF: Jayson Tatum* /Grant Williams / Jabari Parker

C: Al Horford / Robert Williams III* / Enes Kanter / Bruno Fernando

A więc moi Drodzy! Gra idzie nie o ten, ale kolejny sezon (2022/2023)!

Al Horford ma w księgach zapisane 26.5 miliona dolarów, ale tylko 14.5 miliona jest gwarantowane. Otrzyma 19.5 mln jeśli Celtics awansują w tym sezonie (2021/2022) do Finałów oraz pełną kwotę, jeśli zdobędą mistrzowski tytuł. Na to się oczywiście nie zanosi.

I don’t like you kid

Podobnie w przypadku Josha Richardsona: przy pełnych bonusach ma 18.2 miliona do wypłaty za sezon 2022/23, ale tylko 12.2 mln realnie otrzyma. Czytaj: obaj mają kontrakty stosunkowo łatwe do opchnięcia / wymiany. Zakładam, że będą w tym sezonie odpowiednio eksponowani po czym zostaną sprzedani w okienku transferowym w zamian za zawodników ze schodzącą umową i/lub pomniejsze wybory draftu. Ewentualnie obaj po sezonie zostaną uwzględnieni w wymianie (sign & trade) na docelowego człowieka, o którym za chwilę.

Poza wymienioną dwójką wyłącznie J-Tatum, J-Brown, M-Smart i R-Williams (czyli absolutne filary zespołu) mają ważny kontrakt po tym sezonie. Cała reszta to wolni agenci lub tak zwana “opcja klubu”.

Daje to w przybliżeniu 113.6 milionów dolarów zobowiązań dla sześciu zawodników plus tak zwane cap holds. Jeśli uda się posunąć Horforda i Richardsona będzie to 86.9 mln plus cap holds. Tymczasem prognozowane na tę chwilę salary cap na 2022/2023 wynosi w okolicach 119.1 mln dolarów. Przy kilku kolejnych, taktycznych przesunięciach daje to możliwość zatrudnienia wolnego agenta i to na maksymalnej stawce!

A kimże miałby być ten free agent?

I tutaj przechodzę do naszej klauzuli tajne przez poufne. Mowa jest o chęci zatrudnienia Zacha LaVine, który właśnie wkracza w ostatni rok umowy w Chicago.

To znaczy o ile pan Bradley Beal nie zdecyduje, że zostaje w Waszyngtonie. Póki co przedłużenia umowy nie podpisał (!) a chodziło przecież o potężne pieniądze (181 mln $ za cztery lata). Przed nim kolejny sezon w zupełnie nowej drużynie, z nieco egoistycznym Dinwiddie na piłce, ambasadorem marki Kylem Kuzmą oraz resztą młodej bandy chcącej udowodnić koszykarskiemu światu swoją wartość.

Jeśli także w tym roku Beal zamierza ciągnął zespół do akompaniamentu 30 punktów co wieczór, w przyszłe lato zyska prawo do maksymalnej, pięcioletniej umowy opiewającej na kwotę… 235 milionów dolarów. To średnio 47 baniek rocznie. Celtics nie zaproponują tyle, ale być może stworzą Bealowi warunki do zdobycia upragnionego pierścienia. Jak myślicie?

Czy zespół oparty o tercet  Beal / Brown / Tatum stworzyłby konkurencję Nets?

Zapewne byliby w stanie obsadzić pełne 48 minut co najmniej dwójką wybitnych graczy ofensywnych. Sukces określiłaby organizacja i funkcjonalność reszty zespołu.

No dobrze, na koniec historia panny, która tak się podnieciła na widok pięknego Tylera Herro, że aż wjechała autem w ścianę.

Swoją drogą jak tu nie zwariować gdy otacza cię taki splendor? Tyler Herro ma 21 lat i tyleż samo pokus każdego dnia. No cóż, niejeden święty dochodził do swej świętości drogą lubieżnego rozpasania.

Dziękuję wszystkim wczorajszym patronom, za ich bezinteresowny “donate” na rzecz GWBA. W szczególności:

• Stefan R
• grizzly
• Marek S

Dobrego dnia everybody, b