Error establishing a database connection. Czasem nie wszystko idzie po naszej myśli… przepraszam za porę. Najważniejsze, że Przemek Karnowski jest już w najlepszej ósemce turnieju NCAA, a za oknem wciąż świeci słońce.

Brawo panie Przemku! Jak profesor! 13 punktów, 6/8 z gry.

Toronto Raptors 101 Miami Heat 84

Powtarzam już po raz ostatni: jeszce nie jest za późno zapisać się do fanklubu Toronto. Bez Kyle’a Lowry i zawieszonego dyscyplinarnie Serge’a Ibaki pojechali do Miami i wyrwali zwycięstwo z rąk walczących o ósemkę Heat.

Hassan Whiteside wykazał się męstwem. Nie pałam do niego szczególną sympatią, ale trzeba gościowi oddać – dojrzał mentalnie. Trzynaście szwów między środkowym a serdecznym palcem ręki rzucającej, a ten zasuwa po parkiecie, roluje, wsadza do kosza, nawet osobiste trafia. Zabandażowana łapa oczywiście ograniczyła ilość prób rzutowych, ale zasięg ramion w obronie i atencja, jakiej wymagał w polu trzech sekund sprawiały, że Heat mieli przynajmniej widoki na zwycięstwo.

Niestety szansa nie została wykorzystana. Pierwsza rzecz sędziowie: spora czułość gwizdków osłabiła presję w obronie, dla przykładu Tyler Johnson słynący z intensywnej gry obronnej, w ogóle nie mógł się odnaleźć i szybciutko siadał na ławie z 4 faulami.

Po drugie: DeMar DeRozan, czyli książę półdystansu. W pierwszej połowie w pojedynkę ciągnął nieco stremowanych kolegów, trafiał jak automat, każdy switch ogrywał, nawet gdy Hassan na niego skoczył i obręczy dojrzeć nie mógł – trafił. Zawody kończył z dorobkiem 40 punktów, 6 zbiórek przy skuteczności 14/25 z gry.

Po trzecie: przemiana Toronto. Ci faceci złapali rytm. Standardy gry obronnej poszły w górę, znacznie lepiej kryją linię 7.24 metra i nie wymiękają gdy mecz nie idzie po ich myśli. Goran Dragic skontrolowany (5/18 z gry) Na szczególne wyróżnienie zasługuje dwójka panów rezerwowych: Delon Wright (młodszy brat znanego przed laty snajpera Dorella Wrighta: 194 trójek w 2011 roku) oraz Norman Powell, łącznie panowie dołożyli 27 punktów i 10 zbiórek.

Phoenix Suns 98 Brooklyn Nets 126

Goście z Arizony tak bardzo osłabili skład, że gdy kontuzji doznał jeszcze skrzydłowy TJ Warren, zwycięstwo jest nie tyle wątpliwe co niemożliwe. Bez kitu, wystawili skład tak młody, że 7 z 8 zespołów uczelnianych grających w fazie Sweet 16 ma wyższą średnią wieku!

Marquesse Chriss (19 lat) Derrick Jones Jr (19 lat) Alex Len (23 lata) Tyler Ulis (21 lat) Devin Booker (20 lat).

Jedynym kompetentnym gościem, na którym można oprzeć ofensywę jest Booker (28 punktów, zadyszka w drugiej połowie i 6 fauli). Ciekawie widzieć rookie Chrissa biegającego od kosza do kosza, oddającego rzuty za trzy, ale to raczej desperacja, a nie zamysł taktyczny. Zasadniczo NBA grupa B. Rezerwowi miejscowych spędzili na placu po 30 minut i wybaczcie, nie będę opisywał popisów Quincy’ego Acy i Isaiah Whitehead’a.

Alley oopa obejrzyjcie i jedźmy dalej:

Los Angeles Clippers 95 Dallas Mavericks 97

Za co panowie sędziowie przyznali flagrant 2 i wywalili JJ Bareę z parkietu? Nie mam pojęcia. Nie mi oceniać, ale komisarz powinien zainterweniować, bo tego rodzaju akcje odbierają widowisku moc i wypaczają wynik.

Dallas to są jednak ambitne chłopy. Po kolei: nieskuteczny JJ Redick – miał szansę zrehabilitować się wygrać mecz w ostatniej akcji, ale też spudłował. Po drugie: Harrison Barnes (21 punktów, 9/18 z gry) wygrywający indywidualny pojedynek z Blakem Griffinem. Szybkością go załatwił, czego kulminacją była wybrana w obronie piłka w IV kwarcie.

Po trzecie odnaleziona forma Setha Curry (23 punkty, 9/16 z gry) umiejętnie korzystał z zasłon, raz po raz wyciągając niechętnych rywali z pola trzech sekund. Po czwarte defensywa, odpuszczali kogo trzeba, rotowali, stawali na drodze, czopowali środek, a przede wszystkim popełnili tylko 9 strat, co uniemożliwiło Clippersom rozwinięcie skrzydeł oraz ulubione biegi od kosza do kosza. LAC jak flak, jak przekłuty balon. O różnicy potencjału niech świadczy to, że Mavs plan wykonali w 100%, a i tak o wszystkim decydował ostatni rzut.

CZYTAJ DALEJ >>