Dwight Howard: Wróg Publiczny
Nie zapomnę tego do końca życia
Nigdy nie zapomnę meczu w Bostonie. Miałem wówczas pourazową przerwę w treningach, ćwiczyłem tylko na bieżni, ale zagrałem. Roznieśli nas (95-116, Howard 9 punktów, 9 zbiórek, 4/8 z gry i 1/6 osobistych). Coach D’Antoni wciąż trzymał mnie na boisku, gdy przegrywaliśmy już trzydziestoma. Po meczu, kiedy schodziliśmy do szatni, jakiś kibic cisnął mi w twarz jerseyem. Na tej koszulce było moje nazwisko. Nie zapomnę tego do końca życia. [Dwight]
Po All-Star Weekend trochę się ruszyło, ale wynik cały czas wisiał na włosku. Przez większość czasu Lakers byli poniżej 50% zwycięstw. Drużynie nie szczędzono krytyki. Dwightowi obrywało się głównie za osobiste. W feralnym meczu z Bostonem zaliczył ledwie 1 próbę na sześć. W całym sezonie rzucał ze skutecznością 49%. Nikogo nie obchodziło, że ćwiczy jak oszalały. Na treningach był w czołówce drużyny.
W jego mentalności na linii było coś charakterystycznego dla “mistrzów worka”, którzy odpadają w starciu z prawdziwym przeciwnikiem.
Po prostu czułem, że nie jesteśmy drużyną. Działy się rzeczy, które sprawiały, że czułem się wykluczony. [Dwight]
Brak czasu na kontuzje? No cóż, to nie była tylko gadka, to była rzeczywistość.
Chciałem z nim grać, ale…
Chciałem z nim grać (z Kobe), ale nie wiem, czy on chciał grać ze mną. Dla niego nie byłem wystarczająco killerem. Z Kobe i z moim ramieniem to było tak, że ludzie mówili “Dwight jest taki silny, powinien to zwalczyć”, a ja grałem z zerwanymi ścięgnami ramienia, powinienem mieć operację. [Dwight]
Z kontuzjami borykał się również Steve Nash, który opuścił ponad 20 meczów na przełomie listopada i grudnia, pauzował tez pod koniec sezonu, w ośmiu ostatnich spotkaniach. Sprawiło to, że jeszcze większa presja spadła w końcówce na Kobe Bryanta, który na miesiąc przed końcem rozgrywek ZAGWARANTOWAŁ, że Jeziorowcy awansują do playoffs. Zrobił coś takiego po raz pierwszy w swojej karierze:
Robimy to. Żadne tam pie#$%lenie o dobrych chęciach i grze na maksa. Robimy to. [Bryant]
Później, z perspektywy czasu, Kobe tak komentował swoją wypowiedź:
Czułem na sobie ciężar tej obietnicy, ale uwielbiałem to uczucie. Tego typu manifest potrafi popchnąć cię do absolutnej granicy możliwości, czegoś takiego nie doświadczyłem nigdy przedtem.
Robimy to
Tak się złożyło, że Lakers wygrali 8 z 10 ostatnich meczów sezonu, czym zapewnili sobie udział w playoffs. Ostatecznie wskoczyli na miejsce siódme, z bilansem równym Rakietom i tylko 2 wygrane lepiej od dziewiątych Jazz. Niestety, w meczu nr 80 stało się to:
Osłabieni brakiem Kobe nie stanowili żadnego zagrożenia w playoffs, dla idących prosto do finału San Antonio Spurs. Przegrali w czterech meczach i tak w zasadzie zakończyła się przygoda Dwighta w L.A. Fani reagowali żywiołowo, ale Jeanie i Mitch chcieli, by Howard pozostał. Kobe i Pau przestali śledzić Dwighta na twitterze. Dali za to w sieci pokaz własnej przyjaźni i lojalności.
Steve jest klasycznym przykładem drużynowego gracza, on się przejmuje takimi rzeczami, a ja? Myślisz, że obchodzi mnie dokąd zdecyduje się odejść gość, który chce nas opuścić? Dobre. [Bryant]
Dwightmare 2
“Dwightmare 2” szybko opanowało ligę. Odżyły spekulacje. Każdy chciał go mieć u siebie, bez względu na prasę, jaką się cieszył.
Nowym pracodawcą Dwighta stali się Houston Rockets, gdzie centralną postacią był największy skarb Daryla Moreya i prawdopodobnie najcelniejszy strzał jego komputerowych analiz: James Harden. To miało być dynamic duo jakiego świat nie widział. Znów posypały się okładki.
Dwight, trenujący z Hakeemem Olajuwonem, miał przywrócić w NBA wiarę w wielkich centrów. Niestety, chyba zbyt chętnie przyjął tę narrację, zanim faktycznie nastąpił oczekiwany progres. Początkowo wszystko układało się po myśli, Dwight zdobywał powyżej 18 pkt i 12 zbiórek (jego poziom z LA), poprawił też osobiste (55%). Niestety, pod koniec sezonu znów zaczęły go trapić kontuzje.
Czwarte na Zachodzie Houston spotkało się w playoffs z Portland Trail Blazers. Pamiętam dokładnie, co zrobił im Lillard w meczu numer sześć. #stonecold
Kolejny sezon, w którym Dwight rozegrał jedynie 41 spotkań (na średnim poziomie 15 punktów i 10 zbiórek) poskutkował marginalizacją jego roli w ekipie. Coraz częściej mówiło się o podziale Rockets na dwa obozy i konflikcie między Hardenem i Howardem. Kierownictwo klubu nie było głuche na te głosy, zwłaszcza, że Rockets bez Howarda byli w tym sezonie 27-14, z nim 29-12. Może więc wcale nie był im niezbędny?
ZEPCHNIĘTY NA MARGINES >>
Kozak artykuł! Mimo tego jak potraktował kolegów i coacha w Orlando kibicuje mu. Trochę się pogubił, w sumie to był jeszcze dzieciak. Współpraca ze Schroederem wydaje się na razie fajnie funkcjonować.
Dwight to bez wątpienia ciekawa postać. Do czasu, gdy grał w Orlando nic nie wskazywało, że się tak posypie. Możecie gadać, że jest drewniany, ale ja pamiętam opinie na jego temat w tamtym okresie. Mówiono o nim jako o bestii, człowieku na którym można zbudować zespół, totalnym fundamencie. Był trzykrotnym obrońcą roku, a zagrożenie jakie stanowił w ataku było nie mniejsze niż w obronie. Możecie się z niego śmiać, że nie miał psychiki, ale moim zdaniem zniszczyła go kontuzja pleców. Gość jako młokos/ gracz przed prime dominował, a wchodząc w swoje prime osłabł. Takie rzeczy się nie zdarzają bez powodów, a tutaj próżno szukać, aby Dwight się posypał przez dz###, koks i rock’n’roll.
Z tych fragmentów wywiadów (o których nigdy nie miałem pojęcia) zdecydowanie dostrzegam ‘jasną’ stronę Dwighta. I nie sposób odmówić mu ambicji, ani charakteru. Gość grał w LA, jego rola miała być ograniczona do zbiórek, obrony i gry w cieniu Bryanta- olał większą kasę i poszedł do Houston, w Houston nie dostawał tylu piłek, ile chciał na rzecz nieskończonych izolacji Hardena- to co zrobił? Sfrustrował się i odszedł. Ja w jego historii widzę człowieka, który pomimo kontuzji wciąż pragnie się odbudować i być kimś, a nie trzepać bezmyślnie kase i przegrywać mecz za meczem ( to by miał, gdyby został w LA- przypomnijcie sobie tamten skład, 72 letni Bryant i długo, długo nikt).
Ja go osobiście lubię, dodawał śmieszne Pranki na yt, jest taki pozytywny- też uważam, że mógł osiągnąć więcej, ale… gość trenował- może po prostu nie potrafi być lepszy. Ilu z nas, uważa, że dawało z siebie 100% na treningach, a nie umiemy zdominować choćby 2 ligi amatorskiej? Nie wszystko załatwi się treningiem.
Dwight, masz mój szacunek, że zrezygnowałeś z kasy w LA na rzecz ambicji. Bądź solidnym grajkiem w Atlancie, a ja zapamiętam Ciebie, jako 3 krotnego obrońcę roku, który wygrał konferencję wschodnią (z bandą pie###ych anonimów 😀 <– bo tak w sumie było XD). Amen.
blc krulu
Według tablicy Howard był najgorszy ☺
Powiedzenie o Howardzie “team cancer” jest nie do końca słuszne. W Orlando, gdzie był główną postacią, spisywał się doskonale- poprowadził drużynę do finału. Gdy przyszedł do klubu, gdzie nie był główna postacią (Kobe w Lakers, Harden w Rockets), został odsunięty i nie był już gwiazdą. Myślę, że wynikiem jego zepsutej kariery jest to, że odszedł od zespołu, w którym musiał oddać wyższość innych gwiazd (Kobe, Harden). Ale poczekajmy, na razie w Atlanta się odbudowuje i z meczu na mecz jest coraz lepiej (dzisiaj mecz 20-20)
It s Lillard he got the shot off. Oh my god. And the blazers win the series for the first time!
Ja wiem dlaczego jeszcze nie zdobył pierścienia – to wszystko przez to że podpisał kontrakt z ADIDASem , którego gracze konsekwentnie są sabotażowani przez wielki koncern Nike będącego w posiadaniu aż 90 % rynku sportowego. Tak samo było z T-Maciem, d-Rose’m, to samo dzieje się z Hardenem teraz ( Na początku próbowali go zdekoncentrować podsuwając mu Khloe kardiaszian) ale już siębojęco wymyślą biedakowi teraz 😀
A tak naprawdę to Koniu jest po prostu wielkim dzieckiem zamkniętym w ciele terminatora. Jak to powiedział SHAQ ; on zapomina że może być smieszny i żartować tak jak on w normalnym życiu, ale na boisku nie ma miejsca na miluśkie wygłupy, trzeba się skoncentrować i umieć być nawet groźnym by narzucić swój charakter gry innym
Klasa artykuł.
Cały czas cytowaliście Howarda…a co z wypowiedziami tych którzy musieli się z Dwightem użerać? W Orlando grał wybitnie bo chodzono w okół niego na palcach, zrobiliby wszystko czego by chciał…ale zachciało się iść do Lakers, gdzie na podobne traktowanie nie miał szans. Gdzieś słyszałem że Howard zaczyna trening od 10 rzutów z połowy i podania na Alley-op, podobnie na rozgrzewce przedmeczowej (poważniej pewnie wyglądałem z drużyną z podztawówki przed meczem). Z osobami które opierają swoje osiągnięcia na ciężkiej pracy (KOBE) to przejść nie mogło. Jestem pewien że z jednej strony Kobe był zirytowany jego zachowaniem, a z drugiej był załamany że Howard marnuje taki talent i atletyzm. Z drugiej strony zatrudnienie D’Antoniego to był dla ekipy z dwoma podkoszowymi AllStarami strzał w kolano i nie dziwię sie że Dwight był niezadowolony.
W Rockets to inna para kaloszy, Harden jest super- duper gwiazdą i podejrzewam że żaden z topiwych centrów niebyłby zadowolony z gry z nim.
Atlanta to dla Howarda raj- mocna w defensywie ekipa, z wolnym tempem i szwadronem strzelców…
Już nigdy nie będzie grał tak jak w Magic ale widzę Shaqa z lat 2008-2009…
W każdym razie życzę mu jak najlepiej mimo że to głównie za jego sprawą złamał się trzon moich ukochanych LAKERS
A jak byscie porownal kariere kolejnego wielko luda z Lakers? Chodzi mi o wybitnego kręglarza Andrew Bynum
Przecież to coach Brown a nie coach Woodson.
+Guti
Miałem do niego wielkie nadzieje, wydawało mi się że będzie kolejnym podkoszowym KONIEM, ale głowa wzięła górę nad talentem i spełnił się chyba tylko w kręglarstwie i w siedzeniu u fryzjera…
Na treningach nie był w czołówce – był ostatni. Co nie zmienia faktu że 82 % robi wrażenie. Ciekawe jak pod tym względem wypadają Drummond, D Jordan?
w czołówce ilości oddanych rzutów…
Jest tylko jeden Superman – Shaq.
Ja uważam osobiście że to mega dobry center o super gabarytach i sile ale bez porządnego rozgrywającego nie ugra sam dużo… Chociaż nie zgodzę się z autorem że Playoffy przeciwko Clippers skradł Johs Smith… Bo to własnie Dwight wyprowadził z dołka Houston a Johs był dla niego wsparciem… Nie wiem czy Atlanta to dobry wybór niestety Howard już młody nie jest i powinno się nim inteligentnie grać a nie non stop w wyjściowym składzie. Uważam że powinien wrócić do Orlando tam teraz tworzy się dobry mocny zespół któremu by mocno pomógł w środku… Nie rozumiem też zawieszania na nim ciągle psów Dwight to Dwight tamto statystyki ma ciągle na dobrym poziomie nie robi tkz skoków na kasę ciągle stara się grać i wypełniac swoje zadania !!! A że ma dystans do siebie i otoczenia to jego prywatna sprawa… Np na Westbrooku nikt nie jedzie bo robi te swoje statystyki i co z tego jak głowy do koszykówki nie ma te jego końcowe cegły na siłę forsowane gdzie może podać i przez to drużyna by wygrała, sam nic nie zdziała poza indywidualnymi osiągnięciami…( I tak jest od początku jego kariery… A poza grą też jakoś nie świeci przykładem viva megalomania… )
Zdrowia życzę Dwightowi i żeby znowu stał się obrońcą roku i postrachem pola 3 sekund 🙂
Johs? Pomyślałbym, ze literówka, wiadomo. Ale dwa razy obok siebie? Johs? Kumam, ze mozna nie wiedzieć jak sie pisze imie Wade’a, ale Johs?
BLC kim jesteś? Proszę o artykuł na Twój temat! 😀
Sorry za tego Woodsona chlopaki, powiem Wam jak to zrobilem. Wymyslilem,ze znajde te fotke z ziemniakiem, ale jak wpisalem mike brown potato head, to wyskoczyly tez zdjecia woodsona, bo z obu sie tak smiali. No to jak zobaczylem morde woodsona, to juz wszedzie napisalem, jak ten kiep, woodson. Ten mike i ten, ten w LA i ten. Wiem, ze wybaczycie staremu BLC takie lagi. Dobry chlopak jest, tylko czasem troche glupi;)
Podzielam zdanie @burningPL, chociaż sporo racji ma też pewnie @DONeSZ. Dwight to ciało terminatora i psychika postaci z kreskówki. Z drugiej strony, widać właśnie, że kontuzje zahamowały rozwój i prime minął bezpowrotnie. Jeśli ktoś twierdzi, że gra na poziomie mistrzowskim z kontuzją pleców i zerwanymi ścięgnami ramienia to betka, to proponuję uwiecznić takiego znawcę, jak robi ostry trening dzień po dniu ze sztywniejącym kręgosłupem. Zerwane ścięgna to już w ogóle czysta abstrakcja. Dwight pewnie nic już w życiu nie wygra, ale mój szacunek ma, bo ciągle woli próbować odbudować formę i walczyć, zamiast uciec do ciepłego, chińskiego XXXdołka i odcinać kupony od znanego nazwiska.
Ja mógłbym podsumować karierę konia jednym słowem – SOFT 🙂
Jakby nie patrzeć to Howard był najlepszym centrem ligi przez wiele lat, ale niestety wszystko co było po Orlando mocno zepsuło jego pozycję i reputację. W Lakers nie mogło się udać, częściowo przez to, że Dwight walczył z kontuzjami podobnie jak Nash, ale także przez Kobe’go który nie umiał schować swoich ofensywnych ambicji i w ogóle nie grał po drugiej stronie, a kończąc na złych decyzjach managementu jak np. zatrudnienia kogoś tak nieprofesjonalnego jak D’Antoni. Dwight dopiero przekroczył 30-tke, ma spore szanse się odbudować w Atlancie i tego mu życzmy.
Howard – brak szacunku dla zawodników, z którymi grał w Magic. Rozgrywki z trenerem, fałszywe przytulanki przed kamerami. To widać, widzą kibice, rozumieją koledzy, nawet jeśli to nie wpływa bezpośrednio, to odczuwają przez skórę i rozbija chemię. Wcale nie wierzę w tę chemię w Magic.
A koń jaki jest? Każdy widzi, wyprodukował ile – ośmioro, dziesięcioro dzieci z iloma kobietami? To mu siada na głowę też. Żeby się spełniać, trzeba mieć spokój w domu, a tego mu też brakuje
A dla mnie to przykład podręcznikowy gracza któremu przypisano (a i on sobie ją potem przyjął jako własną) rolę do której nie był gotowy, lub nie miał predyspozycji (albo obu). Podejrzewam, ze gdyby za mlodu trafil do organizacji prowadzonej przez wyraźnego lidera, gdzie nie byłby pierwszą opcja i supergwiazdą. – jego kariera potoczyłaby się znacznie lepiej. Szczególnie jak by trafił jako młodziak pod skrzydła wybitnego PG jak np. Kidd czy Nash. Jako “sidekick” dorósłby do roli i poziom HoF stałby otworem. Być może nie byłoby tekstów o anonimach, żądań i Dwighthmarów.
https://m.youtube.com/watch?v=UPa49XHTPOE. Od 3:33 zobaczcie
Hm, Dwight to trudny temat. Zależy z której strony na to spojrzeć. Niepotrzebnie przyjął na siebie oczekiwania jakie postawili mu kibice i media. Drugi Shaq, Superman itd. Gorszy okres mu się przytrafił, konflikty, kontuzje – shit happens. Nie ma co się oglądać do tyłu. Z resztą zatrudnienie D’Antoniego w Lakresach, przy posiadaniu dwóch all star podkoszowych to porażka. Nie mówię, że Pringles jest złym coachem, bo ofensywnie to geniusz, ale preferuje szybkie tempo i dobrze znany run n gun. Kim oni tam mieli biegać? 40letnim Kobem, kołkowatym Gasolem , dziadkiem Nashem i Howardem? Dajcie spokój, błąd na błędzie, do tego frustracja zawodników, przy jednoczesnym trudnym charakterze Kobe musiało się tak skończyć.
Jedno jest pewne, Koniu to wciąż topka centrów, czy ktoś go lubi czy nie. Myślę, że dobrze zrobił idąc do ATL. Dobry defensywny system, masa strzelców, na razie nie przejawia wielkich ambicji do gwiazdorzenia. Wydaje się, że robi swoje. Deska, obrona, pnr – wygląda dobrze. Nie będzie już takim rzeźnikiem jak za czasów Magic, ale stać go na te 18/12/2. Pracuje nad sobą, nie spoczywa na laurach, jeśli ominą go kontuzje to ASG ma murowany.
To jest chyba najlepsze combo: “artykuł + dyskusja w komentarzach” w historii GB.
Koniu miał swoje lepsze i gorsze chwile, bywały tez kontuzje. Ja bym stwierdził, że był w Lakers w nieodpowiednim momencie w nieodpowiedniej porze. w Lakers naprawde był SOFT. i ta niemiła przygoda z Lakers mocno podkreśliła jego osiągnięcia.
Wybór Howarda to był jeden z największych błędów Lakers.
Wybór Lakers przez Howarda także.
Howard nie trafił w czas.
Lakers 11/12 to był domek z kart.
Organizacja przechodziła menopauzę, a smród po Howardzie obnażył wszystkie bolączki organizacji.
Należy również pamiętać ze wówczas prawie cały zespół był kontuzjowany w trakcie sezonu. Wszyscy najistotniejsi gracze począwszy od składu wyjściowego po kluczowych z ławki. Trener D’antoni chyba tego nie zauważył że jego styl gry nie odpowiada juz nieco starszym zawodnikom.
Genialny Art!