Zepchnięty na margines

W playoffs Dwight dostarczał zespołowi 14 zbiórek i 16 punktów, a Rakiety odpadły dopiero z Warriors, po wyeliminowaniu w pięciu grach Dallas i sensacyjnej wygranej z Clippers, po 7-meczowej batalii. W końcówce serii show skradł Josh Smith, który dołączył do zespołu w grudniu 2014. Co do Dallas, zawsze mi się to przypomina na wspomnienie tamtej serii, pamiętacie kultowy, skasowany tweet, który człowiek od PR’u zamieścił w końcówce meczu nr 5? Bezlitośnie:

Internetowy wpis dotyczył oczywiście drużyny Mavericks, ale okazał się proroczy również dla innego znanego “Konia”. W zasadzie tak wyglądała dalsza część kariery Dwighta w Rakietach. Decyzje zapadły.

Kierownictwo klubu, z GM Darylem Moreyem na czele, zaczęło lansować koncepcję gry Clintem Capelą zamiast Dwighta. Lobbował za tym rzekomo sam Harden. Przeciwny takiemu rozwiązaniu był coach Bickerstaff, który zastąpił na stanowisku McHale’a po pierwszych 11 meczach sezonu (Rockets zaczęli 4-7). Za jego kadencji Howard grał 36 minut co noc, ale postawienie się coacha kierownictwu tylko pogorszyło, i tak nienajlepsze, relacje Howarda z managementem. Sytuacja była tak napięta, że właściciel klubu, Leslie Alexander, odmawiał uczestnictwa w spotkaniach z Moreyem i Bickerstaffem, czyniąc z tego pierwszego swego emisariusza i domagając się ograniczenia czasu gry Dwighta.

Howard widział co się dzieje. Poprosił o spotkanie z kierownictwem, na którym domagał się zwiększenia swej roli w ofensywie zespołu. Odprawiono go.

Był czas, że czułem się odsunięty, z powodu decyzji, które zapadały w kuluarach. Myślałem sobie “nie pisałem się na to”. Czułem, że moja rola została zmarginalizowana. Próbowałem rozmówić się z Darylem Moreyem, spotkałem się z nim, powiedziałem “Chciałbym się bardziej zaangażować”, a on na to, “Nie oczekujemy tego od ciebie”. Spytałem go więc po co tu jestem, to było szokujące, że te słowa padały z jego ust, a nie od trenera. Powiedziałem mu, z całym szacunkiem, że przecież on nigdy nie postawił nogi na parkiecie. [Dwight]

Atlanta Hawks

Dalszą części tej historii macie w zasadzie na świeżo. Powrót Howarda w rodzinne strony i dołączenie do Atlanty Hawks. Póki co nie słychać skarg. Dwight notuje 14 pkt i 13 zbiórek, grając jako starter Jastrzębi. Gra na 60% skuteczności. Wciąż nie poprawił osobistych. Gdybym dziś, z perspektywy czasu, miał podsumować jego karierę w jednym akapicie, miałbym spory problem.

Może napisałbym, że Dwight Howard to człowiek, który na własnych plecach wprowadził Orlando do finału, czym ugruntował swoją pozycję jako czołowego centra NBA w owym czasie. Był tak dobry, że uwierzono, że może być następcą Kobe w Lakers i kolejną wielką gwiazdą kalifornijskiej legendy. Być może, gdyby nie traktujący go z góry, koledzy z drużyny, mający opory przed podzieleniem się z nim rolą lidera, miałby dziś pierścień na palcu?

A może Dwight jest tylko dzieciakiem w ciele gladiatora, który nigdy nie był materiałem na lidera? Po tym jak nazwał kumpli z Orlando bandą pieprzonych anonimów, a Kobe zdemaskował jego brak zabójczego instynktu, nie powinniśmy mieć wątpliwości. A nawet jeśli, to rozwiał je James Harden, który w “pojedynkę” był w stanie osiągnąć z drużyną tyle samo, co w towarzystwie Howarda. Człowiek szumnie tytułujący się “Supermanem”, potrafił zrazić do siebie nawet kierownictwo klubu. Nie bez kozery mawia się o nim “team cancer”. Więc może to jest prawda o Dwighcie?

Która z tych wersji jest prawdziwa? Być może obecny sezon da nam odpowiedź.

[BLC]