Pamiętam co napisałem o Rayu Feltonie półtora roku temu tj. za czasów jego bytności w Portland. Dostało mu się wówczas niemiłosiernie:

NBA is fantastic. I love this game. Where amazing happens. Niemal przez cały rok obserwujemy niesamowite zagrania zawodowców zza oceanu. Czasem komuś uda się dosięgnąć piłkę, której nikt z nas, siedzących przed monitorami, by nie złapał. Czasem padnie blok, rzut albo podanie, którego próżno szukać na boisku osiedlowym. Większość z nas, mamy nadzieję, zdaje sobie sprawę, że takie na przykład TOP10 miesiąca to nie tylko talent i warunki, ale przede wszystkim ciężka praca na treningach.

NBA od środka to powtarzalność, rutyna, reżim, nuda… Nie każdy gracz znosi to z uśmiechem. Nie każdy ma w sobie tyle pasji do gry. Dlatego tak bardzo imponuje nam etyka pracy Raya Allena, Kobe, Garnetta, Derricka Rose i innych. Ich profesjonalizm i zaangażowanie wykracza daleko poza standardowy zakres obowiązków gracza NBA. Ci goście zostawiają serca na parkiecie i za to niekiedy cenimy ich bardziej, niż za wyniki, które osiągają. Przyjmujemy ich porażki jako niepowodzenia, które w życiu zdarzają się każdemu. Jesteśmy fanami.

Nie każdy jednak jest taki. Nie każdy kocha to, co robi. Gdy coraz trudniej o moment chwały, a rzeczy, które niegdyś przychodziły nam z łatwością dziś przypominają wspinaczkę na ósme piętro, trudno zachować ten power. U wielu z nas ogień przygasł albo zupełnie się wypalił. Tak samo z graczami NBA.

Rozgrywający siódmy sezon w lidze Raymond Felton na przykład. Wielu gości w jego wieku (27 lat) wchodzi w swój prime-time, a tymczasem RF nie tylko rzuca, ale także zbiera i asystuje najgorzej w karierze. Jeżeli śledzicie Blazers, wiecie o czym mówię. Sytuacja w szatni śmierdzi. Felton otwarcie przyznaje się, że nie znosi siłowni, ani treningów indywidualnych. Narzeka na ból w achillesie jednak nie poddaje nogi żadnym zabiegom. 

“Trenerzy nie mogą mnie zmusić do siłowni.” Na pytanie o to, co zrobiłby inaczej, gdyby miał szansę, pada zdawkowa odpowiedź: “Grałbym lepiej.”

1

Nie zamierzamy tego komentować. Na szczęście to ostatni rok obecnego kontraktu Feltona (wart 7,5 miliona/rok). Ciekawe, gdzie trafi? Dallas? Phoenix? A może Stelmet Zielona Góra? 

Dziś już wiemy jak skończył się tamten sezon Portland: coach Nate McMillan stracił posłuch w szatni, pracę, a zespół zakończył skrócone rozgrywki z dość żenującym wynikiem 28-38. Wiadomo też dokąd trafił Raymond i jak kluczową rolę odrywa. W ataku pozycyjnym jego pick-and-roll z Tysonem Chandlerem jest rzetelną alternatywą dla izolacji Carmelo.

Czy jednak zmieniliśmy opinię na jego temat?

CZYTAJ DALEJ >>