Emerytowana gwiazda basketu Tim Duncan ma się dobrze i jak widzicie, formę trzyma. Kiedy wchodził do ligi miałem 15 lat i nudził mnie okrutnie. Dziś jest numerem jeden wśród postaci NBA, których wspominkową książkę bym przeczytał. Cenię go za intelekt i stabilność/moc wewnętrzną. Istnieje co prawda cienka granica, między “stoicyzmem” a brakiem wyrazu. Człowiek nigdy nie ulegający emocjom, któremu brak spontaniczności czy entuzjazmu bywa niezwykle ciężki do współżycia w związku. Kobiety przy czymś takim więdną. W pracy zaś tego rodzaju niegwiazdorski charakter sprawdza się doskonale.

Nie znam dokładnej “historii małżeńskiej” Tima, ale zdaje się, że jest rozwiedziony czy w separacji. Jak wielu podobnych sobie charakterów stroni od mediów, nie daje wciągać w tematy polityczne, nie zajmuje stanowiska, nie podejmuje zaproszeń na bankiety czy występy w TV. Ma bardzo ograniczony krąg “zaufanych” ludzi, swój własny warsztat, dłubie przy autach i trzyma z daleka od głównego nurtu wydarzeń.

Like a light ayy

Zamaszystym krokiem przechodzimy na drugie spektrum gwiazdorstwa, zapraszam na fragment z cyklu co jadł na deser LeBron James. Utwór do którego tańczy LBJ nazywa się “Sicko Mode” (autor Travis Scott) i leci tak:

She’s in love with who I am
Back in high school, I used to bus it to the dance (yeah)
Now I hit the FBO with duffels in my hands
I did half a Xan, thirteen hours ’til I land
Had me out like a light, ayy, yeah, like a light, ayy, yeah
Slept through the flight, ayy

Tłumaczenia się nie podejmuję, bo wyjdzie groteska. FBO to jak mniemam Foreign Banking Organization, w sensie że leci z torbami gotówki by je zdeponować w banku. Xan to xanax, środek powiedzmy nasenny. Najważniejsze, że kawałek buja, czy nie?

Wszystko płynie

A teraz wyobraźcie sobie co by było, gdyby ten chłop miał odrobinę bardziej miękki nadgarstek…

Andre zaliczył bardzo obiecujący zeszły sezon, został All-Starem, zbierał jak szatan. Został drugim obok Dennisa Rodmana graczem na przestrzeni ostatnich 40 lat, którego średnia zbiórek wyniosła 16! Wyraźnie poprawił czujność (i zaangażowanie) w obronie, coraz śmielej poczynał z piłką rękach (zobaczycie na filmiku). Najważniejsze: podrosła skuteczność z linii rzutów wolnych. Tyłem do kosza sobie nie radził więc Stan Van Gundy wycofał go nieco dalej od kosza. Stawiał zasłony, przekazywał piłkę z rąk do rąk, odgrywał do ścinających kolegów (dużo asyst), czasem gdy znalazł okazję (czyta grę!) jechał z piłką na obręcz. Słowem: robi postępy i trzymam za to kciuki!

Zmiany w przepisach NBA

Szefostwo ligi w najbliższym okresie głosować będzie nad wprowadzeniem potencjalnych zmian w przepisach:

1. po zbiórce w ataku, czas akcji ma być resetowany do 14 nie 24 sekund
2. doprecyzowanie czym jest “clear path foul”
3. rozszerzenie definicji “wrogiego aktu”

Zmiany miałyby wejść w życie od razu. Wszystko zmierzające do jeszcze większego przyspieszenia gry, jeszcze większej ilość wsadów z kontry (nikomu nie będzie się opłacać faulować gościa wybiegającego sam na sam z koszem) i wyeliminowania wszelkich przejawów agresji wśród zawodników. Co myślicie?

Mamba 40!

Kobas dziękuje Wam za życzenia urodzinowe. Czterdziestka to tylko liczba. Chłop twierdzi, że najlepsze dopiero przed nim. Niestety w lidze BIG 3 go nie zobaczymy, pogłoski zostały zdementowane.

1-on-1

Natrafiłem w sieci na materiał, w którym Enes Kanter gra jeden na jeden z Nerlensem Noelem. Nie wklejam, bo nie wiem co gorsze, drewniana obrona pierwszego czy drewniana kiść drugiego. Obaj mają wiele do udowodnienia w przyszłym sezonie. Noel jest za słaby fizycznie by ustać post up, ale członki ma szybkie i warto by pracował na nogach. Kanter jest utalentowany z piłką, ale po prostu nie ogarnia defensywy. Gdyby ich połączyć wyszedłby Anthony Davis, no prawie.

Aleś pan wyrósł!

Derrick Rose (1988) i Jabari Parker (1995) wtedy i dziś. Dobrego dnia wszystkim!