Tytuł niniejszego wpisu właściwie wyjaśnia się sam, nawiązanie do kultowego (w pewnych kręgach) filmu Luca Besson wzięło się stąd, że w naszym rodzimym języku ciężko było mi wymyślić coś bardziej à propos. Do głowy przychodziły sformułowania takie jak “czwarty do brydża” lub “piąte koło u wozu”, lecz przyznacie, że nie są one zbyt adekwatne. Lepiej już byłoby pójść w czwartego muszkietera, ale że Alexander Dumas to też Francuz, jak Besson, to zdecydowałem się na nawiązanie do tego drugiego. Kto pamięta ekranowy duet skąpo odzianej Leeloo i Korbena Dallasa, ten… na wszelki powinien zbadać sobie prostatę, bo w tym wieku nic nie wiadomo. Dobra, wierszówka nabita, zajmijmy się wreszcie koszykówką.

#For Kobe

Pod czas ostatniego “trade deadline” mieliśmy prawdziwe trzęsienie ziemi. Jestem pewien, że te najważniejsze zmiany jesteście w stanie odtworzyć z pamięci, jeśli nie:

NBA trade deadline 2023: totalna renowacja Lakers i Clippers!

W tym miejscu ograniczę się tylko do statystyki, że 24 z 30 klubów w lidze uwikłanych było w jakieś kadrowe roszady, co stanowi liczbę bez precedensu w dziejach NBA. Najwięcej uwagi poświęcono transferom Irvinga i Duranta, ale bacznie obserwowano również ruchy dokonywane przez Denver Nuggets (Thomas Bryant) i Boston Celtics (Mike Muscala) jako że są to kluby wiodące w swoich konferencjach.

Historia uczy, że kluby z mistrzowskimi aspiracjami raczej nie mają w zwyczaju czekać tak długo z jakimiś kluczowymi zmianami, niemniej zdarzyło się kilkukrotnie, że jakieś późne wzmocnienie okazało się kluczowe dla walki o pierścień. Oto niektóre z takich przykładów. Jeśli jesteście w stanie wskazać inne, zapraszam do dzielenia się wiedzą w komentarzach.

#Mark Aguirre do Detroit Pistons (1989)

Mark Aguirre był jedną z większych gwiazd NBA lat osiemdziesiątych. Do NBA trafił z numerem pierwszym draftu 1981 roku i trzykrotnie w tamtej dekadzie był wybierany do Meczu Gwiazd. Przez siedem i pół sezonu w Dallas zdobył niemal 14 tysięcy punktów. O jego gwiazdorskim statusie świadczy też fakt, że pojawił się w słynnej reklamie Converse Weapon z takimi tuzami jak Larry Bird, Magic Johnson, Kevin McHale, Isiah Thomas czy Bernard King, gdzie rapował

[…]The same is true for Mark Aguirre, when I wear Weapons, I’m on fire! [Mark Aguirre]

Jako lider Mavericks doprowadził zespół do finałów Konferencji Zachodniej w 1988, jednak jego ciągłe sprzeczki z kolegami z drużyny doprowadziły do tego, że kierownictwo klubu zdecydowało się go pożegnać.

Po drugiej stronie rzeki Mississippi, w Detroit, tamtejsi Pistons przegrali finały konferencji w 1987 roku i NBA Finals rok później. Na skrzydle grał wówczas u nich Adrian Dantley. Choć był już past prime, to nie było większych zastrzeżeń do jego produktywności, a średnią 20 punktów dostarczał jak w zegarku. Uznano jednak, że podobnie jak Aguirre w Dallas, nie pasuje on charakterologicznie do kolegów. Razem z wyborem draftu 1991 posłano go więc do Mavs. Jak się później okazało, dla Dantleya był to już w zasadzie ostatni etap kariery. Z kolei Aguirre zdobył z Pistons dwa pierścienie. W 1989 roku jako podstawowy SF i rok później jako rezerwowy.

#Clyde Drexler do Houston Rockets (1995)

Podczas dwunastu sezonów spędzonych w Portland, Drexler nie tylko zaliczył pamiętne finały z Chicago w 1992 roku, ale też ośmiokrotnie pojawił się w ASG. Portland rok w rok grali w playoffs, ale w 1995 nie byli już tak silni jak jeszcze kilka lat wcześniej a i 32-letni Szybowiec latał już coraz niżej. Chcąc dać sobie ostatnią szansę na wywalczenie tytułu, Drexler poprosił o transfer do ekipy z szansami na pierścień.

Klub spełnił te prośby i posłał go do obrońców tytułu z Houston, którzy też wyeliminowali Blazers w pierwszej rundzie 1994. Oto jak wyglądała wymiana:

• Houston Rockets otrzymują: Clyde Drexler, Tracy Murray.
• Portland Trail Blazers otrzymują: Otis Thorpe i pick.

Drexler dał Rockets kopa, jakiego potrzebowali, by raz jeszcze powalczyć o mistrza. Nie było łatwo, gdyż do playoffs awansowali z szóstego miejsca, a pierwsze dwie serie, z Utah i Phoenix, przeciągnęły się do ostatniego meczu. Koniec końców, awansowali jednak do finału, także dzięki dobrej grze Drexlera (20/7/5 w playoffs), gdzie nie dali szans niedoświadczonej ekipie Orlando. Do dziś pamiętam kibica, który w tamtej serii wymachiwał transparentem “What’s your ring size, Clyde?”

Hakeem Olajuwon vs Shaq: lekcja pokory na szczycie NBA

#Rasheed Wallace do Detroit Pistons (2004)

Dwa wybory pierwszej rundy i grupa rezerwowych. Taka była cena, jaką zespół z Detroit zapłacić musiał za Rasheeda Wallace’a w lutym 2004. Dokładnie wyglądało to tak:

• Detroit Pistons: Rasheed Wallace, Mike James
• Atlanta Hawks: Chris Mills, Zeljko Rebraca, Bob Sura, pick pierwszej rundy
• Boston Celtics: Chucky Atkins, Lindsay Hunter, pick pierwszej rundy

Czy było warto? Pytasz a wiesz. Bez tych 13 punktów, 8 zbiórek i dwóch bloków, które dostarczał Wallace, byłoby dużo ciężej wywalczyć Tłokom tytuł mistrzowski. Detroit mieli już mocny skład, ale to Rasheed, wybierany do ASG w latach 2000, 2001, 2006 i 2008, dał im brakujący impuls do walki o tytuł. Więcej o tamtych finałach przeczytacie tutaj:

Los Angeles Lakers 2004: co poszło nie tak

Za czasów Sheeda w Pistons (ani w żadnych późniejszych) tego sukcesu nie udało się powtórzyć. W 2005 roku odpadli w finale a potem, przez trzy lata z rzędu kończyli zawody na finałach konferencji.

#Marc Gasol do Toronto Raptors (2019)

W lutym 2019 roku dobiegła końca era Marca Gasola w Memphis. Hiszpan tkwił w archaicznie zbudowanej drużynie, która coraz bardziej odstawała od czołowych ekip ligi i, choć grała koszykówkę, która mogła się podobać boomerom, to na realny wyścig o mistrza nie miała co liczyć. Toronto z kolei mieli w swoim składzie jegomościa o nazwisku Leonard. W pełni rozumiejąc tymczasowość takiego stanu rzeczy chcieli wykorzystać do maksimum swoje mistrzowskie okienko. Odpalono trade:

• Toronto Raptors: Marc Gasol.
• Memphis Grizzlies: Jonas Valanciunas, CJ Miles, Delon Wright, pick drugiej rundy

Wspaniałe to były playoffs, nie zapomnę ich nigdy. Gasol wystartował we wszystkich 24 meczach w jakich zagrał w playoffs. Dostarczał drużynie statystyk na poziomie 10/7/3 i niezmierzonej ilości doświadczenia. Już po zdobyciu pierścienia przez Toronto publikowaliśmy ten wywiad z Marcem:

Marc Gasol: nie jestem najlepszy, ale mogę wygrać z każdym!

#Honorable mention

Honorowa wzmianka dotyczy natomiast transferu PJ-a Tuckera do Milwaukee. Ten miał miejsce w 2021 roku i poprzedził zdobycie tytułu przez Bucks:

• Milwaukee Bucks: PJ Tucker, Rodions Kurucs, pick pierwszej i drugiej rundy
• Houston Rockets: DJ Augustin, DJ Wilson, 2 picki pierwszej rundy.

Jakie transfery dopisalibyście do tej listy?

[BLC]