Al Jefferson – Charlotte Hornets

Artysta gry na low post. Big Al odmienił w zeszłym sezonie obliczę drużyny z Charlotte. To pierwsze “poważne” nazwisko, jakie udało się ściągnąć do Charlotte. Tutaj otrzymał duży kredyt zaufania, miejsce na manewry podkoszowe i pakę obrońców, którzy przykryli jego słoniowate nogi i sporadyczny brak refleksu w obronie. Swoje zadanie po atakowanej stronie parkietu spełnił z nawiązką. Do spółki z Kemba Walkerem stanowią dobrany duet i nie wypadałoby go psuć. Kiedy center godził się na dwuletni kontrakt, chciał się zabezpieczyć na ewentualność niewypału w ówczesnych jeszcze Bobcats. Ten sezon jest jego drugim i ma w umowie zapisaną opcję gracza na trzeci sezon. Sądzę, że ją wykorzysta, nawet jeżeli Szerszenie nie dostaną się do fazy playoffs. W lecie 2016 roku zostanie wolnym agentem, a progi wynagrodzeń zostaną drastycznie podniesione. Ofensywny center to przydatny element każdej układanki, zatem nie powinien narzekać na brak ofert. Byle zdrowie dopisało!

Robin Lopez – Portland Trail Blazers

W sumie obydwaj bracia Lopezowie będą wolni w lipcu, ale bardziej ofensywny/ efektowny Brook z pewnością wykorzysta opcję gracza na przeszło 16 mln dolarów, a jego brat o którym tu mowa będzie niezastrzeżonym wolnym agentem. Tego, że pasuje do stylu gry Portland oraz znakomicie uzupełnia się pod koszem z LaMarcusem Aldridgem pisać chyba nie muszę. Solidny, energiczny obrońca, zwłaszcza z pomocy. Potrafi zastawić się pod tablicami i zbierać/dobijać bezpańskie piłki.

Moim zdaniem udowodnił swoją wartość, a sercem oraz zaangażowaniem w grę prześcignął swojego wiecznie kontuzjowanego brata. Nie ma może jego łatwości w zdobywaniu punktów, ale kompletując ekipę wybrałbym Robina. I ta jego wojna z maskotkami. Ja też ich nie lubię, więc kibicuję mu z całego serca. Robin powinien pozostać w Portland, bo jak mało kto pasuje do tego obrazka.

[vsw id=”uYVT3QqHQiA” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

CZYTAJ DALEJ >>