WTMW.

Cavs 91 Bulls 101

Alex Caruso wrócił. Siedział Garlandowi tak blisko na biodrze, że ten dosłownie mógł wycierał sobie twarz koszulką obrońcy:

Powiem więcej, zaraźliwa energia Caruso wchodzącego z ławki (11 punktów 4 asysty 4 przechwyty 1 blok) sprawiła, że Bulls utrzymali rywala poniżej granicy stu punktów. A zdarzyło im się to po raz pierwszy od 24 meczów! Ostatnim razem setki nie zdobyli przeciwko nim Milwaukee Bucks i był to mecz, w który Caruso został kontuzjowany. Pamiętacie jak chamsko na ziemię sprowadził go Grayson Allen?

Grayson Allen draws a flagrant 2 for a HARD foul on Alex Caruso pic.twitter.com/NjCJEzo7zu

— Bulls Talk (@NBCSBulls) January 22, 2022

Bucks 109 Warriors 122

Nie widzieliśmy się dłuższy czas i zdaje się, że trochę zapomnieliśmy kim jest. Kiedy trafił za pierwszym razem nie zapaliła nam się lampka ostrzegawcza. Nie byliśmy wystarczająco zaalertowani, żeby zniechęcić go przed drugim czy  trzecim trafieniem, a później poszło lawinowo. Porażka boli, ale jestem szczęśliwy z powodu Klaya. Cieszę się, że wygrywa z przeciwnościami losu [Giannis Antetkounmpo]

Fajny ten Antek, sympatyczny, ale pierdzieli jak potłuczony. Bucks NIE zapomnieli kim jest Klay Thompson. Widzieli go już w styczniu, niedaleko po powrocie do gry. I choć mają diabelne problemy niekiedy z kryciem rzutów trzypunktowych i zdarza im się odpuszczać strzelców, Thompsona respektowali zawsze, zarówno wtedy jak i dzisiaj. Początkowe trzy rzuty oddawał z ręką na twarzy, spudłował. Pierwsze trafienie zaliczył na minutę przed końcem pierwszej kwarty, następne parę chwil później, ale oba były pod presją Jrue i Khrisa Middletona.

Jeszcze raz, Bucks nie zapomnieli kim jest Klay, kryli go bardzo dobrze…

oni po prostu nie mieli wiele do powiedzenia!

Kolejne dwa celne rzuty były solidnie wyegzekwowane, typowy Klay schodzący po zasłonie, bez kozła, bez opuszczania piłki poniżej głowy, szybkie decyzje. Stał na ósmym metrze, naprzeciw niego Giannis z wyciągniętą łapą, a ten po sekundzie namysłu, bez kozłowania w górę, przez ręce , czysto do kosza. Kolejna trójka wpadła z tranzycji, to była jedyna łatwa pozycja, też bez pojedyncznego kozła. Kolejna trója to szczęśliwie odbita piłka i daleka zbiórka Klaya, po której też się wiele nie zastanawiał.

Miał na sobie Matthewsa, Jevona Cartera, DeAndre Bembry’ego, Middletona, Giannisa – to są wszystko ponadprzeciętni obrońcy indywidualni! Kolejne trudne catch and shoot nadeszło z rogu parkietu… i kolejne po zasłonie z półdystansu. Gdy mu się zapaliły oczy byliśmy widzami klasycznego odpału w wykonaniu Thompsona. Taka sama faza jak wówczas gdy zdobywał 60 punktów w 29 minut zaliczając przy tym jedenaście kozłów.

Zaliczył najwyższe w tym sezonie 38 punktów przy 15/24 z gry w tym 8/14 zza łuku. Gdy przebywał na boisku, Warriors byli lepsi od obrońców tytułu o 27 oczek, tyle właśnie wyniósł jego wskaźnik plus/minus. Pytania? Bucks się rozpierzchli jak kury w obronie, nie potrafili zebrać piłki, nie mieli z czego gonić pod kosz, zostali zdeprymowani. Poole, Wiggins i Curry dołożyli dziesięć trójek, atletyczny Jonathan Kuminga wbiegał na obręcz i poszło…

Raptors 127 Nuggets 115

Scottie Barnes znów narobił zamieszania. Generalnie jest tak, że pierwszoroczniacy pod koniec rundy zasadniczej mają problem. Nigdy wcześniej nie byli poddawani tego rodzaju obciążeniom, bywa że brakuje im siły w nogach i w ogóle. To się nazywa potocznie “rookie wall”. Wakacje po rookie sezonie często spędzają na siłowni wzmacniając mięśnie i budując ciało by lepiej znosiło długotrwały wysiłek. Jednak nie Scottie Barnes. Im dłużej trwa sezon tym bardziej widoczny i zaangażowany ofensywnie staje się ten dzieciak. Piszę dzieciak, bo wiekowo mógłbym być jego ojcem, sorry.

Roluje pod kosz po przekazaniu piłki z rąk do rąk, zbiera z atakowanej tablicy, wyprzedza grubasów pokroju Cousinsa czy Jeffa Greena w pierwszym kroku, dociera na trzeci metr, kończy półhakami, lata na obręcz po zbiórce, okazjonalnie trafi za trzy jako spot up shooter albo poluje na podanie za plecy obrońcy ustawiony wzdłuż linii końcowej. Rekordem dziś było gdy zebrał swój własny rzut wolny. Zebrał i dobił rzut sam na sam z koszem.

Brakuje mu finezji, nadgarstek ma sztywny, ale pracuje, wierzy, a trener Nick Nurse musi się do chłopaka przekonywać. Zaraz zaczną pod niego ustawiać grę i się dopiero zacznie. Na razie “łapie okazje” w ataku osiągając przy tym 25 punktów i 10 zbiórek!

Różnicę w meczu zrobiła czwarta kwarta, wysoki lineup Toronto skupiony na odcięciu Jokera od piłki. Ten miał więc ograniczony wpływ na kształt akcji zespołu, wyszły z tego indywidualne i mocno szarpane próby, które stanowiły wodę na młyn dla atletycznych Raptors. Will Barton zniknął, Boogie Cousins wypadł tragicznie, Joker (26/10/7) nie mógł zebrać piłki. Uwaga: goście zebrali DWADZIEŚCIA TRZY piłki w ataku. Z tym się wygrać nie da.

No cóż, wszyscy w Denver żyją już jednak meczem z Sixers, wiadomo pojedynek dwóch kandydatów do MVP. To powinno być ciekawe…

Kings 125 Jazz 134

Goście w ostatniej chwili wycofali Domantasa Sabonisa, jak się okazało z powodów “osobistych”. Cokolwiek się stało, mamy nadzieję, że sprawy ułożą się pomyślnie. Myśłałbyś, że w jego miejsce wskoczy Richaun Holmes jak to drzewiej bywało, ale nie. Tego gościa już na dobre zasypano już chyba w Sacramento. Zagrał 23 minuty z ławki tylko dlatego, ze Damion Jones miał problemy z przewinieniami.

To jednak nie wszystko, po drugiej stronie nie zobaczyliśmy kotwicy defensywnej Rudy’ego Goberta – Francuz ma problem ze stopą. Co to oznaczało? A co myślicie? Strefa podkoszowa stała otworem, a na placu rządzili zdolni i prędcy klepacze piłki! W kolejności na wyróżnienie zasługują panowie:

• Jordan Clarkson 45 punktów 15/21 z gry 7/13 zza łuku
• De’Aaron Fox 41 punktów 11 asyst 5/11 zza łuku
• Donovan Mitchell 25 punktów 6 asyst

Dwóch na jednego to banda łysego mówiło się na podwórku kiedy byłem młodym chłopakiem, teraz nie wiem jak się mówi…

Wizards 118 Blazers 127

Zderzenie tankowca z masowcem. Sporo zamieszania i wzburzonych ludzi, nie tylko wśród załogi. Gdy takie zdarzenie ma miejsce gdzieś na środku oceanu nigdy nie wiesz co z tego wyniknie i jak poważne mogą być konsekwencje.

Kto by się spodziewał na przykład 44 punktów Josha Harta na niemal bezbłędnej skuteczności? Albo równie efektywnych 27 punktów po stronie nieznanego nikomu skrzydłowego Trendona Watforda? Woodford – to znam, lubię, zamawiam czasem, ale Watford?

Wizards bez kulawego Porzingisa na środku, to raczej można było oczekiwać polepszenia obrony, ale nie. Wizards poszli w offense i sobie obie strony strzelały aż do końcowego gwizdka. Niestety 8-12 punktowej przewagi Portland wypracowanej już w pierwszej kwarcie nie udało się przełamać ani razu. Gratulujemy zwycięzcom, obu stronom życzymy szczęścia podczas loterii draftu.

Pacers 119 Spurs 108

Gregg Popovich uznał, że jego chłopcy tak się postarali wczoraj dochodząc w ostatniej kwarcie Jazz, że dziś zasługiwali na odpoczynek. Nie wystąpili najważniejsi ludzie: Murray, Poeltl, kto tam jeszcze? Keldon Johnson. Z kolei strzelec Doug McDermott w trzeciej minucie spotkania podkręcił kostkę i tyle go widzieliśmy.

W tym warunkach sami rozumiecie, że partyzantka Indiany czuła się doskonale. Haliburton, Hield, Chris Duarte, Duane Washington Junior biegali jakby im się z tyłu paliło. Malcolm Brogdon OUT więc nie miał ich kto spowalniać. Tempo takie, że obie strony oddały 194 rzuty do kosza z gry. Środek tak słaby, że australijski center Jock Landale wyglądał momentami jak Wilt Chamberlain (26 punktów 12/15 z gry). Nie cierpię takiej sieczki.

Wolves 113 Heat 104

Superman miał swój kryptonit, a Achilles piętę. Każdy heros ma słabe punkty, a Wolves najwyraźniej nie leżą Miami. W ostatnich czterech latach bilans South Beach z ekipą z Minnesoty to… 1-7!

Zrozumiałe jest zmęczenie grą dzień po dniu. Absencja lidera Jimmy’ego Butlera trochę im odbiera charakteru i zadziorności w pierwszej linii obrony, Wolves też grali defensywnych Vanderbilta czy Beverleya.

Obwód, czyli Robinson i Gabe Vincent bardzo wymowne 1/14 z gry. PJ Tucker i Kyle Lowry nie szukają zdobyczy na codzień, a już na pewno nie robią tego na siłę. Adebayo to z kolei oportunistyczny strzelec. Nie szło. Nie rozumiem dlaczego Spoelstra w takich wypadkach zwleka z wpuszczeniem na parkiet Tylera Herro (30 punktów 6/10 zza łuku) albo dlaczego nie wystawia go w pierwszej piątce, ale zapewne ma rację. Rotacje i rytm są ważniejsze niż pojedyczne wpadki.

Obrona zrobiła robotę, odcięli Townsa do granic przyzwoitości, wpędzili w problemy z przewinieniami, ograniczyli Russella strzelecko oraz zamknęli Edwardsowi penetracje. Co za tym idzie, przy wsparciu zmienników (Struss) wyszli na szesnaście punktów prowadzenia. Niestety gdy tylko na plac wstępowali zmiennicy hulajnoga przestawała jechać.

Dobrego dnia wszystkim. b