Pewność siebie, jakiej wymaga się od zawodników często jest niemal groteskowa, ale tego typu nastawienie psychiczne jest nieodzownym elementem współzawodnictwa. To dlatego Brandon Jennings w 2013 obstawiał “Bucks in six” w serii z Miami Heat, a Damian Lillard Blazers in six w tym roku z Warriors.

Wspomniany wcześniej Dion Waiters, wróciwszy w styczniu po kontuzji mówił chłopakom z Heat (wówczas 11-30), że muszą tylko wygrać 3-4 mecze i wskoczą na właściwe tory. Jego zapału nie ostudziło nawet kilka porażek na zamknięcie pierwszej połowy sezonu. Po meczu w Golden State (przegranym) tak mówił swojemu staremu kumplowi, KD:

Stary, zrobimy niezły run. Serio, polecimy z siedem W z rzędu.

Gdy Durant wspomniał, że przecież za dwa tygodnie Warriors goszczą w Miami, Waiters odparł tylko “To będzie wygrane, załóż się!” Pamiętacie jak było. Riley mógł być dumny.

Teoria 1%

Drugim sekretnym elementem filozofii Rileya jest teoria 1%, zwana też przez CBE (Carrer Best Effort). Pamiętajmy, że po pierwszym mistrzostwie Rileya z Lakers nastąpiły dwa lata bolesnych rozczarowań i przegrane z Sixers i Bostonem w Finałach. Nim powrócili na szczyt, Showtime musieli odebrać lekcję pokory od Ervinga i Birda.

Riley, zmęczony słuchaniem o tym, jak bardzo utalentowana jest jego drużyna i jaki ma potencjał, stworzył pewien plan. Latem 1986 powstało CBE.

Gdy ktoś dołącza do drużyny, zbieramy jego statystyki wstecz, aż do liceum. Nazywam to “zdejmowaniem miary”. -Pat

Dzięki tym statystykom powstaje obraz gracza, który wkomponowywany jest w drużynę, ustala się funkcje danego zawodnika w systemie i oczekuje, że będzie notował progres w wymaganych statystykach. Dokładna formuła matematyczna to sekret, ale Jackie McMullan, w swojej książce “When the game was ours” przedstawiła to w miarę dokładnie:

Coach zbierał dane podstawowych kategorii statystycznych, stawiał plus lub minus przy każdej kolumnie, a następnie dzielił to przez ilość minut. Wyliczał wskaźnik dla każdego zawodnika i rozmawiał z nim, nakazując mu poprawę o przynajmniej 1% na przestrzeni sezonu.

No cóż, patrząc po tej pogoni za playoffs w wydaniu Miami w tym roku, strategia chyba przynosi rezultaty. Ostatecznie, chyba nie sądzicie, że jeden z największych “stealów” ostatnich lat w NBA, czyli Hassan Whiteside, udał się Miami przez przypadek?

[BLC]