Nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka – Rookie of the Year Award, jest przyznawana oficjalnie od sezonu 1952-1953. Zwycięzca jest wybierany przez amerykańskich i kanadyjskich dziennikarzy, który wybierają trzej zawodników – 1 na liście każdego dostaje 5 punktów, drugi 3, trzeci 1. Wygrywa zawodnik z najwyższą sumą punktów, niezależnie od ilości zdobytych pierwszych miejsc. 3 razy w historii zdarzyło się, że statutetką debiutanci musieli się podzielić, 5 razy ROTY został wybrany jednogłośnie i tylko 4 zawodnikom spoza USA udało się zgarnąć to treofeum.

Równocześnie, co miesiąc przyznawana jest przez NBA nagroda dla najlepszego pierwszoroczniaka z każdej dywizji, która jednak nie ma wpływu na wynik głosowania na ROTY. Najlepszym przykładem może być ubiegłoroczny zwycięzca, Malcolm Brogdon, który nie zgarnał żadnej statuetki dla rookiego miesiąca a został najlepszym pierwszoroczniakiem. W latach 1981-2001, dla debiutanta miesiąca była przyznawana bez podziału na konferencje.

Od sezonu 2002/2003 się to zmieniło, i tylko raz w tym okresie zdarzyło się, żeby wszystkie 6 nagród w obu konferencjach zgarnęli ci sami zawodnicy. Zgadniecie którzy to? Szczerze mówiąc ciężko mi powiedzieć, czy w związku ze wcześniejszym startem sezonu będą już w najlepszej lidze świata rozdawane statuetki za październik (dotychczas były przyznawane od listopada) – jednak na Gwiazdach Basketu będą!

W tym cyklu krótko będzie opisywana najlepsza dziesiątka rookies i ich osiągnięcia z poszczególnych miesięcy. Wam pozwoli to lepiej poznać naszych młodziaków, a mi sprawdzić czy moje wskazania jakoś pokryją się z tymi z NBA. Może jeszcze przed samym startem, krótka informacji : w NBA zadebiutowało w tym sezonie 66 zawodników, z czego 40 z tegorocznego draftu. Zaczynamy :

Miejsce 10: Bogdan Bogdanovic – 1 pkt (1 pkt)

Bogdan Bogdanovic jest jednym z paru „oszukanych” rookie w tym zestawieniu. Został wybrany w Drafcie 2014 z numerem 27, przez Phoenix, którzy później prawa do niego przehandlowali. Jak na ironię, zadebiutował w lidze właśnie w meczu przeciwko Słońcom ! Zeszłego lata podpisał najwyższy kontrakt, jaki podpisał debiutant w historii – w 3 lata zgarnie 27 baniek. Trzy pierwsze spotkania pauzował z powodu problemów z prawą kostką, jednak jak zaczął grać, to już na poważnie.

W dwóch pierwszych spotkaniach zaczynał na ławce, jednak w kolejnych dwóch wyszedł na plac już od 1 gwizdka. Jak mówi jego kumpel z drużyny, niejaki Fox, w drużynie nie do końca jest postrzegany jako rookie – on już wie co ma grać, na co może sobie pozwolić, przecież rządził i dzielił w Europie. W pierwszej wersji rankingu miało go tu nie być, jednak analizując jego osiągnięcia na tle drugiej najgorszej ofensywy w lidze i przebudową jaka trwa w Sacramento – grzechem byłoby go na tej liście nie umieścić.

Miejsce 9: Mike James – 2 pkt (2 pkt)

Ten to dopiero wyskoczył. Zgłoszony do Draftu 2012, nikt nie był chętny na jego usługi. Pojechał grać w Europie i troche jej zwiedził. Chorwacja, Izrael, Grecja, Włochy, Hiszpania – nasz obieżyświat grał w każdym z tych państw. W Hiszpanii udało się dostać do Final Four Euroligi, w sezonie 2016-2017 w barwach Panathinaikosu został ogłoszony najbardziej spektakularnym zawodnikiem ligi. Słońca testowały go już w lidze letniej w 2015 roku, jednak mimo fajnych średnich (12.6 pkt, 4.3 zbiórek i 3.0 asysty), nie byli zainteresowani jego usługami . Co do gry – trudno mi się wypowiadać, nie oglądałem za dużo drużyny z Arizony, jednak od kiedy wskoczył do S5 Słońca notują bilans 3-1.

Miejsce 8 : John Collins – 3 pkt (3 pkt)

Wybrany z 19 numerem draftu, trafił do drużyny w rozkładzie. Mimo niecałych 20 minut, 3 zbierający wśród debiutantów, 9 punktujący. Nie jest wyżej, ponieważ gra jednak z drugimi garniturami – ma trochę łatwiej. Nie zmienia to faktu, że Atlanta będzie miała z niego pożytek. Trójką nie postraszy, ale zbierze piłkę w ataku, dobije, umie przymierzyć z półdystansu. To z pewnością nie jest jego ostatni występ w tym rankingu.

Miejsce 7: Kyle Kuzma – 4 pkt (4 pkt)

Przyznaje się bez bicia, nie wierzyłem w chłopaka. Byłem święcie przekonany, że odpalił w Lidze Letniej i tyle go będą widzieli. W LA jest przecież Ingram, Nance, Randle jest nawet Brewer – dużo chętnych do grania a miejsca mało. A tu Kuzma bardzo ładnie sobie poczyna, trafił do Los Angeles w bardzo dobrym momencie. Dodatkowo dobrze rozumie się z Ball’em, który jest mózgiem nowych Lakers i pasuje do jego stylu gry.

Trzeci punktujący wśród debiutantów. Wie kiedy rzucić, całkiem ładny % za 3, umie wjechać, umie podać. Jest na 4 miejscu pod względem średnich minut na mecz w drużynie, 3 punktującym, 4 zbierającym. Pisząc mu tą laurkę, pomyślałem, że może powinienem go wrzucić wyżej?

Miejsce 6: Dennis Smith Jr – 5 pkt (5 pkt)

Miał być drugi D-Rose, steal jako numer 9. Początki ma jednak trudne. Niby powinien mieć łatwiej, bo Dallas na tle reszty drużyn to wstępnie ułożona drużyna, partnerów ma ciekawych – dobre miejsce by błyszczeć. Początek sezonu to jednak 1-7 Mavs. Zadebiutował pięknie, double-double 16 punktów i 10 asyst. Później opuścił 2 mecze, a w 3 ostatnich październikowych spotkaniach notował odpowiednio : 4,6 i 4 straty- przy łącznie 5 w 3 pierwszych spotkaniach. Musi popracować nad systematycznością – dynamitu, szybkości i drygu do kierowania zespołem nikt mu nie zabierze.

Miejsce 5: D’Aaron Fox – 6 pkt (6 pkt)

Ma potencjał by błyszczeć i z całą pewnością błyszczeć jeszcze będzie. Niesłychanie dobrą robotę robi przy nim Vince Carter, nie wiem czy zwróciliście uwagę ale praktycznie co akcję daje młodemu wskazówki. W tak (niestety, dalej tak jest) dysfunkcyjnej organizacji gra naprawdę fajnie.

Nie jest jeszcze gotowy na granie w pierwszym składzie, zagrał raz i się spalił – 1/8 z gry i zdecydowanie najgorsze spotkanie. Jest już jednak najlepiej punktującym i asystującym zawodnikiem. Ładna miara z półdystansu.

CZYTAJ DALEJ >>