#Roster

Zmiany kosmetyczne. Kluczowym zagadnieniem pozostaje kwestie zdrowotne. Jeśli dograją sezon bez kontuzji, do playoffs wjeżdżają bankowo. Oto dlaczego:

PG: Jeff Teague; Shelvin Mack; Denis Schroeder

Uważam, że Jeff Teague jest jednym z najbardziej niedocenianych nie tylko rozgrywających, ale graczy w całej NBA: 16.5 punktów + 7 asyst co wieczór, znakomita szybkość, warunki, penetracja, drybling, przyzwoita gra na półdystansie, okazjonalna trójka, inteligentne prowadzenie gry, egzekucja założeń taktycznych… czego chcieć więcej? Facet nie forsuje gry, nie klepie jak tuman, nie gra pod siebie. Żeby nie było zbyt różowo: do elitarnych defensorów nie należy.

O miano pierwszego rezerwowego rywalizować będzie Mack ze Schroederem. Shelvin ma tę przewagę, że play-offs pokazał się z dobrej strony notując ponad 8 punktów na mecz. Jest dobrym strzelcem, zwłaszcza na półdyszce. Schroeder z racji posiadanych warunków skupia raczej na atakowaniu obręczy, potrafi zdobyć punkty po ekwilibrystycznej akcji, a jego największym atutem jest szybkość. Obaj nie są wybitnymi kreatorami gry, ale jako zmiennicy sprawdzają się znakomicie.

SG: Kyle Korver; Kent Bazemore; John Jenkins

Korver o pozycję w wyjściowym składzie może być spokojny. W mojej opinii jest obecnie najlepszym spot-up shooterem w NBA, wzorowo biega po zasłonach, a jego rzut już zapisał się w annałach ligi. 47% za trzy, 93% z osobistych, 2.5 trójki trafianych co mecz. Niestety jest bardzo jednostronnym zawodnikiem. Nie zaatakuje obręczy, fatalnie broni, nie pomaga na desce. Jest jednak najlepszy w tym, czego się od niego wymaga i to wystarczy by przez trzy kolejne lata zarobił 18 milionów dolarów.

Odnośnie Bazemore’a: zawsze mam mieszane uczucia, gdy po sezonie u D’Antoniego zawodnik podpisuje kontrakt z inną ekipą. Autor najlepszych cieszynek w NBA zabłysnął w zeszłorocznych Lakers, lecz nie grali oni o żadne cele poza wysokim numerem draftu, preferowali bardzo szybką koszykówkę i stanowili wymarzony team do nabijania statystyk. Mimo wszystko sądzę, że Bazemore ze swoim ciągiem na kosz i dość pokracznym jumperem z lewej ręki może się przydać tej ekipie.

SF: Demare Carroll; Thabo Sefolosha; Mike Scott

Bardzo ciekawy zestaw, Sefolosha w zależności od potrzeb będzie śmigał również na dwójce, Scott na czwórce. Podstawowym wyborem powinien być chyba Carroll. Jego najmocniejszą stroną jest defensywa: agresywna obrona na piłce, pomoc na zbiórce, 1.5 przechwytu na mecz. W ataku ścinał pod kosz, kończył kontry, dobijał i czasem trafiał trójki. Nie potrafi samemu wykreować pozycji rzutowej, ale przydatny z niego role-player.

A propos “zadaniowców”: Thabo ma za sobą bardzo nieudany sezon, w ataku nie stanowił zagrożenie wcale, ale Szwajcar wciąż należy do topowym stoperów obwodowych. Mimo ograniczeń w grze z piłką na pewno się przyda. Co ze Scottem? Spokojnie, o minuty dla niego się nie martwcie! Nie po tym co pokazał w play-offach! Zdobywał prawie 10 punktów na mecz, świetnie rozciągając grę. W Game 5 zdobył 17 punktów w drugiej kwarcie! Znakomity w akcjach pick and pop.

CZYTAJ DALEJ >>