A oto główni aktorzy widowiska:

Alfred Joel Horford wrócił do zespołu i nareszcie może stać się jego pełnoprawnym liderem. Większość kariery stał w cieniu Josha Smitha lub Joe Johnsona. Po 22 meczach jego średnie to 13.5 punktów, 6.4 zbiórek, 2.5 asyst oraz 1.5 bloku. Zawodnik może występować na pozycji C/PF. Jest wysoki i silny fizycznie. Długie ramiona pomagają mu w walce podkoszowej i obronie obręczy jednak mi najbardziej podoba się jego łatwość w zdobywaniu punktów z półdystansu. Z piątego metra i dalej rzuca ponad 50%!

Jego wsparciem w “pomalowanym” jest Paul Millsap, sprowadzony do Atlanty aby wypełnić lukę po Joshu Smith’cie. Braki wypełnił tak dobrze, że w swoim pierwszym roku w Atlancie został powołany do ASG (karma to s*ka co nie J-Smoove?) Na chwilę obecna jest najlepszym strzelcem, zbierającym oraz przechwytującym w drużynie. O ile średnie 16/8 nie robią może wielkiego wrażenia to 2.3 przechwytu/mecz jest sporym osiągnięciem. Ma chłop nosa do zbiórek oraz znakomicie wykorzystuje warunki fizyczne pracując tyłem do kosza. Co najważniejsze, coraz lepiej radzi sobie zza łuku!

Na niskim skrzydle biega stoper DeMarre Carroll. Typowy plaster w obronie. Ciężko pracujący role-player. Niezwykle atletyczny, biega jak szatan, jego najsłabszą stroną pozostaje miara do kosza, jednak i tu widać progres, notuje średnio 11 punktów na mecz.

Rzucającym obrońcą jest Kyle Korver. Za kilka lat pewnie będziemy o nim mówić jako jednym z najlepszych snajperów za 3 w historii ligi. Nie jest może demonem szybkości, ale gdy podać mu piłkę w ręce za linią 7,24 w pojedynkę zniszczy przeciwnika. Podpala się łatwo i trafia seriami. 56% za tróję mówi wszytko.

CZYTAJ DALEJ >>