Nie ma róży bez kolców: czyli kariery okupione frustracją – KG
Facet jest charakterny ale były momenty, kiedy zwyczajnie nie wytrzymywał. Pamiętacie jak po policzkach popłynęły mu łzy w wywiadzie z Johnem Thompsonem? I hate to lose!
[vsw id=”SpAv_ao7rBs” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]
Nikt nie powie mi, że łzy są oznaką słabości Garnetta. Miękki Kevin Garnett?! Toż to oksymoron jak u Schoolboy’a Q.
I wtedy stał się 31 lipca 2007 roku. Data, którą każdy fan Boston Celtics zapamięta na zawsze. KG dołączył do Paula Pirce i Ray’a Allena, tworząc bostońską Wielką Trójkę. Nie muszę chyba rozpisywać jak skończył się ten sezon. Chłopaki nie potrzebowali wiele czasu żeby odnaleźć wspólny język. Pod wodzą Doca Riversa oraz przy pomocy armii wojowników (Rondo, Perkins, T.Allen – cóż to był za skład!), Boston Celtics zdobyli koszykarski Olimp. Pokonali w finale Los Angeles Lakers zostając tym samym mistrzem NBA 2008.
Nie zawsze w życiu bywa łatwo, jednak dla takich chwil zdecydowanie warto żyć!
[vsw id=”71Hoyx2ApE0″ source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]
[Hater]
Wielki Szacunek dla Niego !!
MALIK Sealy! 😉
@tomekk
Jasne, że Malik! Znowu coś przekręciłem 😉
Dobry artykuł. Props za Schoolboya 😉 kozak plyta.
Jedno jest pewne, już nigdy nie będzie drugiego Kevina Garnetta- taki zawodnik się zdarza raz w historii. A bostońska paczka? Cwaniacy- team znający basket od podszewki, gdyby wszyscy byli zdrowi sądzę, że mogli by ugrać nawet i cztery mistrzostwa. Sam sezon 10′-11′ kiedy to wygrywali w finale konferencji 3-2 z Miami, pamiętam jak płakałem jak Chris Bosh trafiał trójki z corner’a.. a Pierce, Garnett, Allen, Rondo- always in my mind.
KG to esencja tego sportu, walczak niepowtarzalny ! Nie komentuje nigdy, ale tutaj nie mogłem się powstrzymać muszę dodać swoje 3 grosze.Facet myślący na parkiecie, znający tą grę na wylot, z doskonałymi fundamentami gry i sercem do walki, którym dziś mógłby obdarzyć połowo pierwszo, czy drugo roczniaków ! Każdy ma swoje gusta i do jednych trafia jego zachowanie na i poza parkietem, a do innych nie, ale nie znam i nie chcę poznać osoby, która nie doceni Kevina za to co zrobił i dalej robi dla tego sportu.Łzy po porażce odbieram, właśnie jako dowód na jego miłość do basketu i wygrywania.Wielkie Pozdro i Wielki Szacun Kevin !!! Obyś jak najdłużej jeszcze cieszył nas swoją obecnością w lidze !
młody garnett to był kozak. długa szczapa z dobrym rzutem i grą tyłem. swego czasu timberwolves byli mistrzami odpadania w pierwzej rundzie PO. chyba z 6 sezonów pod rząd,aż do wspomnianego sezonu z LAL w WCF. z tym,że nie do końca było tam gładko dla lakersów. zaczęło sie od 2-1 dla wilków z tego co pamiętam. potem już faktycznie podrażnieni LAL nie zostawili złudzeń. zawsze lubiłem gościa i cieszyłem się jak dziecko gdy pojechali z kobasem w finale,ale ostatnio garnett przegina. zaczęło się od łokciowych zasłon i sapania do mniejszych od siebie. jak doczepił się charliego villanuevy to stracił u mnie duuuużo. jeśli nie wiedział o jego przypadłości tzn że głupek,a jeśli wiedział,to perfidny cham. można powiedzieć, od miłości do nienawiści jeden krok. no i cała masa sytuacji gdzie sapie i stroi te swoje groźne miny… nie lubię takiego pajacowania. no ale podsumowując, kevin swoje miejsce w historii tej gry ma, długie lata grał wyśmienicie. pamiętam też jak świetnie bronił w mistrzowskim sezonie i jak bardzo żałowałem kontuzji w następnym. potem spsprane finały…szkoda
Dopiero teraz zauważyłem, że przekręciłem też imię Sprewella – Latrell powinno być.
Swojego czasu mój ulubiony zawodnik, Hall of Famer bez dwóch zdań, jego statystyki na przestrzeni całej kariery mówią z resztą same za siebie: 25k+ punktów, 14k+ zbiórek, 5k+ asyst, 2k+ bloków i 1,8k przechwytów, 50% z gry i 80% osobowe ( gdzieś chyba była o tym mowa, że to jedyny zawodnik w historii, który ma takie wszechstronne osiągi) A wychodzą z tego średnie: 18pkt, 10zb, 4as, 1,5bl, 1,3 prz. Tylko jedno pytanie mnie nurtuje, dlaczego w przypadku Kevina nie ma takiego hejtu jak wobec decision LBJ?? Dla jasności dla mnie obaj gracze postąpili prawidłowo, lojalność lojalnością, ale liczą się tylko pierścienie 🙂 Sytuacja bardzo podobna, nieudana próba tworzenia zespołu wokół wielkiej gwiazdy, w następstwie przenosiny do innego klubu, gdzie czekali już inni gracze wielkiego pokroju. Tak czy inaczej jarałem się Bostonem w tamtym okresie, niestety nabrechtali sobie u mnie przegrywając 7 mecz finałów z LAL w 2010, gdzie przy stanie 3-3 prowadzili w 4 kwarcie 13pkt… Z takimi zawodnikami i takim doświadczeniem nie powinno się to było po prostu wydarzyć.
Szkoda, że (teraz Nowojorski) pojedynek KG vs. Amar’e nie jest już tak fascynujący…
Anythink is POSSIBLE !!!!!
jaki Derrick?! to był Darrick Martin ;]
Najlepszy!
lasero – dlaczego pytasz? bo kevin nie pajacował z przejściem jak bronek. cyrk się z tego zrobił i tyle. kevin długo dawał szanse wilkom, za długo. zmarnował kilka lat ze swojego najlepszego czasu. zobacz ile stracił w oczach kibiców howard. też pajacował, inaczej ale jednak.
@kmn
masz w tym rzeczywiście trochę racji, bo z przejścia Lebrona do Miami zrobił się niezły cyrk. Ale czy to do końca wina samego zawodnika? Z mojego punktu widzenia było to po prostu bardziej rozdmuchane przez media. KG w momencie przejścia mimo wszystkich swoich zasług, nie był aż tak wysoko w hierarchii ligowej jak LBJ. Z Jamesa na siłę próbowano zrobić drugiego Jordana, dlatego było tyle hałasu gdy zdecydował się przenieść swoje talenty na Florydę. Oba przypadki są dla mnie jednak bardzo podobne.