All-Star Weekend zbliża się wielkimi krokami. Znamy już obsadę wszystkich meczów i konkursów. Zawodnicy dumnie obnoszą się z powołaniem. Nosem kręci jedynie 38-letni Tim Duncan, ale jeden telefon od Gregga Popovicha do prowadzącego konferencję zachodnią Steve’a Kerra powinien załatwić TD maksymalnie 5 minut na parkiecie. Jak znam życie Duncan subtelnie zaakcentuje swą obecność na parkiecie, a następnie zatopi w myślach o nowej przeróbce fury i w ciepłych dresach przesiedzi na ławce aż do końca. Niech młodzi się zaprezentują. W konkursie drużynowym zobaczymy leciwego Penny’ego Hardawaya! Konkurs wsadów powrócił do bardziej przystępnej formy, a obsada pojedynku w rzutach za 3 jest chyba najlepsza w historii.

Jak to zwykle bywa podczas wybierania składów, ktoś czuje się pominięty. DeMarcus Cousins wskoczył rzutem na taśmę w miejsce kontuzjowanego Kobe Bryanta. Nie wybrali go kibice ani trenerzy. Coś czuję, że zrobi wszystko by udowodnić, że się grubo pomylili. Największym poszkodowanym został Damian Lillard. Był pewniakiem by zająć miejsce legendy Lakers, jednak Adam Silver miał inny plan. Obrażony na cały świat rozgrywający z Kalifornii odmówił nawet występu w konkursie “Skills Challenge”, który wygrywał 2 lata z rzędu.

Oby Damian nie fochował się zbyt mocno! Historia pokazuje bowiem, że nie przynosi to wiele pożytku. No właśnie, pozwólcie że opowiem Wam bajkę o dwóch zawodnikach, którzy dawno temu czuli się pokrzywdzeni, a wylane w mediach gorzkie żale nie przyniosły dla ich karier nic dobrego. Pech, sprawiedliwość, karma, klątwa All Star Game – nazywajcie to jak chcecie. Tym panom nie jest do śmiechu.

Josh Smith

Przed sezonem 2009-2010 generalny menadżer Atlanty Hawks, niejaki Rick Sund, poprosił na dywanik swojego silnego skrzydłowego. Udzielił mu reprymendy odnośnie stylu gry oraz ogólnej postawy prezentowanej na boisku. Sprawa była krótka: nie rzucać za trzy, skupić na obronie oraz wjazdach pod kosz. Facet przekonał 24-letniego wówczas Smitha, że taka zamiana zostanie dostrzeżona i z pewnością zapewni mu miejsce w upragnionym All-Star Game. Josh wziął sobie do serca te uwagi i skrupulatnie stosował.

We wspomnianym sezonie Josh zanotował najlepszą skuteczność rzutów z gry, która wynosiła 50,5%. Całkowicie zrezygnował z prób zza łuku (oddał ich tylko 7 w całym sezonie) oraz tak jak prosił go GM, podkładał dynamit w polu trzech sekund. Średnie za sezon wyglądały następująco: 15.7 punktów, 8.7 zbiórek, 4.2 asyst, 2.1 bloków oraz 1.6 przechwytu. Człowiek orkiestra! Jednak tym, co wyróżniało go na tle innych była obrona.

Josh całkowicie poświęcił się grze defensywnej, dzięki czemu dostaliśmy jednego z najlepszych obrońców podkoszowych będących w stanie przejąć krycie praktycznie każdego rywala. Wyrabiał na nogach za obrońcami, a dzięki szerokim barom i zasięgowi ramion stopował skrzydłowych a nawet środkowych. W grze 1-na-1 nie przepuszczał nikogo. W obronie z pomocy przypominał samego Kevina Garnetta w najlepszym okresie jego kariery. Biegał jak baletnica, a blokował jak młot.

By zmienić negatywny pogląd na temat Smitha, który utarł się na przestrzeni kilkunastu ostatnich miesięcy, polecam obejrzeć poniższy film. Znakomity pokaz gry obronnej w akompaniamencie Living Colour. Gratka dla koneserów muzyki oraz basketu:

[vsw id=”AyIu19uPXJo” source=”youtube” width=”690″ height=”420″ autoplay=”no”]

CZYTAJ DALEJ >>