WTMW.

Hawks 106 Hornets 116

Ważny mecz z punktu widzenia układu tabeli. Atlanta, Charlotte i Brooklyn okupują w tym momencie miejsca od ósmego do dziesiątego, a różni ich jedna porażka. Ma to niebagatelne znaczenie w turnieju play-in. Jak wiadomo, zespoły z miejsc 7-8 muszą wygrać raz w dwóch meczach, a te z miejsc 9-10 wygrać dwa razy, aby zakwalifikować się do playoffs.

No i niestety tylko, że no i więc jakby to powiedzieć Trae Young zdobył dwa punkty do przerwy i niewiele więcej po. Z początku nie szukał zdobyczy, potem się okazało że mobilni skrzydłowi Charlotte całkiem nieźle go tropią / podwajają na zasłonach, wreszcie wyszło, że kompletnie mu nie siedzi. Dwa poprzednie mecze rozegrał wybitne i taki to już z nim trend. Dwa czy trzy bardzo dobre występy, jeden przeciętny i jeden słaby. Zerknijcie w jego logi, sami zobaczycie. Rywal i jego podejście do obrony ma mniejsze znaczenie.

Young to super zdolny zawodnik, do pozycji rzutowej dojdzie zawsze, on sam określa co zagra i jaka muzyka leci mu danego dnia między uszami.  Dziewięć punktów 3/12 z gry 0/6 zza łuku. Piętnaście asyst fajne, ale bez znaczenia. W pierwszej połowie Hunter czy Huerter trzymali ofensywę w ryzach, ale w drugiej zabrakło lidera ewidentnie. Bogdanovic kolejne rzuty na przełamanie i nic. Danilo Gallinari ma problem z Achillesem, teraz jeszcze uszkodził biceps, grał 14 minut przez co ofensywa gości się do reszty rozjechała po przerwie.

Sixers 118 Cavaliers 114

Jego występ stał pod znakiem zapytania, ale jak tu nie zagrać w (28) urodziny? Joel Embiid (35 punktów 17 zbiórek 5 asyst) wytarmosił 30 kilogramów lżejszego Evana Mobleya neutralizując chłopaka (siedem rzutów do kosza) zastępującego w roli centra kontuzjowanego All-Stara Jarretta Allena.

Darius Garland pod naciskiem jako jedyny kreator / ball-handler w pierwszej piątce. Napadał pomimo braku skuteczności, wymusił aż dwanaście rzutów wolnych, rozdał siedem asyst, ale wszystko to poniżej średniej. Jego wskaźnik plus/minus wyniósł -12.

Kilka punktów nadgonili rezerwowi pod przywództwem LeVerta, Love’a i długiego Mosesa Browna. Myślicie, że Doc Rivers zaadresuje jakoś bolączki drugiego składu? Ostatnim razem zmiażdżyli ich zmiennicy Denver zdobywając 50 punktów, dziś wynik ławki to 41:13 dla Cavs. Odpowiedź: nie zaadresuje. Będzie grał więcej starterami. Dziś grał ósemką ludzi.

Idźmy dalej, Doc ponownie miał więcej szczęścia niż rozumu. Bo kiedy ewidentnie nie radzący sobie w indywidualnym kryciu Cavs przeszli na obronę strefową, piętnastopunktowa przewaga zjechała w oka mgnieniu. Rower na którym jechali dostał kija w szprychy. Salwowali się dzwoniąc dzwonkiem, czyli desperackimi rzutami za trzy. I bądźcie pewni, że widzieli to skauci Bostonu, Miami czy Toronto. Taka ofensywa w playoffs nie przejdzie.

Nuggets 127 Wizards 109

Nikola Jokic zgodnie z przypuszczeniami, odbił sobie ostatni mecz, w którym rywale trzymali go wpół bez konsekwencji. Linijka 29/13/8 uzyskana w czasie 26 minut musi robić wrażenie nawet na największych sceptykach.

Czarodzieje zostali łyknięci bez popity. Nie potrafią bronić pola trzech sekund z Porzingisem w środku, stali się przebrzydle tankującą maszyną, w której więcej znaków zapytania obecnie niż motywacji do pracy. Kuzma 6 punktów. Raul Neto i Ish Smith na rozegraniu 5/15 z gry. Cały zespół 5/23 zza łuku. Blah.

Mavericks 113 Nets 111

Piękna końcówka. Ludzie stali, na tablicy wyników widniał remis gdy 20 sekund przed końcem Luka Doncic rzutem z odejścia ponad własnym krajanem (Dragic) objął prowadzenie. Za chwilę rzutem zza łuku odpowiedział Kevin Durant wprawiając Barclays Center w ekstazę. I co?

Spokojnie rozegrali ich do końca. Luka przytrzymał, wyczekał, przejęcie krycia i podwojenie to była sprawa oczywista. Obrona zagrała poprawnie, ale Spencer Dinwiddie lubi takie akcje. Jest wysoki, potrafi rzucić przez ręce. W ostatnim spotkaniu z Bostonem też trafił najważniejszy rzut. Nie był on jednak tak efektowny jak ten tutaj:

Zgodnie z przypuszczeniami, Kevin Durant (23 punkty 8/20 z gry) efektywnie podwajany Andre Drummond (14 punktów 17 zbiórek) zapraszany do tańca na szczyt parkietu oraz tańczący na łuku i na kontakcie Luka Doncic (37 punktów 9 zbiórek 9 asyst). Big Andre co prawda wyszarpał wiele ofensywnych piłek, z czym mają problem (zbiórka) agresywnie rotujący w obronie Mavs, ale zatrudnienie do pomocy Luce dwóch ball-handlerów to był strzał w dziesiątkę. Grają jak reprezentacja Słowenii zdobywająca tytuł mistrzów Europy, haha. Dwóch, trzech ball-handlerów, każdy mobilny i strzela. Gdy robi się gorąco piłka w ręce Doncica i jadymy!

Jak się czuje KD? Kibicowi, który zasugerował by “przejął kontrolę” kazał… zresztą sami posłuchajcie:

Blazers 98 Knicks 128

Tom Thibodeau prowadzi zespół pełen ograniczeń, ale takich świń mu nie podkładajcie, to nie fair. Z szacunku do przeciwnika nie oszczędzali go, zbili jak należy zbić ekipę z zaplecza NBA. Solidne występy w szczególności po stronie RJ Barretta (31 punktów 5 asyst 5 trójek) Evana “Nie wpisuj w google” Fourniera (14 punktów 6 asyst 4 trójki) oraz Immanuela Quickleya (18 punktów 6 asyst 3/3 zza łuku).

39-14 w liczbie wymuszonych rzutów wolnych. 19:4 w punktach z kontry. 9-1 w przechwytach. Lider gości Josh Hart (6/15 z gry) kryty z należytą uwagą. W rezultacie wygrana każda z czterech kwart.

Suns 129 Rockets 112

Dzień po dniu, bez Chrisa Paula, Camerona Johnsona i Jae Crowdera, który poskarżył się na napięcie w okolicach pachwiny. Z przeciwnikiem zadziornym, acz ograniczonym w paru elementach. Może inaczej, nie stanowiącym zagrożenia na tablicy i niekoniecznie zgranego.

Po raz kolejny Suns wyegzekwowali swoje. Grali na wybitnej efektywności, a do tego zebrali aż trzynaście piłek z atakowanej tablicy. Ayton, Craig i McGee zdominowali fizycznie frontcourt Rakiet. Booker i Bridges trafili 25 z 41 rzutów z gry, a Cam Payne rozdał 11 asyst. Niesamowicie chodzi ta maszyna. Bilans 56-14 praktycznie gwarantuje im przewagę parkietu w każdej z serii już teraz.

Lakers 104 Wolves 124

Może na początek dzienna porcja popisów Russella Westbrooka. Jedno zagranie, ale wystarczy na cały dzień:

Minnesota wygrała właśnie dziesiąty z dwunastu rozegranych meczów po przerwie na All-Star Weekend. Trochę mieli co prawda nadmuchany grafik (dwa razy Oklahoma, dwa razy Portland, Orlando, teraz żałośni Lakers) ale to wciąż jest NBA. Szacunek się należy. Karl Towns (30 punktów 8 zbiórek) gra jak z nut, nie robi z siebie mazgaja uciekającego na łuk tylko operuje w polu trzech sekund i wymusza przewinienia jak rasowy center.

Lakers wstawili do piątki Dwighta Howarda aby choć na parę minut wyswobodzić LeBrona z obowiązku walki o każdą zbiórkę defensywną, ale wciąż nie na wiele się to zdało. Edwardsowi siadło. Beverley był w swym żywiole znęcając się mentalnie nad brakiem wyników rywali, naciskając w obronie. To jest mili Państwo kwestia zaangażowania:

James z kolei zaliczył 1/8 zza łuku i niestety, ale widać w nim oznaki rezygnacji. Oto połowa trzeciej kwarty, nie biegnie na atakowaną połowę, nakazuje Vogelowi zmianę.

Bilans 29-40. A przecież mieli wygrać 70 meczów w tym sezonie i pobić rekord Golden State.

Bulls 110 Jazz 125

Chicago jest pośrodku serii, w której przychodzi im rozgrywać 12 z 15 meczów poza własną halą. Taka trasa koncertowa może zniszczyć psychicznie albo zbudować morale zespołu. Niestety wydaje mi się, że wyjazdy nie służą zespołowi. To już nie jest klub na dorobku, ale drużyna z aspiracjami i uznanymi w branży zawodnikami, której nie idzie. Siedem porażek w dziewięciu meczach, obrona w szczątkowej fazie, jednostronność i zmęczenie materiału.

Nadziali się dziś na doskonale rzucającego Donovana Mitchella (37 punktów 5 asyst 9/15 zza łuku) ale skoro po zasłonie wysoki cofa się pod obręcz, to była kwestia czasu. Clarkson, Conley i sprowadzony niedawno Nickeil Alexander Walker (kuzyn SGA) też odpalili, a Gobert zebrał 20 piłek. Zawsze to robi przeciwko Vucevicowi, taka to już świecka tradycja. Na tę chwilę Chicago wysiada w pierwszej rundzie, wyglądamy powrotu Lonzo. Po operacji łąkotki truchta już od trzech tygodni, ale na pełne obciążenia zgody jeszcze nie dostał, a czas goni.

Bulls zaliczają (2-16) w meczach z rywalami z lepszym bilansem.

Celtics 110 Warriors 88

Boston bardzo skoncentrowany. Warriors bez (zainfekowanego) Andrew Wigginsa, z forsującym rzuty Thompsonem i wciąż ograniczonym Draymondem Greenem, wstrząśnięci naciskiem, zdeprymowani. Porter, Klay, Poole nie są gotowi na intensywność playoffs i było to widać.

Na dodatek w drugiej kwarcie nurkujący po piłkę Marcus Smart uszkodził Stepha na co Steve Kerr nie wytrzymał i nawoływał by go wyrzucić z boiska. Czy słusznie? Zauważcie też, że Smart kopie Klaya w kolejnej akcji…

Od siebie powiem tyle: Boston będzie stanowił problem dla każdego. Chicago, Miami, Philadelphia – wszyscy mają problemy pod mocną presją. Milwaukee wygląda najlepiej, ich nie naciśniesz fizycznie, ale kto wie czy na siłę nie będą próbować implementować Lopeza i co zademonstruje Budenholzer. Nets wyglądają ciekawie, ale bez Kyrie w siedmiu meczach?

Bucks 135 Kings 126

Niby wszystko pod kontrolą, ale obrońcy tytułu trafili 18 trójek na 51% skuteczności i wciąż męczyli się w końcówce.

Zauważalnie wygrali zbiórkę, wywalczyli jedenaście rzutów wolnych więcej, popełnili mniej strat…

Biorą to na karb eksperymentów. Ibaka, Lopez, Hill i Matthews, czyli podstawowa czwórka rezerwowych jest już naprawdę stara i bywa, że nie nadąża za grą. Ławka zdecydowanie na korzyść Sacramento: 53-28!

Dwie kluczowe akcje to rzut za trzy Matthewsa i gra pod kosz Giannisa (36 punktów 10 zbiórek). Innymi słowy: ostatnie półtorej minuty mistrzowie zamknęli serią 9:0!

Raptors 103 Clippers 100

Piąte z rzędu wyjazdowe zwycięstwo Toronto! Rozegrali dwie słabe akcje na koniec, ale zwycięzców się nie osądza. Bronią jak szatany. Są wysocy, dłudzy, skoordynowani i coraz lepiej współpracują.

Sugestywny w ruchach Pascal Siakam na szpicy ataku: 31 punktów 12 zbiórek 3 asysty. Fred VanVleet trzymający tempo. Scottie Barnes wszechstronny prawie jak swój imiennik. Precious Achiuwa doskonała obrona w ostatniej akcji meczu. Jedna z najlepszych sekwencji, jakie obejrzycie:

Mówiąc to Clippers bez największych talentów wciąż są królami Los Angeles, a Tyronn Lue nareszcie wychodzi z cienia LeBrona Jamesa.

Grupa typera

Nieszczęśliwe 4-2. Scenariusz meczu Golden State wypaczyła kontuzja Stepha. Zainteresowanych dołączeniem do grupy zapraszam jak zawsze mailowo: [email protected] 

Let me rephrase it. I only asked for no freaking injuries
& what do we get?

✅ Denver
✅ Gobert
✅ Dallas
✅ Phila (waited for Embiid availability)
❌ Curry injured foot and Celtics rule: JBrown ❌

Once again, thank you for all the support.
This was supposed to be 6-0! B

— Bartek Gajewski 🇵🇱 (@gwiazdyB) March 17, 2022

Na koniec Myles Turner i jego kolekcja klocków Lego. “Tęsknię za czasami, w których koszykarze NBA byli starsi ode mnie…”

Dobrego dnia wszystkim. B

5 zł 10 zł 20 zł 50 zł 100 zł 200 zł