WTMW. Czy tęskniłem za nieprzespanymi nocami? Nie. Czy organizm potrzebuje czasu, aby przestawić się na pory nocne? Zdecydowanie. Jeśli dobrze wbiję zęby w tegoroczne NBA, wszyscy będą szczęśliwi. Jedną z oczywistych zalet mojej pracy jest możliwość wykonywania jej z dowolnego miejsca na ziemi oraz poznawanie ciekawych ludzi. Za tydzień na przykład widzę się z Czarkiem Trybańskim, który przyobiecał, że w przyszłym sezonie będzie naszym “coachem” podczas GWBA Camp.

Czy lubię te 10-12 meczowe kolejki? Z punktu widzenia typera, owszem, bo jest z czego wybierać, a buki mają dziury. Z punktu widzenia blogera, już niekoniecznie. Nie da się wszystkiego opisać, dlatego wybaczcie, ale nie będę się rozpisywał na temat kolejnych meczów. Większość stała niestety na dość chaotycznym poziomie, ale trudno się dziwić, chłopaki nie grali od maja/kwietnia.

Serdeczne pozdrowienia dla wspierających serwis. Z każdym Patronem chciałbym się kiedyś spotkać, dajcie znać będąc w Trójmieście:

• Sebastian To
• VoytKab 1980
• Michał Ma ⚡️⚡️
• Marcin Za

Hawks 110 Hornets 116

Chaos niesamowity z obu stron. Wyróżnienia: kolega PJ Washington (25 punktów 12/18 z gry) i jego gra na krótkim półdystansie. Automatyczne floatery, doskonale sprawne ciało. Melo Ball (15 punktów 10 asyst 6 zbiórek 4/15 z gry) ma jeden tryb i brak psychiki, potrafi zacząć mecz od 0/10 i kilku strat, ale wywierać presji nie przestaje i jak montują z chłopakami dobrą sekwencję, potrafią odrobić dowolną stratę / wysforować się do przodu. Hornets wyraźne skupienie na obronie linii rzutów za trzy.

Więcej miejsca zostawiali w środku stąd fajna linijka “naszego człowieka” Clinta Capeli (15 punktów 13 zbiórek) można powiedzieć tradycyjnie przeciwko Szerszeniom. Dejounte Murray bajecznie szybki, ale nieskuteczny rzutowo. Razem z Trae’m Youngiem zaliczyli 7/33 z gry! Najwięcej punktów padało po wbiegnięciach pod kosz bez piłki. Gordon Hayward? Męczy się w tej bieganinie, marnuje. Brandon Miller? Trudny debiut, z jednej strony 13 punktów 3/7 zza łuku, z drugiej duża nerwowość w operowaniu piłką. Zepsują chłopaka, będzie biegał jak w jakimś Rucker Parku.

Wizards 120 Pacers 143

Równie szybkie tempo co w Charlotte, a do tego skuteczność wyższa. Wizards długo się bronili, trafiali Kuzma, bezbłędnie zaczął rozgrywający Tyus Jones, swoje dokładał Jordan Poole, ale koniec końców ich znacznie głębsza i bardziej utalentowana grupa Indiany powiozła. W swoim żywiole był Tyrese Haliburton (20 punktów 11 asyst) a różnicę zrobili strzelcy: Bruce Brown i Buddy Hield, którzy pospołu osiągnęli 10/15 zza łuku! Waszyngton będzie przegrywał mecze całymi seriami w tym sezonie. Auć.

Celtics 108 Knicks 104

Znacznie większy ciężar gatunkowy meczu, którego niestety nie udźwignęli liderzy NYK. Panowie Brunson i Randle osiągnęli łącznie 11/43 z gry waląc cegła za cegłą. Starterzy tracili do nowego Bostonu kilkanaście punktów, kiedy trener Thibodeau odważnie sięgnął po zmienników. Sygnał do odrabiania strat dał najszybszy na placu Immanuel Quickley, jak samo nazwisko wskazuje. Boston znów stanął, bo Knicks w środku postawili szlabany, jak mają w zwyczaju, a trójka w środkowej części przestała siedzieć gościom. Madison Square świrowała gdy po dwóch kolejnych trójkach było 99:91 dla miejscowych (swoją drogą Jaylen Brown zaliczył sekwencję dwie straty i faul) jednak dalej sprawy w swoje ręce wzięli Jrue Holiday i Kristaps Porzingis, który w MSG czuje chyba ekstra moce. Łotysz nie tylko otworzył, ale także zamknął spotkanie. W jego dorobku znajdujemy 30 punktów 8 zbiórek i 5/9 zza łuku. Największa różnica? BOS 22/26 z linii rzutów wolnych. Miejscowi 14/26 FT. I właśnie osobowe ugryzły ich w dupsko.

Rockets 86 Magic 116

Miałem obawy względem spacingu Orlando, ale gdy Franz Wagner otwiera mecz trzema celnymi trójkami, a niezgrana defensywnie ekipa Houston zaczyna wpadać w panikę, nie było innej drogi, jak tylko pewnie wygrać. Obrona pogubiona całkowicie 54:32 w polu trzech sekund, do tego 57-31 na tablicach. Bolesny debiut nowych Rakiet, wypadli najgorzej. Zupełnie niewspółmiernie do potencjału. Sengun i Smith w drugiej linii? Miękko. Bardzo dobrą robotę, choć nikt o tym nie mówi, robi Jonathan Issac (11 punktów 4 zbiórki 1 blok w kwartę) defensywnie to jest absolutny game-changer, taki na miarę Giannisa Antetokounmpo.

Cavaliers 114 Nets 113

Goście choć przez większość spotkania nadawali ton wydarzeniom, w ostatnich minutach musieli nieźle się nadrapać, aby to zwycięstwo zmęczyć. Pod nieobecność Jarretta Allena pod obręczą stracili aż 56 punktów z pola trzech sekund, ale trójki pilnowali naprawdę nieźle. Najwięcej im nawrzucali za kołnierz zawodnicy potrafiący operować na półdystansie, czyli Mikal Bridges (20 punktów) i Cam Thomas (36 punktów) ale jeśli o wymianę ognia chodzi panowie Don Mitchell (27 punktów 4/10 zza łuku) oraz debiutujący w nowych barwach Max Strus (27 punktów 12 zbiórek 7/13 zza łuku), zrobili więcej niż należało. Debiut marzeń dosłownie.

Nets mają masę problemów, o których pisałem przed sezonem. Brak opcji tyłem do kosza. Jednowymiarowość Thomasa i Bena Simmonsa, w szczególności sparowanego z Nico Claxtonem pod koszem. Trudno się gra, gdy rywal może podwajać od dwójki ludzi. Thomas równie świetnie punktuje co słabo broni. Jak wypadł Simmons? Dopóki jest w stanie biegać, pozostaje bardzo groźny, pięknie znajduje kolegów na otwartej przestrzeni. W ataku pozycyjnym jest dramat. Mecz rozstrzygnął Spida, trafiając zza łuku na 12 sekund przed końcem. Zimny strzał zimnego typa.

Pistons 102 Heat 103

Goście postawili się wyraźnie, Cade Cunnigham wygląda nareszcie jak powinien, jak go reklamowano na wejściu do ligi. Duży, techniczny, opanowany playmaker stanowiący zagrożenie w każdym miejscu parkietu. Automatyczny, wyćwiczony rzut z półdystansu po zasłonie, czyta grę, kreatywnie podaje, fajnie operuje w ciasnej przestrzeni, nie podpala się. Widząc przewagę czy otwartą linię, idzie do końca, a gdy już złapie rytm widzisz trójkę w pysio Bama Adebayo. Miami w końcu się zeźliło i zaczęli chłopaka na zasłonach podwajać. W takim układzie Cade grał bardziej bez piłki, rzucał bez kozła, podawał, otwierał kolegów. Heat nie mieli wyjścia jak tylko wrócić do klasycznego ustawienia, z przejmującym piłkę/ zasłony Bamem. Nic nie działało! Dość powiedzieć, że na przestrzeni ostatnich 9 minut, Miami straciło DZIEWIĘTNAŚCIE punktów przewagi.

W sumie Cunningham zdobył 30 punktów i 9 asyst przy 13/27 z gry. Piękny mecz młodego, polecam choć migawki. Pistons nie robią mu przysługi wystawiając dookoła samych centrów albo atletów bez rzutu, tym bardziej imponujący występ. Heat klasyka, ciągłość składu popłaca, nawet gdy nie siedzą rzuty, nie popełniają wielu błędów. Najwięcej nastrzelał nasz człowiek Bam (22 punkty 8 zbiórek).

CHCESZ DOŁĄCZYĆ DO GRUPY TYPERA NA DISCORDZIE?
KLIKNIJ W OBRAZEK ALBO LINK
https://discord.gg/QGcYFyuR

Tyler Herro pomimo szumnych zapowiedzi, nieskuteczny: 16 punktów 7/24 z gry. Cienko będą kwiczeć Heat przeciwko mocniejszym rywalom. Margines błędu w ekipie Erika Spoestry jest w tym sezonie nie za wielki. Nie ma oszczędzania, Adebayo i Jimmy muszą cisnąć od startu.

Wolves 94 Raptors 97

Niesamowite warunki fizyczne, wielkie, silne chłopy po obu stronach barykady. Łapy ciężkie, w sensie dosłownym i w przenośni. Wiele niecelnych rzutów, przestrzeń podkoszowa zaczopowana. W takim scenariuszu najlepiej odnaleźli się mistrz świata Dennis Schroder (22 punkty 7 asyst) oraz Anthony Edwards (26 punktów 14 zbiórek). Toronto wyszło zwycięsko z tego pojedynku, bo w kluczowym momencie zmieścili w koszu trzy tró∆ki. Ofensywnie wiele można pisać. Raptors grają przez high-post, wysokiego wychodzącego do podania, nie ma przetrzymywania piłki, ale w praktyce guard-skills Dennisa okazały się niezbędne, jego szybkość, minięcie, rozbicie szyku rywala… Przyjrzę się lepiej następnym razem.

Thunder 124 Bulls 104

Czy się niby mieli zaznaczyć Byki, jak ze spowolniałymi DeRozanem i Vucevicem nawiązać walkę z bandą SGA (31 punktów 10 asyst). Ani tu nie ma wielkiej dynamiki, ani obrony. W pierwszej linii Coby White i Zach LaVine, w drugiej szeroka żuchwa Vucevica, której nikt się nie boi. Punkty tracili ciurkiem, jak z rozbitego nosa. Jeśli jeszcze rywal trafia 28% zza łuku, a OKC może odpalić silniki, to się robi jednostronnie, jak tutaj.

Pelicans 111 Grizzlies 104

Nie oglądałem, widzę jakieś migawki, wsady Ziona Williamsona (23 punkty 7 zbiórek) i myślę sobie, że jak któregoś dnia nie urwie obręczy, to sobie coś urwie, tfu! Patrząc w statystyki widzę wielki zawód po stronie Jarena Jacksona Juniora, ale to jasne, że on z masywnym rywalem zawsze miał problemy. Kontuzjowany Steven Adams mu krył plecy, teraz jest lipa.

Kings 130 Jazz 114

Sacramento stawia na atak. Oddali 102 rzuty z gry w tym spotkaniu, co spotyka się nader rzadko. Mike Brown wie, że zebrał taką siłę ognia, że mało który rywal utrzyma ich tempo. Tak właśnie było tej nocy. Tymczasem frontcourt w postaci Kessler / Collins / Markkanen ma pracę do wykonania. Moim zdaniem to się nie ma prawa udać. Po cóż im był ten Collins nie mam pojęcia. ATL oddali go w zasadzie za darmo, więc się nie dziwię, ale budować na tym będzie ciężko. Najlepszy strzelec: Harrison Barnes 33 punkty 5/7 zza łuku.

Mavericks 126 Spurs 119

Debiut Victora Wembanyamy (15/5/2/2/1) oraz Jeremy’ego Sochana (13/8/5/1) w roli playmakera. Pięknie wyglądali w pierwszej połowie. Tak biegali, mijali i machali łapami, że nie można było w ogóle dostrzec na parkiecie np. Kyrie Irvinga. Trener gości Jason Kidd prędko zrozumiał jednak, że rookie center Derrick Lively to jest najlepszy możliwy partner dla Luki w grze pick and roll i jak zaczęli jechać, to jednak hierarchia ligowa została przywrócona. Doncic porobił 33 punkty 13 zbiórek i 10 asyst, a im skuteczniej rzucali koledzy (Lively 16 punktów 10 zbiórek 7/8 z gry – drugą połowę rozpoczął już w pierwszej piątce) tym Słoweniec był groźniejszy. Niebagatelnie pomogły także trafienia dystansowe Granta Williamsa i Tima Hardawaya Juniora.

Tym niemniej, Spurs są efektowni, młodzi i pełni wigoru. Poukładanego playmakera trudno im przeskoczyć, bo jednak Luka tempo kontrolować potrafi pięknie, ale całą tę partyzantkę NBA mogą poskubać.

Blazers 111 Clippers 123

Load Manager (23 punkty 5/5 zza łuku) i PG-13 (27 punktów 4/7 zza łuku) zdominowali młodszych rywali. Przebieg meczu bardzo jednostronny, wynik końcowy nie oddaje faktycznej przewagi gospodarzy, która dochodziła do trzydziestu oczek. Dobrego dnia wszystkim. B