Dzień dobry!

Lakers 119 Blazers 128

Z pamiętnika typera: zwycięstwo Portland do przewidzenia. Ekipa podrażniona zeszłymi playoffs, pragnąca uhonorować zmarłego właściciela klubu, ze świetnym taktycznie szkoleniowcem i niemal niezmienionym składem ograła u siebie drużynę całkowicie nową i daleką od ułożenia. Tak się składa, że pozycję power forward (na której de facto występuje fizyczny LeBron James) panowie Blazers kryją świetnie. Mają też przewagę gabarytu pod dziurą, no i zdecydowanie więcej talentu/ prochu strzelniczego na pozycjach 1-2. Nikt oczywiście nie spodziewał się odpałki Nika Stauskasa (5/8 zza łuku) z ławki, ale nie ten to inny Lillard czy Seth Curry. Czy wiecie, że Portland od osiemnastu lat nie przegrało we własnej hali meczu otwarcia?!

Początek zgodnie z założeniami, LeBron na rozegraniu, próby uruchomienia Ingrama jeden na jeden. Trema trzyma chłopaków, błędy wykorzystuje energiczny z piłką James -> pierwsze dwie zdobycze pochodzą ze wsadów, które dało się słyszeć nawet na zmutowanym laptopie. Piętnaście lat temu robił dokładnie to samo. Mutant.

Kyle Kuzma zmienia JaVale McGee na środku, ma pecha, bo przychodzi mu pilnować wielkiego Jusufa Nurkica. #BarbecueChickenAlert Zresztą, tu nie chodzi o samego Nurkica, problemem jest/będzie backup center, dziś dla przykładu: niegdysiejszy zmiennik Przemka Karnowskiego w Gonzadze -> Zach Collins nie tylko zachwycił świetną pracą nóg, ale zaliczył 6 bloków!

Ring the alarm

Rondo i James na ławie. Dobrze mieć w składzie ludzi, którzy potrafią prędko podejmować decyzje z piłką, ale teraz siedzą i patrzą. Pod koniec I kwarty ruchem dyryguje Lonzo Ball, ma ze sobą czterech biegaczy (Ingram, Hart, Kuzma, McGee) potencjał jest, ale nieudolnie bronią, w czym spora zasługa ruchu piłki gospodarzy. Lakers dominują biegowo, ale zza łuku nie siedzi im absolutnie nic. Do przerwy 0/12 za trójkę -> istny paradoks w dzisiejszej NBA. Chodzi zarówno o brak skuteczności co niski wolumen prób. To naprawdę alarmujący wynik, na dłuższą metę uniemożliwiający jakiekolwiek sukcesy w lidze.

Ich teoretycznie najlepszy shooter Kentavious Caldwell-Pope był całkowicie nieobecny ofensywnie (1/3 z gry przez pół godziny na parkiecie). Od dawna wydaje mi się, że KCP ma ograniczenia natury mentalnej. Josh Hart wygląda przy nim jak ryczący lew. Nie ma może tak płynnego nadgarstka, ale przynajmniej zaznacza się wolą walki i fizycznością, dziś zdobył 20 punktów przy 8/12 z gry. Lonzo również pasywny, trochę brak mu kondycji po kontuzji, a trochę nie umie grać z ławki, jak mniemam.

Rondo fajnie dystrybuował, ale pod koniec się pogubili i wkradły się straty. Albo zapominali gdzie być powinni w danym momencie albo brakowało im energii. Blazers trochę też ich odczytali (Stotts!) ale to już kwestia zgrania, bo jak wspomniałem na początku, w tym elemencie Portland stoi obecnie o klasę wyżej.

Luke Walton musi też przemyśleć temat sporadycznego spowolnienia tempa gry. Zawodnicy oddychają ciężko, dużo kombinowania mają w kwestii poruszania po parkiecie, nowe sety, nowi koledzy etc. co w połączeniu z ich naturalną skłonnością do “odpoczywania” na bronionej połowie, przynosi kiepskie rezultaty. Blazers z pewnością mają problemy z obroną tranzycji, ale tutaj akurat LAL są świetni.

Bulls 108 Sixers 127

Embiid bez godnego siebie rywala: 30 punktów 9/14 z gry 12/14 FT 12 zbiórek 4 bloki. Pierwszoroczniak Wendell Carter Jr. jest sympatyczny i utalentowany, ale z drogi spychany był bez mydła – techniką i gabarytem.

Ben Simmons bez godnego siebie rywala: 13 punktów 13 zbiórek 11 asyst daje triple-double jeśli dobrze policzyłem. Dominował szybkością i rozmiarem. Gdy Joel wychodzi do podania na 4-5 metr, a Ben równocześnie zastawia się pod deską i wyciąga łapę – ciężko coś zaradzić.

Fizycznie bez dyskusji: 55:39 na tablicach, (nieco) odważniejszy choć wciąż mało skuteczny Markelle Fultz (12 oczek 5/15 z gry) w każdym razie jedną trójkę palnął! Pierwsza kwarta szalona (41-38) głównie za sprawą Bobby Portisa i Zacha LaVine, ale już dalej Bulls stracili pazur. Zachary nie lubi uszczypliwych komentarzy odnośnie swych zarobków i tłustego kontraktu, czemu dał wyraz: 30 punktów 11/19 z gry. Wyraźna poprawa jeśli chodzi o opanowanie piłki i czytanie gry. Pewnie rzuca zza łuku, wchodzi w kozioł, zatrzymuje na półdystansie lub jedzie do końca na kosz. Pierwsza opcja w słabym, kompletnie pozbawionym obrony zespole, dynamiczny pierwszy krok, takie tam.

Heat 113 Wizards 112

John Wall na otwarcie bardzo chciał pokazać, że po kontuzji nie ma śladu oraz, że nie potrzebuje żadnych zasłon, a już na pewno nie od tego [xxx] Marcina Gortata. Konflikt obu panów narastał latami, tak to jest gdy brak politycznej poprawności spotka się z megalomanią. To już jednak za nami, Wizards idą dalej, a celem wędrówki przynajmniej finał konferencji, jak przypomniał niedawno właściciel klubu Ted Leonsis.

I choć Miami grającego dzień po dniu, na dodatek bez kontuzjowanych Jamesa Johnsona, Diona Waitersa, Wayne’a Ellingtona i Justise Winslowa – walka odbywała się niemal kosz za kosz.

Janek atletyczny bardzo, efektywnie nabił 26 punktów 9 asyst oraz 3 bloki, ale co mam powiedzieć: zbyt indywidualnie wygląda ofensywa, Beal i Porter zniknęli, no i przede wszystkim: Wizards zostali zabici pod tablicami 55:40. Wskutek tego panowie z South Beach oddali na szesnaście rzutów z gry więcej. Przydałby się bardzo Dwight Howard, ale tyłek wciąż boli. Ian Mahinmi wyfaulowany prędziutko, minuty na centrze łatali kolektywnie skrzydłowi.

Tak czy inaczej, pod obręczą zrobiła się dziura, z której korzystał zwłaszcza mój faworyt Josh Richardson, autor 28 punktów 5 asyst 4 zbiórek oraz 5/11 zza łuku. Wszystkich na koniec podsumował kudłaty Kelly (Olynyk) dobijający na 0.2 sekundy do końca (znów brak zastawienia) arcytrudną próbę Dwyane’a Wade’a. W stolicy zawsze muszą być emocje i dramaty, to już nieodłączna cecha tej ekipy.

Dobrego dnia wszystkim! Przypominamy o trwającym do dzisiaj (-15%) promo w Sklepie Koszykarza.

link: /Sklep Koszykarza NBA season/

kod: “start_nba”