SF: Danilo Gallinari; Wilson Chandler; Alonzo Gee

Rok absencji to bardzo długo. Po takim właśnie rozbracie z NBA na parkiety wraca Gallo. Czeka go niełatwa rywalizacja o minuty, ale idealnie pasuje on swoim stylem gry do wyjściowego składu Samorodków. Dlaczego? Ponieważ świetnie rozciąga grę. Gallinari jest znakomitym strzelcem, trafia za trzy i z półdystansu, świetnie biega do kontrataków, czasem sam je przeprowadza. Atletyczny, bardzo dobry w trafianiu z faulem, świetny na linii. Dobrze wykorzystuje zasłony. Problemami są selekcja rzutowa i postawa po bronionej stronie boiska oraz pytania o formę po kontuzji.

14 punktów plus 5 zbiórek na mecz: kolejny gracz Nuggets rzetelnie dostarczający dobre statystyki to Wilson Chandler. Małomówny zawodnik, nie schodzi poniżej pewnego poziomu o ile dopisuje mu zdrowie, z czym miewa problemy. W ataku pozycyjnym przede wszystkim strzelec z dystansu, ale umie wepchnąć się pod kosz wykorzystując siłę fizyczną. Dobry na deskach. Gdyby więcej widział na parkiecie i popracował nad opanowanie piłki byłby czołowym skrzydłowym ligi. Czasem za szybko startuje do kontry zostawiając swojego zawodnika bez opieki.

Zawsze się cieszę gdy powodzi się za oceanem graczom, którzy mieli coś wspólnego z polskim podwórkiem. Alonzo Gee nie będzie w Denver liderem jak w Gdyni, lecz w ciągu 5-10 minut na boisku ma zapewnić rzut z dystansu, ścięcie bez piłki i kolejną parę rąk w kontrze. Przyzwoity obrońca na piłce, lecz nie wypracuje sobie sam pozycji.

PF: Kenneth Faried; J.J. Hickson; Darrell Arthur

Możliwe, że po tym sezonie będziemy mówić o “Manimalu” jako liderze Nuggets. Wulkan energii, zbiera jak szatan, zwłaszcza pod atakowaną tablicą, dzięki czemu zapewnia mnóstwo dobitek. Kolejny gracz wybiegany jak gazela, dzięki czemu kończy niejedną kontrę (to na pewno najczęściej pojawiające się słowo w dzisiejszej zapowiedzi). Zarzuca mu się jednak brak rzutu spoza trumny i nieumiejętność gry plecami do kosza. I wszystko to jest prawdą.

JJ Hickson to maszynka do double-double. Również w jego przypadku znaczną część punktów stanowią wykończenia spod obręczy i dobitki, wzbogacane o grę pick-and-rolla. Ciężko nazwać go geniuszem boiskowym. Bez warunków na piątkę, za słaby rzut na czwórkę. Po Darrellu Arthurze nie spodziewałbym się zbyt wiele. Rzut z półdystansu z czystej pozycji, parę zbiórek, niezła obrona. Ciężko będzie mu się przebić przez atletyczne duo na PF.

C: JaVale McGee; Timofiej Mozgov; Jusuf Nurkić

Sezon na pewno w wyjściowym składzie rozpocznie Mozgov, mieliśmy tego próbkę w meczu otwarcia, ale myślę, że JaVale może wrócić do S5 gdy tylko odzyska formę. ,,Cuda” jakich dokonuje, by potem wylądować w Shaqtin` A Fool przysłaniają nam jego zalety. Monstrualny zasięg ramion, fenomenalny atletyzm, dobra obrona obręczy, zbieranie mnóstwa piłek i wyłapywanie wszystkich alley-oopów. Fakt: nie ma gry post-up ani rzutu, a jego decyzje boiskowe są często dziwne lub głupie. Niepokojąco często…

Rosyjski olbrzym, Mozgov, to najlepsza opcja Denver w grze plecami do kosza. Wykorzystuje tam głównie siłę fizyczną, której ciężko mu odmówić. On także potrafi nieźle bronić pomalowanego, dobrze zbiera. Przez jego zasłony ciężko się przebić i nie powinniśmy kojarzyć go tylko z bycia ofiarą plakatu z Griffinem.

#Oczekiwania

Potencjał na playoffs niewątpliwie jest. Kwestią sporną pozostaje czy trener Shaw go wykorzysta. Ławka moim zdaniem, jeżeli oceniać indywidualny potencjał graczy, jest najmocniejsza w całej lidze. I said it. Czego oczekiwać po teamie z Kolorado w tym sezonie?

# powrotu do szybkiej gry;
# poprawy rankingów defensywnych: Afflalo, McGee + kolejny rok pracy Shawa powinny przynieść owoce;
# nadal brak pewnej opcji w post-up;
# gdy gra zwolni opierać się będą na indywidualnych akcjach Lawsona, rzutach z dystansu zestawu z pozycji 2-3 oraz będą liczyć na ponowienia dzięki wysokim;

# 40 wygranych meczów;
# okolice 10. miejsca w tabeli zachodniej konferencji;

autor: sledziu 24 [Marcin Śledziński]