WTMW

Celtics 105 Knicks 108

Tyle psioczyli na Evana Fourniera kibice Madison Square Garden. Cieszę się, że francuski shooting guard choć na jeden dzień zamknął ludziom japy. Warsztatowo zawsze był świetny, ponadto występy w reprezentacji Francji udowodniły, że potrafi grać zwycięską koszykówkę. A że nie ma warunków by przejmować zasłony jak sobie tego życzy Thibs albo nie może czasem złapać rytmu choćby ze względu na wciąż zmieniające się układy kadrowe? Poukładajcie koszykówkę, a odpłaci się Wam tym: 41 punktów 8 zbiórek 15/25 z gry w tym 10/14 zza łuku (!!)

Poza tym, nic nie działa bardziej motywująco niż występy przeciwko byłej drużynie, prawda? Celtics w okolicach sierpnia posłali Evana do Knicks w zamian za dwa wybory drugiej rundy draftu! Transakcja odbyła się w ramach sign and trade, obie strony poszły sobie na rękę, co nie zmienia faktu, że Boston nie widział Fourniera u siebie. To musiało zaboleć, każdego sportowca takie rzeczy muszą przejmować.

Pierwsza trójka elegancko, po fajnej akcji. Na wysokości linii rzutów wolnych Evan zastawia plecy Al’a Horforda, Randle zmyka na weak side, czyli stronę bez piłki dla odwrócenia uwagi, musi go przejąć Marcus Smart, w tym czasie Fournier błyskawicznie leci na obwód, korzystając dodatkowo z zasłony Mitchella Robinsona. Wszystko mieli narysowane, Evan otrzymuje podanie w tempo, ma dużo miejsca, a rzut musi być celny. Słowem bardzo solidna egzekucja Knicks.

Robinson co prawda ma jeszcze problem z orientacją i “zamykaniem za sobą drzwi” gdy go obiegają koledzy (co widzieliśmy przy kolejnej próbie za trzy Evana) ale przynajmniej Fournier złapał rytm. Przyklejony do biodra Smart nie robił wrażenia, kolejne punkty to pick and roll zakończony floaterem. Kolejna trója to akcja hand off z Juliusem, który podkozłował do niego przekazał piłkę z rąk do rąk i jednocześnie postawił zasłonę. Evan po stabilizującym, jednym koźle był już w górze, a sekundę później piłka siedziała w koszu.

Find the offense!

W ostatnich pięciu meczach Knicks zdobywali średnio 95.8 punktów, Thibodeau pod nieobecność Kemby i D-Rose’a nie miał wyjścia jak tylko odblokować Fourniera w roli ball-handlera. Randle był podwajany, Barrett jest ograniczony warsztatowo.  Widząc więc co się dzieje jeszcze więcej swobody z piłką dali Evanowi. Proste akcje dwójkowe przynosiły efekty, a pewność siebie zawodnika wzrosła wielokrotnie. Niestety był jedynym jasnym punktem Knicks w pierwszej połowie. Celtics na przerwę schodzili prowadząc 63:47. Dalej było jeszcze gorzej, przewaga gości przekraczała dwadzieścia punktów.

Później padły dwie trójki EF i kolejna z rąk Immanuela Quickleya, a następnie akcja 2+1 tego samego zawodnika. To już dwanaście punktów bez odpowiedzi. Celtowie (znów) przespali moment sadzając swych kozaków na ławce. Nowojorczycy złapali kontakt, dwa layupy wbił Randle i już tylko 7 punktów dzieliło obie drużyny.

Boston rzucił się na Evana, ten podał do Taja Gibsona, Marcus Smart w odpowiedzi spudłował, piłkę zebrali Knicks i po chwili szalony Quickley znów walnął tróję. Doszli na dwa punkty, a Madison Square Garden lewitowała. Co było dalej?

• Smart uciszył towarzystwo trójką
• Fournier ponownie rozpalił trójką
• na to Smart i Tatum odpowiedzieli za trzy i znów było -8

Co na to Fournier?

• Zebrał piłkę w ataku i depcząc po linii strzelił z siódmego metra.
• Po chwili znów trafił, ale już za trzy punkty.
• po drugiej stronie Tatum znów za trzy.

Na to do zabawy dołączył Randle, wbijając pod obręcz oraz wymuszając dwa wolne w kolejnej akcji. Wiedział, że obstawiliśmy jego punkty więc nie mógł zawieść choć pierwsze trafienie zaliczył dopiero w DZIEWIĘTNASTEJ minucie.

It's cash ✅ 15-6 on picks published on twitter
NYK had 95.8 ppg in previous 5! Thibs had no choice but to unlock Fournier as ball handler who had a monster game. Julius got his 1st bucket in 19th minute! Still went strong and covered. Pro tip: when motivated, pick over for⭐️s https://t.co/JxIHVUHwG0

— Bartek Gajewski 🇵🇱 (@gwiazdyB) January 7, 2022

Po chwili znów oglądaliśmy daleki jumper Fourniera na wyrównanie.

Sami czujecie co się działo na trybunach!

Towarzystwo nieźle dojechane, nerwy jak struny od gitary. Kolejne punkty dopiero parę minut później z rzutów wolnych wywalczył Tatum. Na to (nie zgadniecie) Fournier trafił zza łuku! Tatum nie dawał jednak za wygraną, akcja 2+1 ponownie wysforowała gości na prowadzenie. Na budziku pozostało 90 sekund, których nie opowiem, musicie to zobaczyć. Knicks mieli piłkę jako ostatni. Po tym jak Tatum znów wyrównał, na budziku było 2.2 sekundy. W koszykówce to jednak bardzo dużo czasu… macie pozdrowienia od RJ Barretta, ten mecz po prostu zasługiwał na godne i skuteczne zakończenie:

No i co mam więcej powiedzieć? I love this game!

Pistons 88 Grizzlies 118

Nie ma o czym pisać, miejscowe chłopaki nie pozostawiły złudzeń gościom. Seria 17:0 na wejście ustawiła spotkanie. Wielkie nadzieje Pistons, czyli Cade Cunningham, Killian Hayes i Saddiq Bey uzyskali w tercecie: 8/38 z gry, a to jest mili Państwo 21% z gry od czołowych opcji zespołu. Co za tym idzie, większość pierwszoplanowych postaci (wliczając Ja Moranta 22/9/6) biegała po placu nie dłużej niż dwie kwarty.

Dobrze widzieć powrót Dillona Brooksa, który mimo klapek na oczach w ataku kradnie moje fanowskie serce za jakość obrony, zaangażowanie i siłę wewnętrzną pod presją. Dobrze widzieć trafiającego Dakotę Matthiasa (to mógł być każdy z nas!) oraz odnajdującego się w wyjściowym składzie rookie Ziaire Williamsa (14 punktów 2 przechwyty). Taki z niego Cameron Reddish wymieszany z Brandonem Ingramem. Wysoki, chudziutki, bardzo sprawny i płynny w ruchach młody chłopak z rzutem.

Warriors 96 Pelicans 101

Golden State dzień po dniu, bez fundamentu, czyli Stepha, Klaya i Draymonda.

W roli głównej wystąpili młodzi i zadziorni spod ręki Steve’a Kerra, czyli:

• Payton II (zobacz wygrany jumpball z Valanciunasem)
• Kuminga (zobacz akcję po której czterokrotnie dobijał własny rzut)
• Poole (słabo rzucał, ale 5 asyst i 3 przechwyty ma)
• Lee (12/4/3/4/1)
• Moody (10/5)

Młodzi (wspierani Andrew Wigginsem) nie dali się pobić na tablicach, ani w polu trzech sekund. Ciasno trzymali trójkowiczów, obskakiwali Valanciunasa ilekroć dotykał piłki, wymusili też osiemnaście strat, a w pewnym momencie przeważali dwucyfrowo! Niestety Brandona Ingrama (31/11/6) bez pomocy Draymonda przejmującego wjazdy, nie udało się powstrzymać. Zwłaszcza w drugiej kwarcie, bo to za sprawą Tiny Doga wszelkie straty zostały odrobione.

Waszą uwagę chciałbym zwrócić na postać Herba Jonesa (13/6/2/5). Jeden z najlepszych młodych obrońców w tej lidze. Zazwyczaj zwraca na siebie uwagę efektowymi blokami, dziś ukradł pięć piłek. Jones oraz Josh Hart (obaj kluczowe wolne trafili) nadają zespołowi fajny, zadziorny charakter jednak klub jest źle prowadzony i nieskładny. Mając taką pomoc w obronie nie muszą doprawdy za każdym razem grać deep drop coverage. Pelicans to najgorzej broniąca pick and rolla ekipa ligi, no może na równi z Charlotte i jeszcze do niedawna Lakers.

Clippers 89 Suns 106

Tak. Mecz był ciekawy przez pierwszych dwanaście minut. Chris Paul pracuje z ziomkami, których mu dają i maksymalizuje ich możliwości jak przystało na dużego kalibru playmakera. Dziś na jego koncie znalazło się 14 punktów 13 zbiórek i 10 asyst. Nawet pudłujący bracia B, czyli Booker i Bridges nie zepsuli zabawy. Akcje kończyli drugoroczniak Jalen Smith (19/14) który jeśli nie staje naprzeciw jakiegoś bydlaka na centrze, zazwyczaj daje sobie radę oraz Cameron Johnson (24 punkty 7 zbiórek 4 trójki).

W ekipie Tyronna Lue: Serge Ibaka wygląda na zmęczonego. W drugiej połowie energia całkowicie siadła. Bledsoe i Jackson popełniali straty wynikające z braku wiary w sukces. Najsolidniejszym graczem w ataku LAC jest w tej chwili Marcus Morris, który jednak ma dojechane kolana i trudno od niego wymagać ciągnięcia zespołu mecz w mecz. Ciekawie wygląda Justise Winslow jako oszukana piątka, ale wszystko to eksperymenty. Margines błędu w obecnym składzie jest… nie ma go. Albo sieją na wysokim procencie albo przegrywają.

Dobre wieści są następujące: rehabilitacja kolana Kawhi Leonarda przebiega rewelacyjnie. Być może zawodnik zaszczyci nas swą obecnością na boisku jeszcze w tym sezonie. To samo (miejmy nadzieję) tyczy się PG-13. Formy złapać nie zdążą, zespół nie będzie ani trochę zgrany, ale Lue ma przynajmniej możliwość zbudować mistrzowski fundament wzmacniając graczy zadaniowych.

Dobrego dnia wszystkim! b