Chris Paul jest obecnie na ustach wszystkich. To szesnasty sezon w NBA 183 centymetrowego generała parkietu, ale jeszcze nigdy nie był tak blisko mistrzowskiego pierścienia. O to, żeby jego ekipa znalazła się w Finałach po raz pierwszy od 1993 roku zadbał osobiście w szóstym meczu serii z LA Clippers. Po latach pecha i upokorzeń zawodnik ten w końcu staje na scenie, która godna jest jego talentu. Proponuję byśmy jeszcze na moment powrócili do finałów konferencji, bo mam wrażenie, że był to występ do którego będziemy wracać pamięcią latami, tak jak do meczów na tej liście:

Pamiętne występy w historii NBA vol.1

Mecz numer sześć podopieczni Monty’ego Williamsa zdominowali od początku do końca. Ledwie jedną kolejkę wcześniej emocjonowaliśmy się wyczynem Paula George’a: 41 punktów, 13 zbiórek i 5 asyst, na skuteczności 75% to wyczyn, jaki ostatnio widzieliśmy za sprawą Patricka Ewinga w 1990 roku.

Wydawało się wówczas, że Clippers, mimo braków kadrowych, stać w tej serii na wszystko. Chris Paul miał jednak na to inne plany. Być może pozazdrościł George’owi tych 41 punktów, bo w meczu numer sześć zapisał ich na swoim koncie dokładnie taką samą liczbę. Czterdzieści jeden, z czego 31 w drugiej połowie. Dziewiętnaście w ostatniej kwarcie. Wow! Chociaż skuteczność (16/24, 67%) miał delikatnie słabszą od 75% Paula George’a, to jego wyczyn wart jest uwagi. Z kilku przyczyn.

#Box Score

Wyliczmy. Czterdzieści jeden punktów, 8 asyst, 4 zbiórki, 3 przechwyty, zero strat. W historii NBA tylko Karl Malone w wieku 36 lat zdołał rzucić więcej punktów. Było to równe pięćdziesiąt przeciwko Seattle SuperSonics w roku dwutysięcznym.

Jedna jaskółka wiosny nie czyni, powiecie, toteż ów występ Chrisa Paula nie był jednorazowym wybrykiem w tegorocznych playoffs. W poprzednim decydującym spotkaniu, przeciw Denver, rzucił 37 punktów. To czyni go najstarszym zawodnikiem w historii, który przełamał barierę 35+ punktów w dwóch rozstrzygających serię spotkaniach z rzędu.

#Porachunki

Jeśli jest coś, co dotąd cieniem rzucało się na dokonania Chrisa Paula w NBA, to są to jego rezultaty w playoffs. Kontuzje, roztrwonione prowadzenia, występy poniżej oczekiwań… Zawsze była to przeszkoda, która pomimo niepodważalnego talentu Paula, stała niczym mur między nim a rozdzielającą pośród siebie mistrzowskie precjoza ligową wierchuszką.

Nie ulega wątpliwości że teraz CP3 wykonał duży krok do tego, by ten mur rozpirzyć w drzazgi. Wspominana wcześniej liczba 41 punktów jest w pewnym sensie symboliczna, bo trzy lata temu, w playoffs 2018 roku, dokładnie tyle samo oczek zaaplikował w decydującym spotkaniu drugiej rundy ekipie Utah Jazz, jeszcze jako zawodnik Houston Rockets. Zapewniło mu to wówczas awans do pierwszych w życiu finałów konferencji. Teraz jest o krok dalej. Po raz pierwszy w swej szesnastoletniej karierze zawodnika NBA staje do walki na najwyższym szczeblu rozgrywek.

#Lepiej późno niż wcale

Nie jest rzeczą typową, czy może często w NBA spotykaną, że w ligowym finale debiutuje zawodnik w tak “podeszłym” jak na sportowca wieku, odznaczający się jednocześnie tak dużym wpływem na grę zespołu jak CP3. Ostatnim tak leciwym debiutantem był Kyle Korver, który w finałach 2018 roku miał 37 lat. Rekordzistą jest Herb Williams i debiut w finałach 1999 roku, mając 41. wiosen na karku. Przy całym jednak szacunku, żaden z nich nie był dla swej drużyny tym, kim jest CP3.

Zresztą, zobaczcie sami. Żaden z najleciwszych w historii debiutantów w rundzie finałowej nie mógł równać się formą z Chrisem Paulem w tych rozgrywkach.

• Herb Williams, 41 lat (1999, Knicks)
• Kevin Willis, 40 lat (2003, Spurs)
• Juwan Howard, 38 lat (2011, Heat)
• PJ Brown, 38 lat (2008, Celtics)
• Charles Jones, 38 lat (1995, Rockets)
• Tony Massenburg, 37 lat (2005, Spurs)
• Matt Barnes, 37 lat (2017, Warriors)
• Kyle Korver, 37 lat (2018, Cavs)

Nie dzielmy skóry na niedźwiedziu, ale gdyby Chris Paul zdołał w tym roku sięgnąć po pierścień i został wybrany MVP Finałów, to zostałby drugim najstarszym MVP Finałów w historii po Kareem Abdul-Jabbarze, który w 1985 roku dokonał tego mając lat 38. W tej chwili druga lokata na liście należy do LeBrona Jamesa, za bańkowe finały z zeszłego roku.

#Pewne ręce

W tegorocznych playoffs Chris Paul popełnił jak dotąd 22 straty. Aby się to stało potrzebnych było 459 minut spędzonych na boisku i ponad 700 podań przy przeszło tysiącu kontaktów z piłką.

W meczu numer sześć przeciwko Clippers, Paul rozdał osiem asyst, popełniając przy tym zero strat, co przydarzyło mu się po raz trzeci w tych playoffs. Podobnym wynikiem (minimum 3 mecze bez strat, z ośmioma asystami na koncie) w czasie jednych playoffs mogli jak dotąd pochwalić się jedynie Boris Diaw (2006) i Terry Rozier (2018).

#Pedal to the metal

Wspomniałem wcześniej, że Paul zdobył 31 punktów po przerwie. To najwyższa zdobycz punktowa w drugiej odsłonie meczu od czasów Anthony’ego Davisa rok temu. Więcej (33 punkty) w drugiej części spotkania, zdobyli tylko przed Paulem Stephen Curry (2019) i Anthony Davis (2018).

Na koniec powiem Wam tak, Chris w pierwszym spotkaniu NBA Finals zademonstrował jakość skupienia charakterystyczną dla wielkich mistrzów sportu. Po zwycięskim meczu (32 punkty 9 asyst) nie ekscytował się i nie szczerzył. Mało tego, gdy Milwaukee na jego pick and roll zareagowało wystawieniem Giannisa Antetokounmpo na centrze oraz podwojenia, pod koniec spotkania czytał już grę i przewidywał pułapki jak przystało na profesora koszykówki albo inaczej Point Goda. Z całego serca życzę mu pierścienia. Ostatecznie koszykówka to przede wszystkim gra dla ludzi myślących. Co myślicie?

[BLC]