W 2002 roku z pierwszym numerem draftu sięgnęli po niego włodarze Houston Rockets. Negocjacje z poprzednim pracodawcą trwały do października, ostatecznie podpisał 4-letni kontrakt wart 17.8 miliona dolarów, w tym 350 tysięcy odstępnego dla Sharks oraz zapewnienie, że będzie dostępny dla kadry narodowej. Ponoć połowa gaży poszła dla różnego rodzaju chińskich agencji sportowych…

Resztę znacie, Ming z wrodzonym spokojem i kulturą – uważnie słuchał* trenerów, uczył na błędach i tydzień w tydzień stawał lepszym zawodnikiem. Demonstrował miękki nadgarstek, sprawne ręce i instynkt. Innymi słowy, radził sobie, dostosowywał do rygorów, szybkości i fizyczności najlepszej ligi świata. Tu zdobył 30 punktów, tam sprzedał 6 bloków, gdzie indziej zebrał 15 piłek. Najważniejsze było spotkanie z Shaqiem, w meczu transmitowanym przez wszystkie stacje świata, Yao trzykrotnie zablokował O’Neala, a następnie ograł półhakiem z 3. piętra. Rockets wygrali po dogrywce, a debatom o “kolejnym wielkim środkowym” nie było końca.

Dzięki głosom rodaków wyprzedził Shaqa w plebiscycie pod tytułem pierwsza piątka All-Star Game. Poprawił angielski, a umowy sponsorskie zaczęły napływać szerokim strumieniem.

*z tym słuchaniem przedziwna sprawa, ponoć stracił 60% słuchu w lewym uchu po tym jak za dzieciaka leczono go niewłaściwym antybiotykiem.

Jego pierwszym partnerem był Steve Francis, Rockets przechodzili jednak turbulencje, u coacha Rudy’ego Tomjanovicha wykryto nowotwór, a jego miejsce wkrótce zajął Jeff Van Gundy. Facet lubił zdyscyplinowane granie, uczynił z Yao centralną oś ataku, a gdy rywal nie dysponował środkowym potrafiącym utrzymać go fizycznie, dominował. Niestety wewnątrz ekipy nastąpił rozłam, coach nie był w stanie porozumieć się z charakternym Francisem, u którego streetballowe nawyki brały górę i nie czekając długo, wysłał go razem z Cuttino Mobleyem i Kelvinem Cato do Orlando w zamian za… Tracy’ego McGrady.

Od tamtej pory T-Mac był absolutnym numerem jeden, Yao robił swoje, ale trudno go było nazwać elitą. Mówiło się, że brakuje mu sportowej złości, że nie korzysta z przewag fizycznych w wystarczającym stopniu.

Lata leciały, double-doubles mnożyły na koncie, ale Rakiety wciąż nie mogły poderwać się do prawdziwego lotu. Ostatecznie Minga zaczęły trapić kontuzje. Szczególne problemy sprawiał duży paluch u lewej nogi. Fachowo nazywa się to chyba zapaleniem szpiku, niezwykle bolesna przypadłość, która w krańcowym stadium potrafi doprowadzić do amputacji palucha. Kolejno “wpadły” skręcone kolano, złamana stopa, w której trzeba było montować śruby. A gdy wydawało się już, że najgorsze za nim, kolano odmówiło posłuszeństwa McGrady’emu. Niestety wkrótce także Yao ponownie złamał stopę. Ostatecznie wycofał się w 2011 roku.

FUN FACTS

-> w 2012 roku otworzył biznes winiarski, jego firma wprowadziła na rynek własną markę wina produkowanego z winogron kalifornijskich.

-> ulubiona muzyka? “hymn amerykański, zwykłem słuchać go ponad 82 razy w roku”

-> jest trzecim Chińczykiem, którego oglądaliśmy na parkietach NBA, przed nim w lidze pojawili się Wang Zhizhi oraz Mengke Bateer:

-> średnie kariery: 19.0 punktów, 9.2 zbiórek, 1.9 bloków, 49% z gry na przestrzeni 8 sezonów, co dało mu perfekcyjne 8/8 jeśli chodzi o występy w All-Star Game

Jego młodzieńczym idolem nie był wcale Michael Jordan, ale Arvydas Sabonis!

-> w listopadzie 2007 roku mecz przeciwko Rockets i Bucks oglądało ponad 200 milionów ludzi. Powód? Pierwsze spotkanie na parkietach NBA rozgrywali przeciwko sobie Yao i Yi Jianlian.

-> po dziś dzień zarabia blisko 20-30 milionów dolarów rocznie w oparciu o umowy sponsorskie, a swój macierzysty klub, czyli Shanghaj Sharks kupił na własność.