Po znakomitej serii z Indianą, w finałach NBA na Hamiltona czekał były współlokator, jeszcze bardziej pewny siebie i jeszcze bardziej rozwinięty fizycznie oraz otoczony legendami pokroju Shaqa, Karla Malone i Gary’ego Paytona, nikt inny jak:

Kobe Bryant

Nie tak dawno BLC pisał o tym, co nie wyszło Lakers rocznika 2004. Z drugiej strony w grze Pistons zadziałało wszystko, na co liczył Larry Brown: kolektyw, twarda obrona i odpowiednia zdobycz punktowa zapewniana przez obwodowy tandem Billups & Hamilton.

/los-angeles-lakers-2004-co-poszlo-nie-tak/

W pierwszym spotkaniu rozgrywanym w Staples Center wróciły dawne demony Ripa. W całym meczu zanotował niezwykle mizerną jak na niego skuteczność 5 na 16 z gry i z 12 oczkami przerwał serię ośmiu meczów z co najmniej dwudziestoma punktami na koncie. Kobe, tak jak w liceum rzucał lepiej niż rywal, ale znakomity mecz Billupsa pozwolił Pistons na wygranie meczu w hali przeciwnika.

W drugim spotkaniu Rip zdobył już 26 punktów, ale to znów Kobe był górą: 33 punkty, w tym trójka sprzed twarzy Hamiltona, która doprowadziła do zwycięskiej dla Lakers dogrywki.

“Mam nadzieję, że ten moment poniesie nas przez resztę serii” – powiedział po zakończonym spotkaniu Kobe. Cóż, nie tym razem panie Bryant.

Payback time

Trzecie spotkanie przyniosło 31 punktów Hamiltona w tym piętnaście zdobytych w ostatnich 16 minutach gry. Łącznie tylko 68 punktów Lakers w całym spotkaniu. Trener Brown powiedział później, że nie sądzi by dało się bronić jeszcze lepiej. W kolejnych dwóch spotkaniach Bryant nie odnalazł strzeleckiej formy natarczywie napastowany przez długorękiego Tayshauna Prince’a. Rip rzucał mniej niż Kobe, ale na lepszym procencie. Jak zakończyła się ta historia dobrze wiecie (4-1) Pistons i etyka “Goin’ to Work” wygrała z gwiazdozbiorem LA.

Wciąż mnie to męczy. Abolutnie. Jestem zły, że dałem Hamiltonowi powód do chwalenia się. Do czasu tamtych finałów nigdy mnie nie pokonał. Po prostu mnie to zabija [Kobe]

Tych finałów nie da się oczywiście sprowadzić do pojedynku dwóch strzelców, Kobe spowolniła znakomita obrona całego zespołu, na czele z TP, tak samo jak pozycje do rzutu Ripa kreowali wszyscy gracze Detroit. Zawodnicy Pistons do dziś wspominają, że w tamtym czasie byli dla siebie jak…

Rodzina

Rip spędził wiele sezonów w najlepszej lidze świata, pod koniec kariery reprezentując jeszcze Chicago Bulls. Kibice zapamiętają go głównie ze względu na znakomitą grę bez piłki i maskę ochronną, którą nosił po wielokrotnym złamaniu nosa do końca swojej przygody z NBA. W 2017 roku organizacja Pistons postanowiła zastrzec numer 32, który Rip nosił na koszulce.

Uczyniłeś nas mistrzami. Jestem dumny z tego jakim stałeś się mężem, ojcem, człowiekiem. Przyszliśmy tu w tym samym momencie i poznaliśmy się jako koledzy, a teraz jesteśmy jak bracia. Gratuluję ci z całego serca [Billups]

Na zeszłorocznej ceremonii zastrzeżenia numeru Ripa stawili się prawie wszyscy gracze mistrzowskich Pistons z 2004 roku. Patrząc na tych zawodników raz jeszcze przypomniałem sobie jak wyjątkowa była to drużyna i jak przykro patrzy się na to co obecnie wyprawia się w Detroit: Griffin, Drummond, Jackson – pora w końcu zabrać się do pracy.

[Grzegorz Szklarczuk]