C: Roy Hibbert; Lavoy Allen; Ian Mahinmi

Hibbert może stanowić przedmiot badań dla psychologów sportu. Ten zawodnik ma wszystko, by być dominatorem na centrze. Jest jednak jednocześnie jednym z chyba najmniej odpornych psychicznie graczy. Wobec kontuzji PG znów to potwierdził nie biorąc na siebie roli pierwszej opcji, chociaż ma ku temu wszelkie predyspozycje. Niekiedy pudłuje banalnie proste rzuty, ale generalnie posiada bardzo dobry półhak i hak.

Za grosz nie podoba mi się jego praca stóp w post up, porusza się sztywno i mechanicznie. Posiada też przyzwoity rzut z mid-range. Tyłem do kosza broni najlepiej w lidze, świetnie udziela pomocy i notuje ponad dwa bloki na mecz. Niestety nie zbiera nawet siedmiu piłek na mecz.

Gra na tablicach jest domeną przede wszystkim Lavoya Allena choć czasem brak mu centymetrów (206) i masy (102 kg). W ataku wykańcza spod kosza i dobija, okazyjnie trafi z półdystansu. Podobnie wyglądają ofensywne zadania Mahinmiego. Francuz także ma przede wszystkim bronić i robi to dobrze. Zbyt szybko łapie faule, ale skutecznie strzeże obręczy i wszystkie defensywne wskaźniki z nim na parkiecie znajdują się na plusie.

#Oczekiwania

– niewielkich ilości punktów i asyst, brakuje kreatorów gry;
– żelaznej obrony, system defensywny Franka Vogela wciąż jest znakomity;
– braku awansu do playoffs, zabraknie potencjału;
– opuszczenia całego sezonu przez George’a;
– zajęcia 10-11 miejsca na Wschodzie, około 33-35 wygranych meczów;
– opierania się w dużej mierze o grę tyłem do kosza (West, Hibbert, Scola, Stuckey);
– świetnego poukładania taktycznego przez Vogela, jednak w tym roku to będzie za mało.

[Sledziu 24, Marcin Śledziński]